Τι είναι η ζωή μας; Ρητορικό το ερώτημα στο οποίο κλήθηκαν να απαντήσουν οι φιλόσοφοι όλων των αιώνων και κατέληξαν βέβαια σε κάποια συμπεράσματα. Τα περισσότερα βαθυστόχαστα. Κάποιοι άλλοι που δεν είναι φιλόσοφοι τη χαρακτήρισαν σαν… αγγούρι και δεν χρειάζεται να γράψω λεπτομέρειες για το τι εννοούσαν. Γι' άλλους η ζωή είναι εύκολη και γι' άλλους δύσκολη, γι' άλλους ευχάριστη και γι' άλλους δυσάρεστη, γι' άλλους ευτυχισμένη και γι' άλλους δυστυχισμένη. Όπως λέω ή είσαι τυχερός και τη σκαπουλάρεις ή είσαι άτυχος και την «πατάς». Και μακάρι να είμαστε όλοι τυχεροί και να τη σκαπουλάρουμε καθώς σε προτεραιότητα είναι η υγεία η δική μας και των κοντινών ανθρώπων μας…
Όχι, δεν θέλω να το παίξω φιλόσοφος πρωί πρωί και να βάλω στο μυαλό μας το «να ζει κανείς ή να μη ζει». Να ζει βέβαια και να είναι όρθιος και να έχει και τα μυαλά του. Και τι άλλο, όμως μπορεί να έχει και να απολαμβάνει; Κάποιες χαρούμενες και ευχάριστες στιγμές που είναι η αιτία και η αφορμή να ξεφεύγει από την ανιαρή καθημερινότητα που είναι και μονότονη…
Και ποιες είναι αυτές οι στιγμές; Μα ποιες άλλες από το να κάνεις παρέα με αγαπητούς φίλους, να πηγαίνεις σε κανένα ταβερνάκι ή ουζερί και χωρίς περιττές πολυτέλειες να πίνεις το ουζάκι, το τσιπουράκι και το κρασάκι σου. Μη μου πείτε ότι υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση…
Έτσι πολύ χαίρομαι κάθε μεσημέρι Πέμπτης που με όμορφη καλή παρέα βρισκόμαστε και ξεδίνουμε. Άλλοι παλιοί συμμαθητές κι άλλοι καλοί φίλοι τα «βρίσκουμε» μεταξύ μας και αποφασίσαμε να καθιερώσουμε αυτές τις μεσημεριανές συνευρέσεις κάθε Πέμπτης, να ευχαριστούμε τον φάρυγγά μας με «νέκταρ» αλλά και νόστιμα θαλασσινά που μας εξασφαλίζουν η Μαρία και ο Μανώλης στο Κεχριμπάρι. Και η ώρα περνά ευχάριστα με την πλάκα και τα αστεία μας, με το γέλιο, τις κουβέντες μας περί παντός επιστητού. Ακόμα και με τσιγκλίσματα, έτσι για να δημιουργείται «ατμόσφαιρα». Με τον Μανώλη να σκεντζεύει τον Σταμάτη για εκκλησιαστικά και θρησκευτικά θέματα και αυτός να μουρμουρίζει «ύπαγε οπίσω μου» και «απεταξάμην».
Τα πιάτα με τα μεζεκλίκια και τα καραφάκια πηγαινοέρχονται, τα πιρούνια «δουλεύουν», το ούζο και το τσίπουρο ρέουν, η ατμόσφαιρα αρχίζει να γίνεται εύθυμη, τα χαμόγελα περισσεύουν και όλοι καταλήγουμε στο συμπέρασμα πόσο όμορφη είναι η ζωή. Και κάποιες τέτοιες μοναδικές ευχάριστες στιγμές ξεχνάς έγνοιες και βάσανα και έτσι βρίσκεσαι σε άλλους «πλανήτες» ξεφεύγοντας από την καθημερινή μιζέρια. Δεν διαρκεί βέβαια πολύ, κανένα δίωρο, τρίωρο, αλλά είναι αρκετά για να περάσεις όμορφα και να σκεφτείς ότι η ζωή και με τα τόσα βάσανα πάλι γλυκιά είναι.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
