Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ήμασταν πιο νέοι, πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Λίγοι ήταν εκείνοι που δεν είχαν προβληματισμούς και ανησυχίες και δεν συμμετείχαν στην «επανάσταση» που είχαμε μέσα στα μυαλά μας. Οι περισσότεροι, και με τον αυθορμητισμό που μας διέκρινε τότε, σκεπτόμασταν ότι δεν μπορεί, κάτι μπορούμε να αλλάξουμε. Η αλήθεια είναι ότι άλλαξαν κάποια πράγματα, αλλά όχι όσα θα θέλαμε. Και τώρα, ενώ είχαμε κάποια πρόοδο, δυστυχώς, βλέπουμε ότι αντί να πηγαίνομε μπροστά πηγαίνουμε πίσω. Μια άλλη αλήθεια είναι ότι οι πιο πολλοί βολευτήκαμε κάπως, μεγαλώσαμε κιόλας κι έτσι ξεχάσαμε ότι πρέπει να αγωνίζεσαι συνέχεια για να μην τα χάσεις όλα χωρίς να το καταλάβεις.
Δυστυχώς η πολιτικοποίηση στην Ελλάδα, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα. Στην Ελλάδα μεταξύ των πολιτικοποιημένων υπερέχουν οι μεγάλες ηλικίες, ενώ μεταξύ των νέων το ποσοστό μειώνεται σημαντικά. Υπάρχουν βέβαια οι νέοι που συμμετέχουν στα διάφορα κινήματα και αντιστέκονται, όμως είναι μια μικρή μειοψηφία. Η μεγάλη πλειοψηφία τα «γράφει» όλα κανονικά και δεν μπορεί να καταλάβει ότι κάποτε η «κάνουλα» του μπαμπά και της μαμάς θα στερέψει… Και το κακό ξέρετε ποιο είναι; Ότι παρασύρονται από την ακροδεξιά με τις όποιες συνέπειες έχει κάτι τέτοιο…
Eίναι ένα ζητούμενο λοιπόν η πολιτικοποίηση της νεολαίας γιατί αλίμονό της όχι μόνο σήμερα αλλά και αύριο - μεθαύριο. Και μπορούμε να βοηθήσουμε κι εμείς οι μεγαλύτεροι σε αυτό. Όταν βλέπουν τα παιδιά μας ότι «περί άλλων τυρβάζουμε» τι θέλετε να κάνουν; Εφησυχάζουν κι αυτά και γι' αυτό πάμε κατά διαβόλου. Ας τα μάθουμε, λοιπόν, να διεκδικούν κάποια πράγματα, γιατί θα παραμείνει η νεολαία των 700 ευρώ και βοή στη μοίρα τους…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
