«Η πολιτική είναι ένας δαρβινικός χώρος. Η μάχη του σταυρού είναι σκληρή. Μπορεί να μην προϋποθέτει ικανότητες για να λύσεις τα προβλήματα της χώρας, αλλά απαιτεί μια προσαρμοστικότητα τεράστια», έγραφε ο Μίμης Ανδρουλάκης.
Δεν ξέρω πόσο δίκιο έχει ο φίλος μου ο Μίμης, αλλά τόσους ευπροσάρμοστους ανεξάρτητους αριστεροδεξιούς πια δεν τους χωράει ο τόπος. Οι ιδέες είναι κάτι σοβαρό. Δεν τις αλλάζουμε ως σημαία ευκαιρίας για να κερδίζουμε εκλογές. Ο τελευταίος που το έκανε έχασε με 9,5 μονάδες διαφορά.
Όπως και νά’χει, οι σκληρές μάχες του σταυρού τελείωσαν. Και τα μυστικά της κάλπης, λίγο ως πολύ, αποκαλύφθηκαν σε όλη τη χώρα. Τώρα τα αόρατα χέρια μαζεύονται. Οι περιχαρακώσεις χαλαρώνουν. Οι παγιδευμένοι ξεφεύγουν. Οι υπνωτισμένοι ξυπνούν.
Κανένας διχασμός - μεταξύ ή και εντός των παρατάξεων - δεν πρέπει να φέρει κανέναν στην κατάσταση της πρώτης Κυριακής. Στην κάλπη της δεύτερης Κυριακής θα εκφραστεί η βούληση των πολιτών. Μπροστά τους, δυο τρέχουν πλέον σε κάθε κούρσα. Το ποιος θα τερματίσει πρώτος είναι αποκλειστικά θέμα των ψηφοφόρων.
Δεν υποτιμώ βεβαίως τις συμπάθειες, αλλά και δεν υπερτιμώ την όποια πολιτική διαχωριστική γραμμή. Αν βάλουμε τη σκέψη μας μέσα σε αυτό το πλαίσιο, θα συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά θέλουμε να γίνει και ποιος μπορεί να το πραγματοποιήσει.
Και μέσα σε όλα τα κριτήριά μας, ας δούμε και το κοινωνικό πρότυπο που έχει να αναδείξει ο κάθε υποψήφιος. Τον χαρακτήρα του. Την ταυτότητά του. Τη συγκρότησή του. Τον προσωπικό του βιοπορισμό. Κυρίως όμως, την ικανότητά του να συμφιλιώνει και να διασφαλίζει σύμπνοια και ομοψυχία. Γιατί, όπως θα διαπιστώσουν οι νέοι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες, η εκλογή τους είναι το εύκολο μπροστά σε αυτό που θα σηκώσουν στους ώμους τους, ως αποτέλεσμα της "νάρκης" της απλής αναλογικής.
Και δεν είναι η έλλειψη της κουλτούρας συνεργασίας το μόνο πρόβλημα. Στα συμβούλια επιβάλλεται πλέον να πρυτανεύει η ενότητα ως μόνη προϋπόθεση για μια συγκροτημένη πορεία.
Όχι ομηρείες. Όχι πόλωση. Όχι...
Ειδικά οι Δήμοι, αν δεν λειτουργήσουν στο πνεύμα που προανέφερα, θα είναι μάλλον καταδικασμένοι να καρκινοβατούν, ενώ θα δυσκολευτούν να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες του νέου ΕΣΠΑ 3 (2021-2027). Ενός ΕΣΠΑ πιο απλού, πιο ευέλικτου και πιο αποκεντρωμένου και ενισχυμένου με επιπλέον πόρους, για να χρηματοδοτηθούν στρατηγικές τοπικής εμβέλειας. Η δε Αυτοδιοίκηση θα αναλάβει ισχυρό ρόλο στο σχεδιασμό του, ενώ θα έχει ακόμα και την ευθύνη της επιλογής των έργων, ή έστω, θα συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία επιλογής τους.
Ψηφοφόροι και υποψήφιοι έχουμε όλοι την ευθύνη που μας αναλογεί.