Η κοινωνία σχεδόν σε όλη τη χώρα με τις πυρκαγιές αντιμετωπίζει καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο ζωές, καίγονται σπίτια και καταστρέφονται χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα φυσικού κάλλους περιοχών. Συγκλονισμένη όλη η Ελλάδα έζησε την τραγική απώλεια των δύο Ηρωικών Πιλότων, που έδωσαν τη ζωή τους για να μείνουν πιστοί στο καθήκον τους.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η κοινή γνώμη προκλήθηκε από την ασέβεια, που επέδειξαν πολιτικοί παράγοντες, όπως ο πρώην πλέον υπουργός Προστασίας του πολίτη Νότης Μηταράκης και ο περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης. Αντί να βρίσκονται στο μετερίζι του αγώνα για να στηρίζουν τις προσπάθειες όσων με κίνδυνο της ζωής τους έπεφταν πάνω στις φλόγες και έσωζαν ανθρώπους ή προστάτευαν περιουσίες από τη μανία της φωτιάς, ο πρώτος πήγε σε διακοπές και ο άλλος χορεύοντας διασκέδαζε στο Ζάππειο μέγαρο. Οι εκ των υστέρων δηλώσεις μετάνοιας δεν έχουν καμιά αξία. Δυστυχώς και οι δυο έγιναν παράδειγμα για αποφυγή και όχι, ως όφειλαν, παράδειγμα για μίμηση.
Εδώ νομίζω ότι έχει θέση η αρχαία ρήση: «των οικιών ημών εμπιπραμένων υμείς άδετε». (Την ώρα που καίγονται τα σπίτια μας εσείς τραγουδάτε».
Είναι λυπηρό πρόσωπα που η κοινωνία τα εμπιστεύθηκε για να την εκπροσωπήσουν σε υψηλόβαθμες θέσεις, να λειτουργούν χωρίς υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι σε καταστάσεις, που πλήττουν επικίνδυνα τη χώρα μας. Πόσο μακριά είναι η ανάγκη για καλοπέραση από την επιβεβλημένη συμμετοχή στην αντιμετώπιση κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων;
Εννοείται ότι είναι αναγκαίο από την Πολιτεία να εξεταστούν με τη δέουσα αυστηρότητα και οι ευθύνες για παραμέληση ύψιστου χρέους των αρμόδιων της αεροπορικής βάσης στη Νέα Αγχίαλο. Το ερώτημα είναι γιατί δεν έγιναν οι απαραίτητες προληπτικές ενέργειες για να προστατευτούν από την πυρκαγιά οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις;
Ας καταλάβουν επιτέλους κάποιοι, ότι οφείλουν απεριόριστο σεβασμό στους πολίτες, που τους εμπιστεύονται και να μην υποκύπτουν στον πειρασμό της αλαζονικής συμπεριφοράς.