Τα πλοία της γραμμής...
Αλλάζουν εταιρείες, αλλάζουν ναύλους, αλλάζουν υπουργοί Εμπορικής Ναυτιλίας...
Τα πλοία της γραμμής...
Για μας τους νησιώτες, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Σε όλες τις εκφάνσεις της... Όλες τις εποχές!
Εξετάσεις υγείας, νοσηλειες, επαγγελματικά ταξίδια, διακοπές, μεταφέρουν τα παιδιά που σπουδάζουν, τους ναυτικούς για τα μπαρκα τους!
Τα πλοία της γραμμής...
Οικεία και γνώριμα σαν την παλάμη μας! Καί τα πληρώματα τους... Για τους συχνούς επιβάτες των επιβατηγών πλοίων της γραμμής, ίσως και κάποιοι αναγνωρίσιμοι μέσα στις επιβλητικές στολές τους με τα γαλόνια, ευδιάκριτο το όνομα τους...
Ακόμη και εκείνοι που φορούν με την φόρμα εργασίας!
Ξαγρυπνουν, βάρδιες ατελείωτες στην γέφυρα, την μηχανή... Μας μεταφέρουν, τους ασθενείς μας, τα πράγματα μας, μας συνοδεύουν στην καμπίνα. Συχνά πιάνουμε κουβέντα μαζί τους... Προχωρούν καί απαντάνε ήρεμα, σεμνά, οι πιο νέοι ακόμη και με συστολή σε ερωτήσεις που συνήθως γίνονται από ενδιαφέρον, από μέλη της ναυτικής οικογένειας...
Όσα μέλη τους συναντάμε στους διαδρόμους...
Χαμογελαστοί, ευγενικοί συνήθως, πρόσχαροι.
Από τον καταπέλτη που μας παραλάμβαναν , ως την καμπίνα, όποτε είχαμε, ήτανε ευκαιρία για μια σύντομη, περιεκτική κουβέντα .
"Από πού είσαι; Ταξιδεύεις καιρό; Σού αρέσει η θάλασσα; Είσαι ευχαριστημένος;" Κοινότυπα ερωτήματα. Καρμπον!
Μόνο το πρόσωπο, η φωνή, η ηλικία τους αλλάζει...
Πόσο μοιάζουν με τα παιδιά μας!
Στο μπόι, την αδυναμία, το ύψος, η λάμψη στα καστανά τους μάτια, η κρυφή αγωνία για το μέλλον στην θάλασσα!
Το λένε και τα ίδια...
" Είναι καλύτερα από ό, τι στα ποντοπόρα!
Ναι δουλεύουμε πολύ ειδικά το καλοκαίρι, αλλά είναι στο Αιγαίο " .
Δεν τολμάς να το πεις, αλλά σίγουρα το σκέφτεσαι άμα έχεις Ναυτικό που κροσαρει τον Ατλαντικό...
" Τι τυχερά που είναι... Δεν βλέπουν για μέρες θάλασσα και ουρανό, είναι ανάμεσα στον κόσμο. Λιγότερα χρήματα, αλλά σε ασφαλή νερά, πιο κοντά στις οικογένειες τους" .
Μια στιγμιαία σύγκριση.
Μια ατεκμηρίωτη σκέψη.
Τι περιμένεις να ακούσεις από την πιεστική καθημερινότητα τους σε λίγα λεπτά στους διαδρόμους ενός επιβατηγού πλοίου ανάμεσα σε αξιωματικούς και επιβάτες. Εντολές, καθήκοντα και υποχρεώσεις...
Τι περιμένεις; Μπαίνεις στο πειρασμό να σκεφτείς μήπως θα ήταν καλύτερα καί τό δικό σου παιδί να έβρισκε μια... περιζήτητη θέση στα " πλοία της γραμμής";...
Το "μαύρο μαντάτο" ήλθε το πρωί της Τετάρτης στο κινητό, αιφνίδια. Σαν κεραυνός, σαν ριπή ανέμου.
"Νεκρός το πρωί 20 χρόνος Ναυτικός στο πλοίο της γραμμής..." Κόντεψε να πέσει το κινητό από το χέρι. Μα πώς έγινε; Στο πλοίο της γραμμής;...
Οι λεπτομέρειες για τον θανάσιμο τραυματισμό του την ώρα της πρωινής βάρδιας αδιάφορες...
Δύο οι τραγικές φιγούρες...
Το παλληκάρι που ξύπνησε χαράματα για να είναι στο πόστο του.
Ίσα που πρόλαβε, μπορεί και όχι, να πιεί ένα καφέ...
Ο καιρός καλός, είχε περάσει η φουρια του καλοκαιριού.
Μια συνηθισμένη, " ακίνδυνη" βάρδια στο πλοίο της γραμμής... Δεν ήταν καί σε" εμπόλεμη ζώνη ".
Θα έπαιρνε την Μάννα φτάνοντας Πειραιά...
Τίποτα το ιδιαίτερο. Για να της πει ότι έφτασε...
Ρουτίνα. Την είχε πια μάθει...
Τι μπορούσε να πάει στραβά; Τι πήγε στραβά;
Κόντευε να πιάσει Πειραιά το πλοίο της γραμμής... Οι επιβάτες αγουροξυπνημενοι ετοιμάζονταν σιγά σιγά για την αποβίβαση.
Και εκείνος, ένα 20 χρόνο παλληκάρι, " τυχερό που βρήκε δουλειά στο πλοίο της γραμμής"... Χτυπήθηκε από υδατοστεγή πόρτα και κάτι αλλά που δεν συγκράτησα...
Χτυπήθηκε... Δεν είχε πάει σε πόλεμο...
Έβαλε την φόρμα εργασίας του καί πήγε στο πόστο του...
Ποιος ξέρει πόσο υπέφερε...
Πόσο φοβήθηκε...
Ποιός ξέρει τι πρόλαβε να πει στην αγκαλιά των συναισθημάτων του που έσπευσαν σε βοήθεια;
Ποιος ξέρει, αν εκείνη την ώρα που έσβηνε, η Μάννα ξύπνησε τρομαγμένη στον ύπνο της.
Με την καρδιά της να χτυπάει τρελά...
Χωρίς να ξέρει γιατί.
Μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο.
Δεν ήταν η φωνή του γιού της για την " καλημέρα" που της έλεγε βιαστικά.. Ίσα για να μην ανησυχεί. Δεν ήταν...
Ο υπεύθυνος της εταιρείας του πλοίου της γραμμής...
Εκεί που το παιδί της ήταν " ασφαλές ", λίγα μίλια μακριά από τον Πειραιά.
Ήταν παλληκάρι 20 χρονών...
Νομίζε ότι ήταν ασφαλές.
Στο πλοίο της γραμμής...
Έκανε την δουλειά του.
Άλλοι δεν έκαναν τη δική τους...
Πλήρωσε ακριβά το μεροκάματο του!
Κανείς " υπεύθυνος" δεν θα " πληρώσει" .
"Ο θάνατος του 20χρονου ναυτικού που σκοτώθηκε εν ώρα εργασίας" μια είδηση στο κινητό χιλιάδων αγνώστων, ο θάνατος του 20χρονου παιδιού της, του σπλάχνου της, στο πλοίο της γραμμής...
" Εργατικό δυστύχημα" είπαν στις μεσημεριανές ειδήσεις !
Εκείνη δεν άκουγε πια.
Ψελλιζε μόνο " ήταν ασφαλής"...
Ήταν;;;
Μετά και ο κύριος Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, της τηλεφώνησε για να εξέφρασε την λύπη του. Σύντομα. Τηλεγραφικά.
έπρεπε να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας...
Θα στείλει ίσως και ένα ξεχωριστό στεφάνι για τον 20χρονο Ναυτικό... Το σπλάχνο της!
Που δεν πρόλαβε να τελειώσει την βάρδια.
Πάνω που άρχιζε τη ζωή...