Ρίμα του πεθερού μου για τον Άγιο Μάρκο
Ψηλά είς τη βουνοκορφή
στα πεύκα στο θυμάρι
ειν’ Μοναστήρι ολόασπρο
που στέκει με καμάρι.
Έχει πιστά υπηρετηθεί
από ιερομονάχους
κτήτορας ο Παρθένιος
όπου πρωτοκατασκητεύσεν
μες την σπηλιά του δάσους
Η άσκηση που πέρασε δεν πήγαινε του κάκου
το Μοναστήρι έκτισε την σκήτη τ΄Άγιου Μάρκου
Πολύ δύσκολα ήτανε το κτήριο να αρχίσουν
Οι Βασιλιωνικούσοι τρέξανε για να τον βοηθήσουν
Εκεί επάνω στο βουνό κάμανε καμίνια
πολύ ασβέστη ψήσανε γιατί ήτανε σαΐνια
Νερό από τον πλάτανο με τουλούμια κουβαλούσαν
στα ζώα τα φορτώνανε και γρήγορα τα λαλούσαν
το πρώτο εκκλησάκι κάνανε και είδαν την προκοπή τους
Τον Μάη και τον Αύγουστο κάνανε τη γιορτή του
Και ακόμα τώρα το κρατούν
στο δάσος κατεβαίνουν
νέοι και γέροι να γλεντούν
κι’ όλοι τους να χορεύουν
Όταν σημάνει εσπερινός
με κωδωνοκρουσία
όλοι ανηφορίζουν
και παν στην εκκλησία
Φραγκούλης Στακιάς