Μην πάει το μυαλό μας αλλού, εμείς αναφερόμαστε στην διαταγή των δανειστών μας να εργαζόμαστε οι καταστηματάρχες και οι υπάλληλοι την Κυριακή, καλοσύνη τους που δεν απαιτούν να εργαζόμαστε και τις αργίες των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Στο παρελθόν εργαζόταν μόνο ο μισός περίπου πληθυσμός ενώ ο άλλος μισός, οι γυναίκες, από καταβολής κόσμου είχε την ευθύνη και ξόδευε την εργατική του δυνατότητα στην φροντίδα του σπιτιού κοντά στα παιδιά που πάντα χρειάζονται την μάνα κοντά τους για να μεγαλώσουν φυσιολογικά ψυχικά και σωματικά.
Κάποτε όμως, οι λιγούρηδες του ανθρώπινου μόχθου, σκέφτηκαν να διπλασιάσουν την παραγωγή και δημιούργησαν τις συνθήκες για να ενταχθεί και ο γυναικείος πληθυσμός στην εργασιακή δύναμη. Για να μην καταλάβουν το χουνέρι που έπαθαν οι γυναίκες, εντάθηκαν οι έπαινοι, «οι γυναίκες που απόκτησαν την ελευθερία τους, που είναι αυτόνομες και ικανές να αντιμετωπίσουν την ανδρική βαρβαρότητα, να εξασκήσουν επιτυχώς και ανδρικά επαγγέλματα. Μπράβο λοιπόν στην ελεύθερη γυναίκα που έχει γνώμη και αντιδρά». Η περίπτωση, μου θύμισε τον μπάρμπα—Κωνσταντή και το γαϊδούρι του τον Κίτσο. Όταν ο Κίτσος βογκούσε υπερφορτωμένος στον ανήφορο εκείνος τον εμψύχωνε λέγοντας: Μπράβο Κίτσο, θηρίο Κίτσο, ίσα το κορμί σου Κίτσο παλικάρι, και στο παχνί η αμοιβή του… Κίτσου, του παλικαριού ήταν ένα δεμάτι σανός και ένας κουβάς νερό! Όμως πολύ αργά σκέφτηκαν ότι υπάρχουν και οι Κυριακές, ---εργασιακός χρόνος ανεκμετάλλευτος--- και τώρα επικεντρώνουν τις προσπάθειες να καταργηθεί αυτή η αργία, όσο για τις αργίες του Πάσχα και τις άλλες, αυτές σταδιακά θα καταργηθούν αργότερα για να μην μας κακοφανεί.
Kινδυνεύει λοιπόν η αργία της Κυριακής που μαζευόταν η οικογένεια και πήγαινε στην εκκλησιά , στα πανηγύρια, στην θάλασσα και όπου αλλού, τώρα ήρθαν και στην Ελλάδα, ήρθαν και στην Χίο και απαιτούν να κρατούνται ανοιχτά τα καταστήματα και να στέκονται οι καταστηματάρχες στις πόρτες τους να πετούν πέτρες στον ήλιο. Πράγματι, το νησί αυτό περνάει κρίση οικονομική με την ανεργία και την εγκατάλειψη της γης. Η τουριστική δραστηριότητα είναι μηδενική για τους γνωστούς λόγους. Η ανεργία είναι καθολική ενώ δεν φροντίσαμε να έχουμε μία εναλλακτική πηγή αγαθών.
Μέσα σε ένα τέτοιο οικονομικά αρνητικό κλίμα η εμπορική δραστηριότητα την Κυριακή είναι όχι μόνο άσκοπη αλλά και ζημιογόνα. Ταυτόχρονα όπως προείπαμε είναι και απάνθρωπη. Το χειρότερο είναι ότι ενώ σε άλλες χώρες , Γαλλία Αυστραλία λόγω της αυτοματοποιημένης μαζικής παραγωγής και της κατάργησης θέσεων εργασίας ετοιμάζονται για την καθιέρωση του 35ωρου, εμείς ετοιμαζόμαστε για την καθιέρωση του 12ωρου και την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.
Συνοψίζοντας θα συμπεραίναμε ότι η χρόνια λαιμαργία και η αδηφαγία από τις οποίες πάσχουν οι τοκογλύφοι δανειστές μας δεν έχει τέλος. Τέλος θα έχουμε εμείς σαν άνθρωποι με δικαιώματα για μια ανώδυνη και αξιοπρεπή ζωή. Για όσους έχουν ακόμη την αληθινή πίστη τους στον Χριστιανισμό η Κυριακή αργία είναι Χριστιανική επιταγή: ‘’Έξη ημέρες εργά, τη δε ημέρα τη εβδόμη Σάββατα κυρίω τω Θεό σου’’. Στην Αυστραλία η κυβέρνηση προκειμένου να εμποδίσει ην Κυριακάτικη εργασία φορολογεί την Κυριακάτικη αμοιβή κατά 50% καθιστώντας την ασύμφορη για τον εργαζόμενο.
Αντί λοιπόν οι πιστοί εργαζόμενοι να αμαρτάνουν και ο(η) καταστηματάρχης να περιμένει άδικα τον άφραγκο πολίτη ή τον ανύπαρκτο τουρίστα για να ψωνίσει, ‘’το μη χείρον βέλτιστον’’, ας πάει την γυναίκα και τα παιδάκια του στην παραλία, στο βουνό ή όπου αλλού, αντί να στέκεται την Κυριακή στην πόρτα της επιχείρησής του και να κλαίει την μοίρα του ή να κουρεύει γάτες και να μπολιάζει βουρλιές. Η Ασιατοποίηση και των Νοτιοευρωπαίων έχει ήδη αρχίσει. Τώρα, αν θα προχωρήσει ή όχι, θα εξαρτηθεί από εμάς. Στην αντίσταση των επιχειρήσεων και των υπαλλήλων ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας ας συμπαραταχθούμε και εμείς, αν δεν θέλουμε να έρθει κάποτε κι η δική μας η σειρά.