Καταρρακτώδεις βροχές. Πλημμυρισμένα χωράφια, σπίτια, μαγαζιά περιουσίες, ζωές. Φταίει η αναποδιά, η κακιά η ώρα και το κακό το ριζικό μας; Λένε "θεομηνία" τον βιασμό της φύσης, που έχει μνήμη, προειδοποιεί και "εκδικείται". Τυφλά όμως, γιατί συνήθως τα θύματά της είναι οι απλοί άνθρωποι, οι απροστάτευτοι κι οι ευάλωτοι.
Έγκλημα και τιμωρία τα μέτρα πρόληψης και προστασίας, οι ελλιπείς πόροι, "η κλιματική κρίση", κ.α. που συναποτελούν το κοκτέιλ της "θεομηνίας". Καταλογισμός των διαχρονικών πολιτικών ευθυνών και η διαχείριση της καταστροφής όπως συνήθως στα αζήτητα. Εντέλει το προμοταρισμένο "αναπτυξιακό μοντέλο" καταφέρνει και καταστρέφει συνολικά τις κύριες πηγές της ζωής. Τη φύση, τα ζώα και τον άνθρωπο.
"Κάποιος άνθρωπος διέσχιζε μία κοιλάδα, όταν ξαφνικά πρόσεξε πως πατούσε σε νερά. Τότε κατάλαβε πως η κοιλάδα ήταν στην πραγματικότητα ένας θαλάσσιος βραχίονας και πως πλησίαζε η ώρα της πλημμυρίδας. Σταμάτησε κοιτάζοντας γύρω του μήπως δει καμιά βάρκα, και όσο κρατούσε η ελπίδα του για βάρκα, δεν έκανε βήμα. Καθώς βάρκα δεν φαινόταν πουθενά, εγκατέλειψε την πρώτη ελπίδα και άρχισε να ελπίζει πως το νερό δεν θα ανέβαινε άλλο. Μα όταν το νερό έφτασε ως το σαγόνι του, εγκατέλειψε κι αυτή την ελπίδα και κολύμπησε. Είχε καταλάβει επιτέλους, πως αυτός ο ίδιος ήταν η βάρκα!" Μπέρτολτ Μπρεχτ