Ψάχνοντας στο αρχείο μου να βρω κάτι, βλέπω ένα άρθρο γραμμένο από τον κ. Νίκανδρο Μπούρα, Καθηγητή της Ψυχιατρικής στο King’s College, London, το οποίο επιμελήθηκα τον Μάρτιο του 2010 και το οποίο παραμένει πάντα επίκαιρο.
Σε αυτό το κείμενο που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή», ο κ. Μπούρας αναλύει μια μελέτη (έρευνα) του Βρετανού πολιτικού Ντέιβιντ Όουεν που αναφέρεται στα προβλήματα υγείας που είχαν διάφοροι αρχηγοί κρατών τα τελευταία 100 χρόνια. Βέβαια όλοι μας γνωρίζομε ότι άρρωστοι ηγέτες υπήρχαν όσο υπάρχει το ανθρώπινο γένος, από την Αρχαία Ελλάδα και την Αρχαία Αίγυπτο (Φαραώ) μέχρι βέβαια και τον Μεσαίωνα.
Ο ερευνητής αρχίζει από τον Ρούσβελτ (παράλυτος) συνεχίζει με τον Τσώρτσιλ (αλκοολικός και κατά καιρούς καταθλιπτικός), προχωρεί στη μελαγχολία και την καρδιοπάθεια του Τζόνσον, το αλκοολισμό του Νίξον, την ανεπάρκεια των επινεφριδίων (νόσο του Άντισον) του Κέννεντυ, το λέμφωμα του Σάχη της Περσίας, και καταλήγει στον καρκίνο του προστάτη του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, με μετάσταση στα οστά 6 μήνες αφότου είχε αναλάβει τη Γαλλική Προεδρία! Όλοι μας (τουλάχιστον οι ειδικοί) καταλαβαίνομε πόσο μπορεί κάποιος να κυβερνήσει (να αποφασίσει κάτι σοβαρό) μέσα σε ακατάσχετους πόνους!...
Και προχωρούμε σ’αυτό που ο Ντέιβιντ Όουεν αποκαλεί «Σύνδρομο της Ύβρεως». Ο Όουεν βέβαια ήταν μεν Νευρολόγος, ησχολείτο όμως αποκλειστικώς με την πολιτική τα τελευταία 42 χρόνια. Υπήρξε μέλος της Βρετανικής Βουλής των Λόρδων και πρώην Υπουργός των Εξωτερικών! Ο Όουεν λοιπόν ισχυρίζεται ότι ο Βρετανός Πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Βοσνίας ενεφάνισε συμπεριφορές που απορρέουν από τη «μέθη της εξουσίας».
Ισχυρίζεται ότι «κάποιοι ηγέτες εμφανίζουν μεγάλη οίηση, γίνονται αλαζονικοί, αυθάδεις και περιφρονητικοί, θεωρώντας τους εαυτούς τους υπεράνω ανθρωπίνων ορίων και θείων κανόνων». Να σημειωθεί εδώ ότι ο Όουεν κάνει σαφείς αναφορές στην ελληνική αρχαιότητα!
Ο Όουεν αναφέρει ακόμη ότι και ο Πρόεδρος Μπους καθώς και ηγέτες διαφόρων άλλων κρατών έπασχαν από το πιο πάνω σύνδρομο, το οποίο – κατά τον ίδιο – μπορεί να έχει και κάποια παθολογική κλινική οντότητα και να συνδέεται με σωματικά και ψυχικά συμπτώματα. Εμφανίζεται συνήθως με την πάροδο κάποιου χρονικού διαστήματος μετά την ανάληψη ηγετικών θέσεων στην πολιτική αλλά και στη διοίκηση των επιχειρήσεων. Ο Όουεν καλεί την ιατρική κοινότητα να ερευνήσει την ύπαρξη του «Συνδρόμου της Ύβρεως» και να καταλήξει σε επιστημονικά συμπεράσματα για τη φύση του, τα συμπτώματά του και την αντιμετώπισή του (σ.σ.: κατά πάσα πιθανότητα από το «Σύνδρομο της Ύβρεως» έπασχε ο Δικτάτορας Παπαδόπουλος).
Συνεχίζοντας, ο Όουεν θέτει μερικά ερωτήματα και διλήμματα: Μπορεί η σωματική και ψυχική υγεία των ηγετών κρατών όλου του κόσμου να επηρεάζουν τις αποφάσεις των, πράγμα το οποίο θα έχει επιπτώσεις σε εκατομμύρια ανθρώπους; Απαντώντας πρώτος, εγώ ως ιατρός απαντώ σκληρά (χωρίς υπεκφυγές): Όχι δεν είναι δυνατόν να μας κυβερνήσει ένας καρκινοπαθής (σε προχωρημένο στάδιο καρκίνου), ούτε βέβαια ένας ψυχοπαθής!...
Και έρχομαι εγώ να επαναλάβω κάτι που το λέω και το ξαναλέω ίσως και πριν το γράψει (και) ο Όουεν: «Όλοι οι υποψήφιοι ηγέτες πρέπει να υποβάλλονται σε ιατρικές εξετάσεις πριν από την υποψηφιότητά τους, καθώς επίσης και σε ετήσια περιοδική εξέταση, ενώ βρίσκονται στην εξουσία!» Ήδη αυτό γίνεται σε κάποια βαθμίδα στρατιωτικών και σε ηγετικά στελέχη μεγάλων εταιρειών και οργανισμών! Δεν γνωρίζω τι γίνεται με τους δικαστές όπου εκεί βλέπω αρκετούς υπέργηρους, συνταξιούχους και διπλοθεσίτες. Βέβαια μπορεί και οι υπέργηροι να είναι πιο υγιείς από τους νέους συναδέλφους τους!...
Βέβαια ο Όουεν δεν διευκρινίζει αν το ιατρικό απόρρητο (όπως το θεωρεί ο πρόγονός μας ο Ιπποκράτης που ορκιζόμεθα – οι ιατροί – με τα λόγια του) είναι πάνω από τα συμφέροντα του Έθνους και του Λαού τον οποίο εκπροσωπεί ο εκάστοτε ηγέτης.
Εγώ, τελειώνοντας, δηλώνω (για να μη βρεθώ κατηγορούμενος) ότι «κάθε ομοιότης με πρόσωπα που μας κυβερνούν – εννοώ του τόπου μας – είναι σατανική σύμπτωση!...».
Δεν θα έγραφα όμως το ίδιο και για το γείτονά μας τον Ερντογάν, ο οποίος έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάποιου που «καβάλησε το καλάμι»! Κι αυτό δεν είναι μόνο δική μου γνώμη (και ποιος είμαι εγώ; ελπίζω να μην έχω… καβαλήσει το καλάμι)! Συζητώντας με αρκετούς συναδέλφους πιο έμπειρους από εμένα (και που είναι η δουλειά τους) και όχι μόνο Έλληνες, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο Ερντογάν είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ, πρέπει να αποσυρθεί (μόνος του ή με εκλογές) διότι είναι έτοιμος να ανάψει το φυτίλι και θα χαθούν πολλές ζωές, ένθεν κακείθεν! Από τύχη δεν έγινε μέχρι τώρα.
Τελειώνοντας, εύχομαι Καλές Γιορτές, με Υγεία σε όλους και όλες, και Καλή Φώτιση σε αυτούς που μας κυβερνούν.