Οι δυο χήνες και το ένα παπάκι που κοσμούν το λιμανάκι και είναι το αξιοθέατο της Αγίας Ερμιόνης έχουν μπει στην καθημερινότητα της ζωής της Φρόσως τα τελευταία χρόνια. Ήταν περισσότερες αλλά από διάφορες αιτίες έμειναν τρεις… Και ευτυχώς ζουν και ομορφαίνουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του λιμανακιού.
Θυμάστε που έγραφα πριν από λίγες μέρες για την εξαφάνιση της λευκής και τις εναγώνιες προσπάθειές μας να τη βρούμε; Τελικά μετά από 3-4 μέρες εμφανίστηκε και η χαρά μας ήταν μεγάλη.
Πρόσφατα, εντελώς τυχαία, ανακαλύψαμε την αιτία της εξαφάνισης. Τη βρήκαμε σε ένα απάγκιο διχτυών στην προβλήτα κοντά στο σπίτι μας. Την παρακολουθήσαμε και διαπιστώσαμε πως δεν σηκωνόταν από τη θέση της. Σκεφτήκαμε ότι μάλλον θα κλωσσά αβγά. Κάποια στιγμή σηκώθηκε γιατί την «έκοψε», προφανώς, η πείνα. Βλέποντάς την η Φρόσω έτρεξε και της έβαλε ένα μπολάκι με καλαμπόκι κι ένα άλλο με νερό. Έπεσε, στην κυριολεξία, με τα μούτρα και, καθώς απελευθερώθηκε ο χώρος, η γυναίκα μου παρατήρησε ότι κλωσσούσε 5-6 αβγά. Έφαγε ό,τι έφαγε και ξαναγύρισε στη θέση της…
Το σκηνικό με το τάισμα της λευκής συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες. Σηκωνόταν από τη θέση της, τσιμπούσε τα καλαμπόκια, έπινε νερό και πλενόταν και μάνι-μάνι επέστρεφε στα αβγά της. Μέχρι που τις προάλλες, κατά τη διάρκεια του «γεύματος», η Φρόσω παρατήρησε ότι είχαν εξαφανιστεί τα αβγά! Κάποιος ασυνείδητος, στα μικρά διαλείμματα που σηκωνόταν να ξεπιαστεί, τα άρπαξε. Δεν ξέρω αν το κατάλαβε η ίδια όμως εξακολουθούσε και καθόταν στο ίδιο μέρος. Σε κάποια άλλη στιγμή διαπιστώσαμε ότι κλωσσούσε ένα ακόμα αβγό αλλά την επόμενη ημέρα είχε εξαφανιστεί κι αυτό! Η κακομοίρα, όμως, επιμένει και δεν εγκαταλείπει τη «φωλιά» της!
Τι να πεις και τι να γράψεις; Μπορεί η Φρόσω να έχει μετατραπεί σε φύλακα - άγγελο των χηνών και του παπακιού, αλλά δεν είναι δυνατόν ολόκληρο το 24ωρο να είναι σε επιφυλακή. Αφήστε που κάποιες φορές γίνεται και κακιά, γιατί ορισμένα παιδάκια, που συνοδεύονται μάλιστα από τους γονείς, τις κυνηγούν και τις τρομοκρατούν. Και όταν η Φρόσω πάει να κάνει μια καλόπιστη παρατήρηση ακούει τα «εξ αμάξης».
Δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά ευαισθησία και ας κοκορευόμαστε όλοι για τη φιλοζωία μας. Στα λόγια… Στην πράξη;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
