Παραμονή πρωτοχρονιάς λοιπόν σήμερα η οποία, ευτυχώς, κάτι ακόμα «κρατά» από τον παλιό ρομαντικό εορτασμό της. Όχι βέβαια πολλά πράγματα, αλλά το ότι εξακολουθούμε και την τιμούμε δεόντως είναι κι αυτό σημαντικό. Φυσικά, όσο ανατρέχουμε στο παρελθόν, βλέπουμε ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, όμως το σημαντικό είναι ότι «κάτι» έχει μείνει. Και πρώτα απ’ όλα η όμορφη εορταστική ατμόσφαιρα, άσχετα ότι τώρα πια είναι πιο επιτηδευμένη και πιο φαντασμαγορική για να συνάδει και με τους καιρούς που διανύουμε. Και πώς θα μπορούσε βέβαια να είναι και αλλιώς, αφού όλα είναι διαφορετικά…
Θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν είναι και άσχημα. Ίσως όμως δεν έχει εκείνο τον παλιό ρομαντισμό της, όπως τον σκεπτόμαστε τώρα, μετά από το πέρασμα τόσων χρόνων, από τότε που ήμασταν παιδιά. Μπορεί να μας λείπει και η αθωότητα εκείνων των χρόνων. Σίγουρα απουσιάζει και η χαρά που είχαμε τότε, γιατί μπορούσαμε να αποκτήσουμε κάτι που ονειρευόμασταν έναν ολόκληρο χρόνο και ας μην ήταν και τόσο αξιόλογο. Ίσως να μας λείπει και η ανθρώπινη επικοινωνία, καθώς την καταβρόχθισε η τηλεόραση. Μάλλον, μας ξεφεύγουν και κάποιες λεπτομέρειες που έκαναν όμως τη διαφορά σε σχέση με το σήμερα.
Γεγονός είναι αδέλφια ότι φορτωνόμαστε έναν ακόμη χρόνο στις πλάτες μας και είμαστε έτοιμοι, θέλοντας και μη, να κάνουμε ένα ακόμα βήμα που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια προς το οριστικό τέλος. Για να μην κρυβόμαστε και πίσω από το δάχτυλό μας. Δεν παύουμε βέβαια να αισιοδοξούμε και να ατενίζουμε το μέλλον με προσδοκία. Να είμαστε λοιπόν καλά μέχρι και του χρόνου να γιορτάσουμε μια ακόμα παραμονή. Να έχουμε την υγειά μας και όλα να μας έρχονται βολικά.
Καλή Πρωτοχρονιά!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
