Στην απουσία σοβαρής πειστικής, ριζοσπαστικής εναλλακτικής (απ΄ όλο το φάσμα) το πρόβλημα. Με δυο λόγια στην απουσία αξιόπιστης αντιπρότασης- απάντησης στην ΤΙΝΑ (Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση), που να δίνει διέξοδο στο αδιέξοδο. Αν δεν υπάρξει αυτό, δεν υπάρχει ελπίδα και προοπτική για την επόμενη μέρα.
Κατά συνέπεια δυσκολεύεται κι η ανάπτυξη αγώνων, μαζικού κινήματος, που έτσι περιορίζονται στα όρια μιας στενής-σποραδικής διαμαρτυρίας, χωρίς αποτέλεσμα.
Δεν φτάνουν πλέον μόνο οι καλές προθέσεις κι οι ιδέες, τα μεγάλα οράματα κι η προσδοκία ενός καλύτερου κόσμου. Η κοινωνική πλειονότητα θέλει συγκροτημένες και συγκεκριμένες προτάσεις, αξιόπιστες προγραμματικές λύσεις, πολιτικές και πρόσωπα για να πειστεί, να πιστέψει, να πάρει μπρος, να πάει παρακάτω.
Είμαστε στην εποχή που ενώ ο παλιός κόσμος σαπίζει, ο νέος δεν μπορεί ακόμα να γεννηθεί. Ούτε καν στην κυοφορία του είμαστε. Αν δεν αναδημιουργηθεί μια νέα κοινωνική - πολιτική συλλογικότητα, που θα αποδομήσει το κυρίαρχο αφήγημα και τις παραδοχές του, τότε η δυστοπία δεν θα είναι μόνο το παρόν, αλλά και το μέλλον μας.
Αναζητείται αληθινή αντιπολίτευση, πειστική εναλλακτική ριζοσπαστική πολιτική προγραμματική πρόταση, λύση και διέξοδος. Ναι, κάπου υπάρχει και το θέμα της ατομικής ευθύνης. Της προσωπικής και συλλογικής στάσης γι' αυτήν την πολιτική κατάντια, την κοινωνική παρακμή που ζούμε.
Να μην αφήσουμε ποτέ κανένα σύστημα να μας έχει στο χέρι και να μας κουμαντάρει. Τους ενοχλεί ό,τι δεν προσαρμόζεται. Όμως ό,τι προσαρμόζεται πεθαίνει. Μόνο ό,τι σκέφτεται, γνωρίζει, νιώθει, εξελίσσεται και παλεύει, νικά.
Ο καθένας/μία μας ας κάνει ό,τι ξέρει και μπορεί.