Σα να μαλάκωσε λίγο η παγωνιά χτες μετά το μεσημέρι βοηθούντος και του ήλιου… Έτσι αποφάσισα να «σαραντίσω», σαν τις λεχώνες παλιά. Που αμέσως μετά τη γέννα έμεναν κλεισμένες στο σπίτι και έβγαιναν από αυτό όταν είχαν συμπληρώσει σαράντα μέρες… Για ποιο λόγο είχαν αυτό τον περιορισμό δεν έψαξα να τον βρω και δεν με ενδιαφέρει κιόλας, αφού θα οφειλόταν σε καμιά ανόητη προκατάληψη που ήταν στην ημερήσια διάταξη κάποια λίγα χρόνια πριν. Αφήστε που απαγορεύονταν οι επισκέψεις τρίτων μόλις βράδιαζε. Τι θα γινόταν αν κάποιος πήγαινε στο σπίτι;
Κάποια εξήγηση θα υπήρχε και γι' αυτό… Τέλος πάντων και πόσες άλλες προκαταλήψεις που είχαν σχέση με τη θρησκεία και τηρούνταν με ευλάβεια αλλά και που τελικά δεν είχαν καμιά σημασία.
Όμως, όπως έλεγαν οι πιο παλιοί, «έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τα ακολουθούμε»… Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια κάποια απ' αυτά είναι στα αζήτητα αφού ουσιαστικά δεν αποτελούν και παράδοση που πρέπει να διαφυλαχτεί με την κλεισούρα των λεχώνων στα σπίτια. Και φυσικά και το «σαράντισμα»…
Προς τι ο παραπάνω πρόλογος, γιατί άλλο ξεκίνησα να γράψω και θυμήθηκα τα του «σαραντισμού»… Χτες λοιπόν «σαράντισα» κι εγώ… Προς θεού δεν ήμουν… λεχώνα αλλά ήμουν κλεισμένος στο σπίτι από την Κυριακή που ξεκίνησε η παγωνιά… Τα έγραφα και χτες… Έτσι την τέταρτη ημέρα κόντεψα να «λαλήσω» και αποφάσισα να… «σαραντίσω»! Να βγω δηλαδή να κάνω μια βόλτα στο λιμανάκι γιατί είχαν αρχίσει να με ελέγχουν και οι κλειδώσεις των γονάτων που είχαν μείνει «αλάδωτες» αυτές τις μέρες…
Ο ήλιος ήταν προκλητικός και σκέφτηκα ότι ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία. Έτσι ντύθηκα καλά, έβαλα και τα γάντια μου να μην παγώσουν τα χέρια μου, άφησα την κεφαλή μου ξεσκούφωτη γιατί μ’ αρέσει να τη νιώθω ζωντανή, πήρα και την μπαστούνα μου για καλό και για κακό και βγήκα. Και η μπαστούνα, τσομπάνικη και ωραία, που μου είχε χαρίσει ο αγαπητός Θωμάς Τσολάκης από τη Βολισσό, είναι βοηθητική.
Ξεκίνησα λοιπόν τη βόλτα γύρω - γύρω στις προβλήτες του λιμανακιού, την ευχαριστήθηκα και αναζωογονήθηκα. Ένα όμορφο διάλειμμα από την κλεισούρα και, παρά το ότι κόντευαν να «πέσουν» τα αφτιά και η μύτη μου, γιατί το κρύο εξακολουθούσε να είναι τσουχτερό, το ευχαριστήθηκα. Ελπίζω να αρχίσετε να «σαραντίζετε» και εσείς που περιοριστήκατε μέσα λόγω της παγωνιάς.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
