O Γιάννης Σιδεράτος που «έφυγε» πριν 5 χρόνια, ήταν από τις παλιές δόξες του χιώτικου ποδοσφαίρου που έγραψε ιστορία στο χώρο του αθλητισμού. Μια ιστορία που γράφτηκε με ανεξίτηλα γράμματα και πάντα παρέμενε στη σκέψη των φιλάθλων ως ένας ποδοσφαιριστής, αλλά και διαιτητής και παράγοντας, που μεγαλούργησε και η προσφορά του ήταν ανεκτίμητη.
Πράος, προσηνής, ευγενικός και καλοσυνάτος με τη νοοτροπία, τη συμπεριφορά και την ποδοσφαιρική δεξιοτεχνία του δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να αγαπηθεί από τον κόσμο. Όχι μόνο με τις παραπάνω ιδιότητές του αλλά και στον επαγγελματικό τομέα όπου δραστηριοποιήθηκε.
Μαζί με άλλους, στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60, συνάρπασαν, συγκίνησαν, χειροκροτήθηκαν, χάρισαν όμορφες αξέχαστες ποδοσφαιρικές στιγμές στα «Μεζάρια». Τότε που το γήπεδο γέμιζε ασφυκτικά και ο Σιδεράτος, μαζί με τον Λάμα, τον Γιαλούρη, τον Λεβά, τον Γιαγκίνη, τον Κολίτσο και αμέτρητους άλλους ήταν οι ήρωες κάθε Κυριακής.
Η εκτίμηση όλου του κόσμου για τον Γιάννη συνεχίστηκε και αφού κρέμασε τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του, γιατί ήταν αγαπητός και ο ίδιος αγαπούσε τον κόσμο.
Όπως και πολλοί άλλοι, μετά την «αποστράτευσή» του, σταμάτησε να πηγαίνει στο γήπεδο και περιορίστηκε να βλέπει ποδόσφαιρο στην τηλεόραση. Και μια αλήθεια είναι ότι μετά από την «εποχή Σιδεράτου», όταν στο γήπεδο πήγαιναν 2000 φίλαθλοι, σημειώθηκε μια υποχώρηση στην προσέλευση με εξαίρεση την «εποχή Βαρβασιακού» στην Δ' και Γ' Εθνική.
Από τους πιο ήσυχους ποδοσφαιριστές ήταν ο Γιάννης Σιδεράτος. Δεν αποβλήθηκε ποτέ παρόλο που ήταν αρχηγός στις ομάδες που έπαιξε. Και ο πιο σαματατζής ο Άγγελος Πέππας.
Για να μην ξεχνάμε αυτούς που «έφυγαν»…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Το οδοιπορικό του Γιάννη Σιδεράτου στο βιβλίο μου «Ανθρώπινες Διαδρομές» - τόμος 4.
