Ο καθηγητής Αλκιβιάδης Κεφάλας, του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, στο άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στη “Δημοκρατία”, στις 7 Απριλίου 2025, με τίτλο “Συνειδητή πολιτική πράξη η αποσύνθεση της κοινωνίας”, κάνει αναφορά στο βιβλίο “Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη”, εκδόσεις Λιβάνη 2013.
Σ’ αυτό το βιβλίο οι καθηγητές του ΜΙΤ και του Harvard, Daron Acemoglu και James Robinson τεκμηριώνουν ότι, μεταξύ άλλων, η εθνική αποτυχία οφείλεται σε συνειδητές πολιτικές πράξεις, που μέσω της κοινωνικής μηχανικής, διαλύουν το κοινωνικό κεφάλαιο της χώρας και επιδεινώνουν το δείκτη νοημοσύνης του πληθυσμού.
Σκοπός της πολιτικής και οικονομικής ελίτ, δηλαδή μιας “ξένης” δύναμης, είναι η βελτιστοποίηση της οικονομικής εκμετάλλευσης του πληθυσμού χωρίς αντιδράσεις ή η κατάκτηση μιας χώρας, χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά..
Η επιδείνωση των δεικτών νοημοσύνης (intelligent capital index), που συσχετίζεται με την ποιότητα της εκπαίδευσης, παρασύρει προς τα κάτω το μέγεθος και την ποιότητα των τεχνολογικών δραστηριοτήτων, δηλαδή τις καινοτομίες, με αποτέλεσμα η Ελλάδα, τα τελευταία πέντε χρόνια, να βρίσκεται μεταξύ των τελευταίων θέσεων στην Ευρώπη.
Το γεγονός ότι οι Έλληνες καταλαμβάνουν την τελευταία θέση μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ στην κατανόηση κειμένων και την ικανότητα εκτέλεσης απλών αριθμητικών πράξεων, οφείλεται, σύμφωνα με τους καθηγητές του ΜΙΤ, του Harvard και του Μάντσεστερ σε συνειδητές πολιτικές πράξεις-αποφάσεις, που σκοπεύουν στην λεηλασία του εθνικού και ιδιωτικού πλούτου, κάτι που το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει γύρω μας.
Πέραν όμως από τους κακομαθημένους πολιτικούς και εκπαιδευτικούς, βλέπω τους συνανθρώπους μου να τσαλαβουτούν μέσα στο διαδίκτυο και να σχετίζονται στα ψέματα, υποβαθμίζοντας έτσι τη ζωντανή πραγματικότητα, μέσα στην οποία υποτίθεται ότι ζουν.
Αυτό γίνεται πιο εύκολα κατανοητό αν αναλύσει κανείς την νοοτροπία του ψεύτη, γενικώς και όχι ειδικά των πολιτικών μας. Ο ψεύτης ελπίζει ότι οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνει τα ψέματά του, είναι αρκετά ηλίθιοι, ώστε να τον πιστεύουν.
Δεν καταλαβαίνει όμως, ότι “εξορίζοντας” τους έξυπνους ανθρώπους από τη ζωή του, καταδικάζει τον εαυτό του, να ζει ο ψεύτης με ηλίθιους, οι οποίοι δεν έχουν να του προσφέρουν καμία προστιθέμενη πνευματική αξία, δηλαδή ηδονή, αλλά τον παγιδεύουν μέσα σε ένα σπιράλ καθόδου προς τη γενικότερη αποβλάκωση, αποπνευματοποίηση και παρακμή.
Βλέπω νέους αλλά και μεγαλύτερους με το κινητό στο χέρι να περιδιαβαίνουν στα μέσα αντικοινωνικής δικτύωσης, χωρίς τη διάθεση να προστατέψουν ο ένας τον άλλον και είναι σαν να βλέπω πιθήκους με ένα κουτάκι σπίρτα στο χέρι.
Οι ίδιοι μού έχουν διηγηθεί τα παθήματα αλλά και τις επιτυχίες τους, οι οποίες είναι και αυτές παθήματα για κάποιο άλλο πρόσωπο και τους λυπάται η ψυχή μου για όλον αυτόν τον αλληλεξευτελισμό, διότι περί αυτού πρόκειται.
Τα πάντα, ακόμη και το σεξ, (για έρωτα ούτε λόγος να γίνεται), αποκτά αξία όχι όταν συμβαίνει αυτό καθ’ αυτό, αλλά όταν δημοσιοποιηθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προκειμένου να…κεφαλοποιηθεί.
Η ύπαρξη και μόνο ανθρώπων σαν και του λόγου μου προκαλεί τρόμο και ανασφάλεια στους πιο πορωμένους από αυτούς, απλά και μόνο επειδή παραμένω “άγνωστος” και δε διασύρω την προσωπική μου ζωή μέσα στο κουτσομπολίστικο περιβάλλον του διαδικτύου, του οποίου η ψευτοδιαφάνεια τούς ξεγελά.
Από πού νομίζουν αυτοί οι άνθρωποι ότι αντλούν, πχ τις πληροφορίες τους, οι μυστικές υπηρεσίες; Δεν αναφέρομαι σε τίποτα κρατικά ή παρακρατικά μυστικά, αλλά τις προσωπικές μας ζωές στις οποίες δεν πρέπει να έχει πρόσβαση ΚΑΝΕΝΑΣ, εκτός από αυτούς που έχουμε επιλέξει εμείς οι ίδιοι.
Επίσης, η διασκέδαση είναι κάθε άλλο παρά ψυχαγωγία μέσα στα μπαρ, με την εκκωφαντική μουσική, για να μην μπορείς να σκεφτείς και να μιλήσεις, με τα σεξουαλικά ατυχήματα λόγω μέθης και τα ναρκωτικά να είναι στο πρόγραμμα, μέσα στο ξενύχτι, όπως και οι εκτρώσεις αργότερα, επειδή οι “μπαμπάδες” του μωρού μπορεί να ήταν περισσότεροι από δύο-τρεις…
Τι κι αν μειώνεται η μελλοντική γονιμότητα των κοριτσιών με αυτές τις περιπέτειες; Σημασία έχει, λέει, να περνάς…καλά και να μην παίρνεις τίποτα στα σοβαρά.
Αυτού του τύπου η διασκέδαση γεννήθηκε στα τουριστικά μέρη και εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα σαν πυρκαγιά. Στις πολύ σοβαρές χώρες, όχι στις μπανανίες, δεν υπάρχει αυτή η νυχτερινή ζωή και το ξεσάλωμα διότι οι άνθρωποι πρέπει να πάνε στη δουλειά τους το πρωί και αυτό έχει ρυθμιστεί νομοθετικά και εφαρμόζεται με αυστηρότητα, χωρίς να δίδονται σπίρτα στους πιθήκους.
Αυτά που κάνουν κάποιοι τουρίστες στη χώρα μας, δεν τα κάνουν στην πατρίδα τους.
Εμείς το έχουμε παρεξηγήσει και παραξυλώσει, από άγνοια κινδύνου πρώτον, και δεύτερον, διότι αυτό εξυπηρετεί κάποιους, με καταστροφικές όμως συνέπειες για τον ελληνικό πολιτισμό και το κοινωνικό μας σύνολο. Όλη η Ελλάδα μια Μύκονος.
Σε άλλες χώρες, οι ντόπιοι διαμαρτύρονται για την καταστροφικότητα της τουριστικής βιομηχανίας, με την κοσμοσυρροή, την καταλήστευση των φυσικών πόρων της γης, με τις εξωφρενικές μετακινήσεις και υποδομές που στενάζουν, την έλλειψη στέγης για τους ντόπιους, τη διαφθορά και την εκτόξευση των τιμών.
Εδώ, οι κυβερνήσεις μας έχουν καταφέρει, με την προπαγάνδα, να αποβλακώσουν τον Λαό και να τον πείσουν, ότι η έλλειψη στέγης και η ακρίβεια οφείλονται σε οτιδήποτε άλλο εισαγόμενο, εκτός από τον τουρισμό. Ο ελέφαντας όμως είναι μέσα στο δωμάτιο και απορώ με όσους κάνουν ότι δεν τον βλέπουν. Οι πολιτικές αποφάσεις τους όμως διαλύουν το κοινωνικό κεφάλαιο της χώρας και επιδεινώνουν το δείκτη νοημοσύνης του πληθυσμού, με στόχο τη βελτιστοποίηση της οικονομικής εκμετάλλευσής του, χωρίς αντιδράσεις.
Σχετικά με την ύπαρξή μας σαν έθνος και σαν ανεξάρτητη χώρα, η αποβλάκωση επιτρέπει στα παπαγαλάκια του εχθρού, να διαλαλούν ότι “το αίτημα για επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια είναι εθνικισμός” και ότι “η ελληνική δικαιοδοσία εξαντλείται στα 6 μίλια χωρικών υδάτων”. Έτσι όμως, τα νησιά μας, απομονωμένα μέσα σε μία τουρκική θάλασσα, χωρίς τη δυνατότητα ηλεκτρικής διασύνδεσης μεταξύ τους και τον ελληνικό κορμό, θα ηλεκτροδοτηθούν μια μέρα από τις τουρκικές ανεμογεννήτριες που βλέπουμε απέναντι, για τις οποίες οι Τούρκοι έδωσαν μάχη, προκειμένου αυτές να μην εγκατασταθούν στα ελληνικά νησιά.
Τότε, εγώ έγραφα στις εφημερίδες, ότι το απαιτούμενο υποβρυχιο καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης των νησιών μας, θα αποτελέσει στρατηγικό, ενεργειακό άξονα για την εξαγωγή του ηλεκτρισμού των ανεμογεννητριών μας στην Ευρώπη, η οποία, έτσι, θα ήταν υποχρεωμένη να τον και να μας προστατεύει. Μάταια όμως.
Δεν είναι τυχαίο ότι και σήμερα έχει ενεργοποιηθεί ο ίδιος ακριβώς ύποπτος μηχανισμός, με τα ίδια ακριβώς άτομα, προκειμένου η Τουρκία να προστατέψει τους υδρογονάνθρακες και τα ορυκτά του Αιγαίου από τον κίνδυνο να τα εξορύξουν οι Έλληνες.
Την ίδια στιγμή ο Γεραπετρίτης ισχυρίζεται ότι “οι Τούρκοι είναι φίλοι μας”, θυμίζοντάς μου μια παλιά ελληνική ταινία. Αυτά τα ολίγα και ο νοών νοείτω...