Το τελευταίο διάστημα με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στα Γλυκά Νερά προβληματιστήκαμε, οργιστήκαμε και νιώσαμε αποτροπιασμό για το απύθμενο θράσος, την χωρίς φραγμούς προσβολή της μνήμης της αδικοχαμένης Καρολάιν και την απόπειρα αποποίησης των ευθυνών του πιλότου για τον πνιγμό της μητέρας του παιδιού του.
Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν άνθρωπο που η εγωπάθεια και ο ναρκισσισμός του τον ωθούν να αγνοεί οποιαδήποτε ηθική αρχή, προκειμένου να επιτύχει τους ανομολόγητους στόχους του ή να αποκρύψει τις πραγματικές του προθέσεις, για να μην υποστεί τις συνέπειες των κακόβουλων ενεργειών του.
Έφτασε στο σημείο να σκηνοθετήσει το σενάριο της ληστείας για να δικαιολογήσει την απονενοημένη αφαίρεση της ζωής της συζύγου του με τα ίδια του τα χέρια. Μάλιστα για να γίνει πιστευτό το σχέδιό του προχώρησε στην αποκρουστική πράξη να τοποθετήσει το 11 μηνών μωρό τους πάνω στο νεκρό σώμα της, για να ενοχοποιήσει τους ληστές.
Βέβαια μετά τον βίαιο πνιγμό της γυναίκας του προχώρησε στον απαγχονισμό και του μικρού σκύλου, που είχαν αγοράσει για το μωρό.
Όλα τα είχε σχεδιάσει με ιδιαίτερη υποκριτική δεξιοτεχνία ώστε μετά τον σάλο που είχε δημιουργηθεί, θέλοντας να φανεί ότι αγαπά τα ζωάκια, βιντεοσκόπησε μια σκηνή που τον παρουσίαζε να χαϊδεύει ένα γατάκι και στο τέλος να του δίνει ένα φιλί. Πίστευε τόσο πολύ στην ικανότητά του να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, ώστε μετά από 37 ημέρες να καταλάβει, ότι δεν υπάρχει τέλειο έγκλημα που δεν αποκαλύπτεται. Έτσι μετά τα τεχνολογικά ευρήματα της αστυνομίας αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι: "εγώ το έκανα".
Όμως ο σεναριογράφος κατρακύλησε στο έσχατο σκαλοπάτι της αναίδειας, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την πράξη του, κατηγορώντας το θύμα του ότι τον εξώθησε με την απρεπή συμπεριφορά του στον "βρασμό ψυχής" και τον πνιγμό. Η μικροψυχία είναι εμφανής αφού οι κατηγορίες του αφορούσαν την νεκρή γυναίκα και εκ των πραγμάτων δεν θα υπήρχε αντίλογος.
Έκδηλες είναι οι αντιφάσεις του κατά ομολογία δολοφόνου. Γιατί ο ίδιος στον επικήδειο λόγο του έπλεκε το εγκώμιο της εκλιπούσας λέγοντας: «Είμαι πολύ τυχερός που τη γνώρισα. Πάρα πολύ τυχερός που με αγάπησε κι είναι η μητέρα του παιδιού μου. Είμαι πολύ τυχερός για τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Ένα πράγμα με θλίβει περισσότερο απ’ όλα. Δεν είναι πια εδώ και δεν θα ξαναδώ την αγάπη μου. Η κόρη μας θα μεγαλώσει και δεν θα θυμάται πόσο υπέροχη ήταν η μανούλα της. Η Καρολάιν ήταν η χαρά της ζωής, η χαρά για όλο τον κόσμο, η χαρά για το σπίτι μας, η χαρά για την κόρη της. Μέσα από τη Λυδία θα είναι για πάντα μαζί μου.»
Κατά την απολογία του άλλαξε μοτίβο και ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων τα εξής: "Άλλαξε η συμπεριφορά της με τη γέννηση του παιδιού. Έγινε επιθετική". Όμως το πιο εξοργιστικό είναι η αποστροφή στο λόγο του: «Θέλω να καταλάβουν όλοι πως ό,τι έκανα μετά, το έκανα για να μη χάσει η Λυδία και τον πατέρα της». Ο ίδιος αποκάλυψε: "πως σκέφτηκε να εξαφανίσει το πτώμα της, ενώ σκότωσε το σκύλο για να φανεί αληθοφανής η σκηνοθεσία του".
Αν αγαπούσε το μωρό τους δεν θα αφαιρούσε τη ζωή της μητέρας του.
Τώρα η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια των δικαστικών αρχών για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Στη φάση αυτή επιτακτικό καθήκον των αρμόδιων αρχών είναι να εξασφαλιστεί στη Λυδία, το αθώο αυτό πλασματάκι, να ζήσει στο ήρεμο περιβάλλον της Αλοννήσου μακριά από δολοπλοκίες και φαρισαϊσμούς. Εκεί θα βρει την άδολη αγάπη της γιαγιάς και του παππού, αλλά και όλων των κατοίκων, που πρόσφεραν τον ανιδιοτελή σεβασμό τους στη μητέρα της. Έτσι θα νιώσει αγαλλίαση η ψυχούλα της.