Το έγραφα και πέρυσι τέτοιο καιρό, όταν είχε πολυδιαφημιστεί η τότε αύξηση του κατώτατου μισθού, λόγω και προεκλογικής περιόδου, αλλά το ερώτημα ήταν αν κάλυπτε τις ανάγκες των εργαζομένων… 780, έλεγαν μεικτά, αλλά καθαρά πόσα; 667. Και αυτός ο μισθός είχε και έχει σχέση με τη μεγαλύτερη πλειοψηφία όσων εργάζονται, γιατί μόνο μια μικρή μειοψηφία ικανοποιείται με μεγαλύτερους μισθούς, αφού κυριαρχεί το αβγάτισμα των κερδών των μεγάλων αφεντικών…
Και φέτος είχαμε και άλλη δόση «αύξησης», και πάλι ενόψει προεκλογικής περιόδου, αυτή τη φορά λόγω ευρωεκλογών. Αυξάνεται, λέει, ο κατώτατος στα 830 ευρώ. Ναι, αλλά πόσα θα μπαίνουν καθαρά στην τσέπη; 714. Αρα πρόκειται για αύξηση 50 € στις μεικτές αποδοχές, δηλαδή ποσοστό 6,4%. Ωστόσο, πρόκειται για αύξηση που ήδη την έχει «φάει» η ακρίβεια...
714 ευρώ, λοιπόν, αλλά τι να πρωτοκαλύψεις με αυτό το ποσό και μάλιστα με την ακρίβεια να καλπάζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Και τα πράγματα είναι σαφή και καθόλου περίπλοκα.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Εργαζόμενος που δουλεύει σε διαφορετικές επιχειρήσεις από τα 17 του παίρνει αυτόν τον κατώτατο μισθό. Ακόμα και μόνος του να μένει, πώς να τα βγάλει πέρα; Και πού να ξοδέψει το συγκεκριμένο ποσό, όταν μάλιστα έχει να πληρώσει και το σχετικό ενοίκιο που έχει πάει στα ύψη; Θα πληρώσει και το ρεύμα, θα φάει και θα πιει με ένα τέτοιο ποσό; Και το σκατό του να ξεράνει πάλι δεν θα τα καταφέρει…
Αμέ αν είναι και παντρεμένος; Ε, τότε πια είναι για να τραβά τα μαλλιά του… Και ας πούμε ότι εργάζεται και η σύντροφός του… Πόσα να παίρνει; Όλοι ξέρουμε ότι οι περισσότερες γυναίκες δουλεύουν με μειωμένο ωράριο. Πόσα παίρνουν; Τρία, το πολύ τέσσερα, κατοστάρικα, όπως συνηθίζεται. Και πώς να ανοίξεις και να συντηρήσεις σπίτι; Τι να πρωτοπληρώσεις; Τα ενοίκια στα ύψη, τα σούπερ μάρκετ παρομοίως, το ηλεκτρικό ρεύμα το ίδιο. Και αν έχεις και ένα παιδάκι, που έχει κι αυτό τις ιδιαίτερες ανάγκες και απαιτήσεις του; Κλάψ' τα Χαράλαμπε…
Και μετά μιλάμε για υπογεννητικότητα… Μα πώς να κάνεις παιδί κάτω από αυτές τις συνθήκες; Σήμερα οι νέοι σκέφτονται πιο πολύ από τα περασμένα χρόνια, όταν τα ζευγάρια αράδιαζαν παιδιά το ένα μετά το άλλο… Άλλες οι συνθήκες, άλλες οι προτεραιότητες. Ουσιαστικά τότε όλοι ήταν στην ίδια μοίρα και τα παιδιά μεγάλωναν μονάχα τους. Στα χρόνια μας οι ανάγκες και απαιτήσεις είναι διαφορετικές και δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που προηγήθηκαν…
Ας μην πολυδιαφημίζουν λοιπόν τη συγκεκριμένη αύξηση γιατί δεν καλύπτει ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες. Και δυστυχώς τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, τι τα θέτε, τι τα γυρεύετε.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Από πληροφορίες της οικογένειας η κατάσταση της υγείας του Γιώργου Μαμαλή εξελίσσεται ομαλά. Αφαιρέθηκε η μηχανική υποστήριξη, έχει επαφή με το περιβάλλον με διαλείμματα, γνώρισε τη Μάρω, μίλησε έστω και για λίγο. Με λίγα λόγια η εξέλιξη μπορεί να χαρακτηριστεί και ως θαύμα, υπάρχει αισιοδοξία για την περαιτέρω πορεία του, εντός των ημερών θα μεταφερθεί από την Εντατική σε θάλαμο, αλλά η τέλεια αποκατάσταση θα αργήσει πολύ, αν όλα πάνε κατ’ ευχήν. Οι ευχές μας τον συνοδεύουν!
