Με αφορμή τον θάνατο του ποδοσφαιριστή Νίκου Τσουμάνη που αποδίδεται σε αυτοκτονία εξαιτίας χρεών μετά από χρόνια που αμείβονταν σαν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής πρέπει να ρίξουμε μια μάτια στην αμοιβή των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών.
Στην πραγματικότητα οι παίκτες υπογράφουν συμβόλαια και στο τέλος της σεζόν οι ομάδες πτωχεύουν αφήνουν χρέη σε οποίον μιλά ελληνικά , περιουσία και εγγυήσεις δεν υπάρχουν και πάμε στην επόμενα θύματα. Οι ΦΙΦΑ προστατεύει τους ξένους και προσπαθεί με κάθε τρόπο να πάρουν κάποια χρήματα. Αλλά οι Έλληνες δεν έχουν καμία τύχη. Κάνεις δεν τρέχει για αυτούς και αν διεκδικήσουν τα χρήματα τους γίνονται εχθροί της ομάδας ,κινδυνεύοντας από οπαδούς που προχθές τους επευφημούσαν.
Επηρεασμένοι από την λάμψη και τα φωτά που στολίζουν τα λαμπρά αστέρια και την χρυσόσκονη γύρω τους αδυνατούμε να δούμε την βραχύτητα του αθλητικού βίου τους και πόσο σύντομα δίκαια η άδικα χάνονται οι αθλητές από την σκηνή. Ακόμα και οι διάσημοι καλοπληρωμένοι βρίσκονται ξεχασμένοι παραγκωνισμένοι αφού το σύστημα έχει ανάγκες και παράγει νέους ήρωες. Αλώστε και αυτοί δεν έμειναν στη γειτονία τους, δεν έπαιξαν για την πόλη τους αλλά βρέθηκαν και έγιναν διάσημοι αλλού. Και αυτό δεν αντέχετε. Επίσης κάποιοι επειδή τα παίρνουν εύκολα, ματαιόδοξα τα ξοδεύουν όπως κάποιοι κάνουν λάθος επενδύσεις κυρίως λόγο αγνοίας και αρκετοί τάχα πονηροί γίνονται θύματα στα χέρια επιτήδειων επενδυτών που τους μαδάνε κανονικά.
Για όλους αυτούς εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι αλώστε η ΦΙΦΑ προσπαθεί να τους βοηθήσει με οικονομολόγους για τις επενδύσεις και ψυχολόγους για το τέλος της καριέρας τους.
Αλλά τι γίνεται με τους μικρούς τους νέους που ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, Χιώτες Κρητικούς Ροδίτες η Σαλονικιούς? Που έχουν το όνειρο να γίνουν επαγγελματίες που ζουν για μια εμφάνιση σε ομάδα Α Εθνικής , που τα όνειρα τους τελειώνουν στα 700 ευρώ επαγγελματικό συμβόλαιο όταν τα παίρνουν και σε φτηνά δωμάτια ξενοδοχείων η συγκατοίκηση τέσσερις τέσσερις με ποδοσφαιριστές από επαρχία και χώρες της υποσαχαριας Αφρικής.
Αυτούς που η πονηροί πρόεδροι η χωμένοι οι νταλαβερτζήδες τους πληρώνουν όταν θέλουν αν θέλουν και αν κάνουν ότι θέλουν ώστε να αποδίδει το στοίχημα. Ανθρώπους χωρίς περιουσία χωρίς πηγή εισοδημάτων να βρίσκονται μπροστινοί σε ομάδες. Αυτοφορακιδες κανονικοί. Αυτούς που το κράτος επέτρεπε και επιτρέπει να αποκτούν ομάδες χωρίς φράγκο να κάνουν μεταγραφές χωρίς να έχουν πληρώσει της προηγούμενες και να επιζούν σε βάρος των άλλων καταστρέφοντας ομάδες τις αντίπαλες αλλά και τις δίκες τους χειροκροτούμενοι από φιλάθλους και οπαδούς ανικάνους να αντιληφτούν τι πραγματικά συμβαίνει και τι γίνετε. Έχουμε δει επιχειρηματίες να αποκτούν ομάδες για να κάνουν τις δουλείες τους δημάρχους και βουλευτές να πηδάτε μάντρες για ψηφαλακια σέντερ μπακ να δένουν τα κορδόνια τους στη σέντρα όπως έλεγε ο Χαρυ Κλιν, ελπίδες παιδιών και ένα κράτος που επιτρέπει να υπάρχουν ομάδες και πρόεδροι που οδηγούν τους παίκτες σαν τον Νίκο τον Τσουμανη, στην απελπισία επιτρέποντας τους να χρεοκοπούν τις ομάδες τους να αλλάζουν ΑΦΜ και να αρχίζουν από την αρχή.
Τρανό παράδειγμα το που βρίσκονται οι ιστορικές ομάδες και πόσες ομάδες παίζουν σε μεγάλες κατηγορίες με 100 φιλάθλους στην εξέδρα.
Καλό παράδεισο Νίκο: https://youtu.be/MyZSk0MKDIE?t=83