Πρός επιλήσμονες της "ανάπτυξης" του αντιμονίου

Σάβ, 26/10/2024 - 17:42

         

     Το τελευταίο διάστημα εμφανίζονται στα τοπικά ΜΜΕ- κυρίως εντύπως-  υποστηρικτές της «ανάπτυξης»   των ορυχείων αντιμονίου στην Κέραμο της Αμανής, χύνοντας –όχι μόνο- κροκοδείλια δάκρυα, για τη «νεκρή» Αμανή, αλλά και  κουνώντας το δάκτυλο προς τους «επαγγελματίες αρνητές», τους  «βολεμένους του καναπέ» ή τους «ιερόσυλους κομματάρχες και παρατρεχάμενους» που προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους των χωριών της Αμανής.

  Τι δεν ακούμε; Από ποιους;

    Έλα –όμως- που  από την εποχή της μεταπολίτευσης –ζούμε- ενεργά την τοπική πολιτική ζωή του νησιού μας και γνωριζόμαστε –πολύ καλά- μεταξύ μας……..!

   Έχοντας –λοιπόν- την πολιτική εμπειρία –από τη μεταπολίτευση- και δώθε ρωτάμε ευθέως:

 ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΑΠΟ ΤΟ 1974 ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ;

  • Μήπως δεν κυβερνούν την Ελλάδα- 50 χρόνια τώρα- τα κόμματα της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ  εναλλασσόμενα στην κυβερνητική εξουσία- συγκυβερνώντας την εποχή των Μνημονίων- (με παρένθεση Σύριζα)για να σώσουν τη χώρα;
  • Μήπως, πολλοί από αυτούς που κομπορρημονούν αγανακτισμένοι για «την εγκατάλειψη της Αμανής», δεν ήταν στις πρώτες σειρές των καθισμάτων του Ομήρειου στα «αναπτυξιακά» συνέδρια των Μ.Ο.Π. ,πού τρώγαμε την «ανάπτυξη» της  Ελλάδας ,με την ένταξη της στην ΕΟΚ;
  • Μήπως, δεν ήταν αυτοί ,που μίλαγαν για τη σύγκλιση των μισθών των εργαζομένων, με τους αντίστοιχους των ευρωπαϊκών λαών;
  • Μήπως, ξέχασαν την ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση, με τις δυνάμεις του ταξικού εργατικού κινήματος, στα σωματεία, τις συνελεύσεις και τους δρόμους ότι: «Σύγκληση των οικονομιών δεν πρόκειται να υπάρξει «ούτε τη Δευτέρα παρουσία» (…)γιατί έτσι λειτουργεί η ανισόμετρη καπιταλιστική οικονομία των χωρών της Ευρώπης;»
  • Μήπως ξέχασαν την «ανάπτυξη» που αγκάλιασε τη Χίο, από αρκεί σε άκρη;
  1. Των σωλήνων του Ναγού, για να ξεδιψάσει η Χίος!(Νομάρχης Αλέκα Μαρκογιαννάκη)
  2. Το  άνοιγμα και το κλείσιμο της βιομηχανίας αλουμινίου, της ΒΙΑΛ, στο ΧΑΛΚΕΙΟΣ!
  3. Το  άνοιγμα και το κλείσιμο της βιομηχανίας Βαμβακουργίας στους ΒΑΒΥΛΟΥΣ!
  4. Το κλείσιμο των Κεραμείων ,Μίχαλου στα ΘΥΜΙΑΝΑ!
  5. Την τουριστική  «ανάπτυξη» του ΚΑΡΦΑ!
  6. Τη μετατροπή του ΚΑΜΠΟΥ, από αγροτική περιοχή εσπεριδοειδών, σε περιοχή τουριστικών καταλυμάτων!
  7. Το κλείσιμο του εργοστασίου της ΕΒΕΚ στον ΚΑΜΠΟ!
  8. Το κλείσιμο του εργοστασίου γάλακτος στην ΚΑΡΔΑΜΑΔΑ!
  9. Τις ιχθυοκαλλιέργειες, που κλείνουν ή περιορίζουν τις δραστηριότητές τους!
  10. Τα χιλιάδες – καμένα-  στρέμματα δασικών και γεωργικών εκτάσεων!
  11. Τα σπήλαια του Αγίου Γάλακτος και των Ολύμπων ,που μένουν κλειστά!
  12. Τα νερά της Ρίνας που μένουν ανεκμετάλλευτα!
  13. Το φράγμα του Σαραπειού, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ!
  14.  Τις λιμνοδεξαμενές στα διάφορα σημεία του νησιού , που είναι καταστραμμένες!
  15. Το κάστρο των Απολίχνων στα Αρμόλια, που καταρρέει.
  • Μήπως λησμονούν τις κορδέλες, που κόβονται –ξανά και ξανά- σε ημιτελή έργα;
  1. Το φράγμα «ΚΟΡΗΣ ΓΕΦΥΡΙ» - ένα φαραωνικό έκτρωμα σε σεισμογενή περιοχή- που μένει ημιτελές ,για να τρώνε οι ημέτεροι!
  2. Το ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ!
  3. Το ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ……που φέρνουν μέσα στη Χώρα!
  4. Το ΛΙΜΑΝΙ…που παραμένει ακόμα μακέτα!
  5. Τη Μαρίνα του ΚΑΣΤΕΛΟΥ!
  6. Το Τελωνείο της Χίου.
  7. Των «επενδυτών» των ΕΣΠΑ!

 

  • Μήπως ξεχνούν τα – κλεισμένα- δεκάδες γραφεία  του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, του Ταχυδρομείου, των Τραπεζών στα χωριά;
  • Μήπως ξεχνούν το κλείσιμο του ΟΙΚΟΥ ΝΑΥΤΗ και των ιατρείων του στα χωριά, που φτιάχτηκε με το αίμα των ναυτεργατών και της Χίου;
  • Μήπως ξεχνούν το κλείσιμο των αγροτικών ιατρείων στα χωριά και την υπολειτουργία τους;
  • Μήπως  δεν αντιλαμβάνονται την υπολειτουργία του Νοσοκομείου και των Κέντρων Υγείας στο Πυργί και τη Χώρα και τις ελλείψεις γιατρών, νοσηλευτών και προσωπικού του ΕΚΑΒ;

Όσον αφορά την «προπέλα» που γυρίζει στους ωκεανούς και τις θάλασσες, φέρνοντας στη ναυτομάνα Χίος συνάλλαγμα, με την κατάθεση ψυχής και εργασίας των ναυτεργατών και όχι των εφοπ-ληστών, που απολαμβάνουν δεκάδες φοροαπαλλαγές (άρθρο 107 του Συντάγματος και νόμος 27/1975).

Τη μόνη «ανάπτυξη» που επιχείρησαν να φέρουν ήταν να μετατρέψουν το νησί σε ένα απέραντο «Στρατόπεδο –Φυλακή ανθρώπων» προσφύγων και μεταναστών από τις εμπόλεμες περιοχές της Αφρικής, Ασίας και Μέσης Ανατολής. Στέλνοντας τις διμοιρίες των ΜΑΤ να κτυπήσουν το λαό, του νησιού, αλλά έχουν γνώση οι φύλακες και ο λαός τους έστειλε από κει που ήρθαν(…)κατοχυρώνοντας ιδιοκτησιακά  το Θόλος στο Δήμο Χίου!

Τέλος όσον αφορά την Αμανή και τους κατοίκους της, το μέλλον της είναι δεμένο με το μέλλον συνολικά του νησιού της Χίου, σε όλους τους τομείς(πρωτογενή- δευτερογενή και τριτογενή τομέα), με ισόρροπη όλων των τομέων και την πραγματοποίηση έργων υποδομών στην υγεία, την παιδεία, την ύδρευση, την αποχέτευση, το οδικό δίκτυο κλπ.

 Την ανάδειξη των  περιβαλλοντικών, πολιτιστικών, αρχαιολογικών, ιστορικών δυνατοτήτων της , ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, που να δίνουν προοπτική στον τόπο.  

ΔΟΥΛΕΙΑ μπορούν να δώσουν: 

  • Η ανάδειξη του Κάστρου της Βολισού, του 11ου αιώνα, με υπόγεια τούνελ που το συνδέουν , με τον Πύθωνα και την ακτή.
  • Η δημιουργία αξιόλογων λιμενικών υποδομών στη Βολισό.
  • Η στήριξη των καλλιεργειών των αμπελιών, για την παραγωγή οίνου.
  • Η στήριξη της ελαιοκομίας.
  • Η στήριξη της κτηνοτροφίας.
  • Η ανάδειξη του  συμπλέγματος του αγίου  Γάλακτος(του παλιού οικισμού του Αι Γιάννη, η Παναγία Αγιογαλούσαινα, ο βυζαντινός ναός του 13ου αιώνα, το σπήλαιο αγίου Γάλακτος από τη νεολιθική εποχή,6ος π.χ. αιώνας, το εκκλησάκι του αγίου Θαλαλαίου) .
  • Η ανάδειξη της Μονής Μουνδών(του 15ου αιώνα) στα Διευχά.
  • Του πύργου του Πυτιούς.
  • H περαιτέρω ανάδειξη των  περιπατητικών διαδρομών.
  • Η ενίσχυση των κατοίκων, να διατηρήσουν τη φυσιογνωμία των κατοικιών τους στα γραφικά χωριά τους.
  •  Η αξιοποίηση του νερού της Παγούσαινας, στην  Παρπαριά.
  • Η αξιοποίηση της παναγίας των Νερόμυλων στην κοιλάδα του Μαλαγγιώτη..
  • Η ΔΩΡΕΑΝ συμμετοχή των εχόντων ανάγκη θεραπειών στα Ιαματικά λουτρά Αγιασμάτων.
  • Η δημιουργία Μουσείου Ιστορίας των εργατών αντιμονίου Κεράμου.
  • Η αξιοποίηση του μεσαιωνικού οικισμού τα Μάρκου, κοντά στην Πισπιλούντα.
  • Η αξιοποίηση του οικισμού της παλιάς Ποταμιάς.
  • Η Προστασία του  ορεινού όγκου της Αμανής.
  • Η Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

  Ο δρόμος της επιλογής της ΑΜΑΝΗΣ, ως βιομηχανικής περιοχής μεταλλείων αντιμονίου γίνεται για να κερδίσουν οι ξένες πολυεθνικές , με τους ντόπιους υπαλλήλους τους, ως προωθητές αυτών των συμφερόντων ρίχνοντας «κάποια ψίχουλα»  κάτω από το τραπέζι για να φάνε οι ντόπιοι ιθαγενείς. Με όποια μορφή διαχείρισης καπιταλιστικής ανάπτυξης , με γνώμονα το κέρδος και με χαμένο το λαό των χωριών της Αμανής.

  Το  «επενδυτικό σοκ του αντιμονίου» που επαγγέλλονται οι επαΐοντες της «ανάπτυξης της αρπαχτής έχει μεγάλη προϊστορία των καπιταλιστών της Γαλλικής εταιρείας , που άφησαν πίσω κρανίου τόπο και  νεκρούς και άρρωστους εργάτες –μεταλλωρύχους, του «ευεργέτη» Μποδοσάκη.  

  Οι άνθρωποι των χωριών της Αμανής, από τα μεταπολεμικά χρόνια (ΕΡΕ- ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ-ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ- ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) βίωσαν την εγκατάλειψη και την ερήμωση στέλνοντας ανθρώπινο δυναμικό στα σκλαβοπάζαρα της Αυστραλίας και των ΗΠΑ.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί….

Η ΑΜΑΝΗ ,αλλά και η Χίος μπορούν και θα αναπτυχθούν ,με το λαό μπροστάρη , σε μια πορεία λαϊκής οικονομίας, με κεντρικό σχεδιασμό, με γνώμονα των ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.  

Ο Λαός με τον αγώνα του και τη δράση του μπορεί και πρέπει να γυρίσει τον τροχό του μέλλοντος της Αμανής της Χίου, της Ελλάδας!

Η ταξική πάλη, ούτε καταργήθηκε, ούτε σταμάτησε(…)ότι κέρδισε ο λαός ,το κέρδισε με τον αγώνα του, την οργάνωση της πάλης, τίποτα δεν χαρίστηκε στο ΛΑΟ!

Είμαστε απέναντι στα καπιταλιστικά συμφέροντα και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα,  που λειτουργούν με γνώμονα το ΚΕΡΔΟΣ και πλήττουν τα λαϊκά συμφέροντα.

Το βασικό ερώτημα είναι «Ανάπτυξη για ποιόν και για ποια συμφέροντα θα γίνει».

Ο δρόμος της λαϊκής πάλης…είναι χαραγμένος, εμείς τον περπατάμε…..εκεί θα κριθούν όλα!

Χίος 26 Οκτώβρη 2024

Γιάννης Η. Αμπαζής

Πρόεδρος του σωματείου συνταξιούχων  ΕΦΚΑ Χίου

 

 

Άλλες απόψεις: Του Γιάννη Αμπαζή