Το επώνυμο με το οποίο ήρθε το μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μού ήταν άγνωστο και μάλιστα για δευτερόλεπτα σκέφτηκα να το ανοίξω ή να το αγνοήσω. Το άνοιξα όμως και από περιέργεια και βρέθηκα μπροστά στο παρακάτω κείμενο:
«Καλησπέρα σας, λέγομαι Κολώτος Σταμάτιος φανατικός αναγνώστης βιβλίων ιστορίας. Μόλις ολοκλήρωσα το βιβλίο σας «Χίος Η ζωή στην κατοχή» και οφείλω να πω ότι έχετε κάνει καταπληκτική δουλειά.
Ο τρόπος που περιγράφετε την καθημερινότητα στα χρόνια της κατοχής με την κάθε λεπτομέρεια, π.χ. τα παραδείγματα με τους κινηματογράφους και τις ταινίες που έκαναν προβολή, είναι εκπληκτικός.
Σας ευχαριστούμε που μας δώσατε την ευκαιρία να μάθουμε την ιστορία και το ρόλο που διαδραμάτισε το νησί μας κατά τη σκοτεινή περίοδο της Κατοχής.
Έμαθα πράγματα που κανένας στο σχολείο οποιασδήποτε βαθμίδας δεν μας δίδαξαν και δεν γνωρίζαμε τίποτα για το νησί μας. Το μόνο που γνώριζα γι' αυτήν την εποχή ήταν από ένα βιβλίο που είχε ο πάππους μου στο παντοπωλείο του, όπου γραφόντουσαν οι βερεσέδες των χωριανών και μπορούσα να αντιληφθώ με τι αλματώδεις ρυθμούς έτρεχε ο πληθωρισμός, σε πράγματα απλά όπως ήταν τα άλευρα.
Σας ευχαριστώ πολύ που μας δώσατε αυτή την ευκαιρία και ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλα βιβλία με κομμάτια της ιστορίας μας, αν και ξέρω ότι το συνεχίζετε μέσα από τις εκπομπές σας στην Αλήθεια αλλά και την έκδοση των συνεντεύξεων «Ανθρώπινες Διαδρομές».»
Έτσι αφού ευχαριστήσω και δημόσια τον κ. Κολώτο, τον οποίο δεν γνωρίζω, χαίρομαι γιατί και πολλοί άλλοι έχουν σχολιάσει θετικά και σε υπέρτατο βαθμό αυτό το βιβλίο. Και όλους όσοι το διάβασαν μέχρι τώρα και μου εξέφρασαν τηλεφωνικά την ευαρέσκειά τους. Είναι η ηθική ικανοποίησή μου και το μοναδικό κέρδος μου.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
