Έγραφα χτες ότι παρόλο που τα βιβλία εγκαινίασαν το θεσμό των χριστουγεννιάτικων δώρων, δυστυχώς έχουν απαξιωθεί τη σημερινή εποχή. Τουλάχιστον εδώ στη Χίο, αφού δεν τα θεωρούμε ως δώρο που «πιάνει τόπο». Ελάχιστοι είναι εκείνοι που κάνουν δώρα βιβλία σε αντίθεση με αλλού, όπου το βιβλίο θεωρείται μία κατ’ εξοχήν ουσιαστική προσφορά. Και να θέλεις να κάνεις δώρο ένα βιβλίο, το σκέπτεσαι και το ξανασκέπτεσαι γιατί διαπιστώνεις από την εμπειρία σου ότι μάλλον θα καταλήξει στη χειρότερη περίπτωση σε κάποια γωνιά αδιάβαστο, οπότε είναι δώρο - άδωρο. Πόσοι Χιώτες και Χιώτισσες κάνουν ουρά στα βιβλιοπωλεία για να αγοράσουν, για τον εαυτό τους ή για δώρο, ένα βιβλίο;
Δεν θα ξεχάσω κάποιες παραμονές που είχα βρεθεί στην Αθήνα, πόσο μεγάλη εντύπωση μου έκανε που στα βιβλιοπωλεία παρατηρούνταν το αδιαχώρητο. Στην κυριολεξία δεν έπεφτε καρφίτσα μπροστά σε όλες τις προθήκες των βιβλίων. Και αφού γινόταν η επιλογή ο κόσμος περίμενε στην ουρά του ταμείου για να πληρώσει και να του τα πακετάρουν. Λες και βρισκόταν σε… σούπερ μάρκετ. Μόνο που δεν κουβαλούσε μακαρόνια, ρύζια, κρέατα, τυριά κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, παρά βιβλία. Θα μου πείτε άλλο Αθήνα και άλλο Χίος και θα συμφωνήσω. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια μεγέθη. Όμως θα μπορούσαμε να είχαμε μια μικρογραφία της ίδιας εικόνας κι εδώ.
Και ποια δικαιολογία βρίσκουμε που δεν διαβάζουμε; Ότι δεν έχουμε χρόνο… Να καθόμαστε όμως μπροστά στις τηλεοράσεις μας και να αποβλακωνόμαστε βρίσκουμε χρόνο. Και όμως! Οι περισσότεροι δεν ξέρουμε τι χάνουμε. Υπάρχει ομορφότερο πράγμα να ταξιδεύεις με ένα βιβλίο; Για να το σκεφτούμε, όπως σας προέτρεπα και χτες. Ποτέ δεν είναι αργά!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
