Στη ζωή μου πέρασα από χίλια κύματα και άντεξα. Αντιμετώπισα δυσκολίες και τις ξεπέρασα.
Γνώρισα ανθρώπους που δεν θα τους ξεχάσω ποτέ. Σήμερα με πολλούς συγχωριανούς βρισκόμαστε υπό διωγμό από την Περιφερειακή Αρχή Μουτζούρη.
Ο αγώνας μας είναι δύσκολος, γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε πολιτικά και άλλα συμφέροντα, που ορθώνονται μπροστά μας και υπονομεύουν ζωτικές μας ανάγκες. Επιδιώκουν να αμαυρώσουν την παρακαταθήκη των προγόνων μας, που έζησαν σε αυτόν τον τόπο και μας άφησαν ως κληρονομιά την επιταγή να αντιταχθούμε με σθένος ενάντια σε οποιονδήποτε σκεφτεί να μολύνει τα χώματα που πότισαν με τον ιδρώτα τους. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την ανιστόρητη επιδρομή στα χωράφια μας ως εισβολή επικίνδυνου εχθρού, που αρνείται τις αρχές δικαίου και παραβιάζει ασύστολα τα όρια της ιδιωτικής μας επικράτειας. Δεν έχουν ούτε όσιο ούτε ιερό, όταν με παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης δεν σέβονται τα ατομικά μας δικαιώματα και δεν νοιάζονται για τον πόνο που προκαλούν.
Τελευταία μάθαμε ότι η Περιφερειακή Αρχή καλύπτεται πίσω από την πράξη 6/29-3-21 του Υπουργικού Συμβουλίου, για την υπαγωγή στο άρθρο 7 του Κώδικα αναγκαστικών απαλλοτριώσεων ακινήτων και παροχή εξουσιοδότησης στα αρμόδια όργανα για την κήρυξη απαλλοτριώσεων.
Τώρα θυμήθηκε ο Περιφερειάρχης να επικαλεσθεί λόγους εθνικής ανάγκης, για να προχωρήσει ένα έργο που καταστρέφει ζωές και ο ίδιος δεν ένιωσε την ίδια ανάγκη, όταν κινούσε Θεούς και δαίμονες για να αποτρέψει τη δημιουργία κλειστής ελεγχόμενης δομής προσφύγων στη Χίο, σύμφωνα με το κυβερνητικό πρόγραμμα;
Το έργο της παράκαμψης του Χαλκειούς υπάγεται στους λόγους εθνικής ανάγκης και δεν αποτελεί εθνική ανάγκη η επίλυση ενός εθνικού θέματος, όπως είναι το μεταναστευτικό;
Θα βρουν το θάρρος να απαντήσουν με ευθύτητα σ' αυτά τα ερωτήματα ή θα παίξουν τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου; Τα ήξεις αφήξεις του Μαντείου των Δελφών δεν θα τους σώσουν από την πολιτική κατάρρευση τους στις Περιφερειακές εκλογές που επίκεινται. Τότε θα είναι πλέον αργά για να αντέξουν το “πένθος” από την πολιτική καταδίκη της κοινωνίας, που με περισσό θράσος αγνόησαν τις ανάγκες της.
Αβίαστα προκύπτει ο προβληματισμός και για τον Υπουργό Μετανάστευσης Νότη Μηταράκη, γιατί δεν έκανε χρήση αυτής της πράξης του υπουργικού συμβουλίου για να βρει τη λύση του το μεγάλο εθνικό πρόβλημα του μεταναστευτικού, που μαστίζει όλη τη Χίο, αλλά ιδιαίτερα το Χαλκειός;
Φθάσαμε στην κατάσταση ώστε μια πράξη Υπουργικού Συμβουλίου να είναι πιο ισχυρή από την αδέκαστη Δικαιοσύνη, στην οποία προσφεύγουν οι κατατρεγμένοι και οι πιο αδύναμοι για να δικαιωθούν, ώστε να νιώθουν ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους ισχυρούς του κρατικού μηχανισμού!!!
Άραγε δικαιούμαστε ακόμη να απορούμε ή να προβληματιζόμαστε και να απαιτούμε να πάρουμε απαντήσεις; Πρόσφατα (5/6/2023) γιόρτασε όλος ο κόσμος την παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος. Γιατί κάποιοι που εμφανίζονται ως οι εκλεκτοί του λαού, για να εξυπηρετήσουν την όποια κακόβουλη επιδίωξή τους, παραβιάζουν παγκόσμιες αξίες και προχωρούν επιδεικτικά στην καταστροφή ζωτικού χώρου του φυσικού μας περιβάλλοντος (32.000 τ.μ.) στο Χαλκειός;