Οι άνθρωποι

Ακούγαμε και βλέπαμε όσα συνέβαιναν σε άλλες περιοχές της χώρας και φρίτταμε, αλλά να που τα «λουστήκαμε» κι εμείς… Για τη μεγάλη πυρκαγιά και σήμερα ο λόγος, αφού από την Κυριακή έγινε ο εφιάλτης μας. Να μην επαναλάβω τα γνωστά που τα έχω ήδη γράψει, αλλά να σταθώ στο ανθρώπινο μέρος της υπόθεσης. Και άσχετα με την τραγωδία που έπληξε το νησί μας, το ευχάριστο είναι ότι δεν είχαμε καμιά ανθρώπινη απώλεια.

 

Κάτι συνηθισμένο σε τέτοιες περιπτώσεις, κάτι που σημαίνει ότι όλα πήγαν καλά από οργανωτικής πλευράς. Κάποιοι μπορεί να θεώρησαν υπερβολή την εκκένωση των χωριών, κάποιοι επέμεναν να παραμείνουν στα σπίτια τους, κάποιοι τρίτοι δεν έδωσαν σημασία. Τουλάχιστον στον τομέα της πρόληψης στο ανθρώπινο δυναμικό όλα κύλησαν ομαλά.

 

Όμως χάθηκε ένα ολόκληρο κοπάδι του Θοδωρή Μαθιούδη.

 

Τέλος πάντων θα έλεγα ότι το ζητούμενο, που ήταν να μην έχουμε θύματα, επιτεύχθηκε. Τώρα ότι κάηκαν τόσες χιλιάδες στρέμματα (100.000) είναι βέβαια οδυνηρό, αλλά τα έγραφα και χτες και να μην τα επαναλαμβάνω και σήμερα.

 

Τούτες τις τρεις μέρες που ακούγαμε τον ανατριχιαστικό βόμβο των αεροπλάνων και σηκώναμε το κεφάλι και το βλέμμα μας έπεφτε στους πυκνούς καπνούς, πονούσαμε. Διαπίστωνες μια κατήφεια στους ανθρώπους και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τα χιλιάδες καμένα στρέμματα μας στοίχειωσαν. Πέφταμε στο κρεβάτι να κοιμηθούμε και το μυαλό μας δεν έλεγε να ξεχάσει όλα όσα είχαν προηγηθεί. Χάσαμε και τον ύπνο μας και όχι αδικαιολόγητα.

 

Και τι άλλο, αυτή τη φορά ευχάριστο, βιώσαμε; Την αλληλεγγύη σε όλο το μεγαλείο της. Μια αλληλεγγύη αναγκαία και απαραίτητη σε τέτοιες τραγικές καταστάσεις. Και τι ωραίο που ήταν να βλέπεις στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης προσφορές για βοήθεια. Μεγαλείο ψυχής. Από τη φιλοξενία όσων είχαν ανάγκη μέχρι την ανακοίνωση του Σωματείου Ιδιοκτητών Καταστημάτων Υγειονομικού Ενδιαφέροντος ότι όλα τα καταστήματα εστίασης είναι στη διάθεση πυροσβεστών, εθελοντών και όσων επιχειρούν στο μέτωπο της φωτιάς για παροχή νερού, ροφημάτων, γευμάτων και όποια άλλη ανάγκη μπορεί να καλυφθεί. Δεν ξέρω πόσοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση, αλλά ας θυμηθούμε την παροιμία «ο λόγος σου με χόρτασε…».

 

Και βέβαια ηρωική ήταν για μια ακόμα φορά η προσπάθεια των πυροσβεστών, η συμβολή των εθελοντικών ομάδων τα μέλη των οποίων τα έδωσαν όλα για τον περιορισμό της φωτιάς. Και δεν ήταν μόνο αυτά ήταν και απλοί άνθρωποι που έτρεξαν είτε να βοηθήσουν στην κατάσβεση είτε να κουβαλήσουν μπουκαλάκια νερό και άλλα χρειώδη. Και η άφιξη πυροσβεστών και εθελοντών από άλλες περιοχές της χώρας ήταν συγκινητική.

 

Και η αγωνία δεν ήταν μόνο δική μας… Ήταν και συμπατριωτών που μένουν εκτός Χίου, όπως και φίλων που πόνεσε η καρδιά τους με αυτά που έβλεπαν στις τηλεοράσεις.

Να ελπίσουμε και να ευχηθούμε να είναι η τελευταία τραγική κατάσταση που βιώσαμε.

 

Του Δημήτρη Φρεζούλη