Στα «Σύρματα»

Τετ, 14/08/2024 - 06:56
20.000 αξιωματικοί οπλίτες και ναύτες κλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στα «Σύρματα»

Τρίτο και τελευταίο μέρος της εισήγησης της Αθηνάς Ζαχαρού - Λουτράρη για το βιβλίο «Χίος, οι Πρόσφυγες της Κατοχής»:

   Αν όμως η Ελληνική μας Κύπρος ήταν καταφύγιο, το κεφάλαιο για τη Μέση Ανατολή, μας γεμίζει πίκρα. Εκεί οι αγωνιστές μας με τα θρυλικά τους κατορθώματα κατά των Γερμανών έγιναν εχθροί στα ανόσια πολιτικά γεωστρατιγικά σχέδια και κλείστηκαν στα «Σύρματα». Τραγικά συμβάντα με πολλαπλές συνέπειες στη δύστυχη χώρα μας.

   Όπως περιεκτικά μάς κατατοπίζει ο συγγραφέας, όταν το Μάρτιο του 1944 έγινε γνωστός ο σχηματισμός της Κυβέρνησης του Βουνού, ιδρύθηκε η ΠΕΕΑ, Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης. Αυτό προκάλεσε ανησυχία στους Άγγλους που κινδύνευαν τα σχέδιά τους για έλεγχο των πολιτικών πραγμάτων της Ελλάδας μετακατοχικά, και άρχισαν να καταστέλλουν βίαια, σε συνεργασία με την εξόριστη κυβέρνηση του Καΐρου, τα κινήματα των στρατιωτών, που οδήγησαν τις ελληνικές δυνάμεις των 30.000 ανδρών σε διάλυση. 20.000 αξιωματικοί οπλίτες και ναύτες κλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στα «Σύρματα», σε ερημικά μέρη της Αιγύπτου (Κασασίν, Καμπρίτ, Αμρίγια), της Λιβύης (Μπάρντια, Τμίμι Γιαντζούρ) του Σουδάν (Κεμπέιτ), της Ερυθραίας (Ντεκαμερέ). Εγκλωβισμένοι οι έλληνες πολιτικοί κατάδικοι υπέφεραν αφάνταστα κάτω από άθλιες συνθήκες τον καύσωνα της ερήμου και τα βασανιστήρια από τους φύλακές τους. «Στο Τμίμι, το τηγάνι διαβόλου, στη Λιβύη, ένα κύπελλο νερό για όλη τη μέρα», ομολογεί ο Αλέκος Καλούδης. Σ’ αυτές όμως τις συνθήκες 1200 έγκλειστοι στο Ντεκαμερέ της Ερυθραίας και 800 στο φρούριο της Ασμάρα με την ορμή της νιότης και τη βεβαιότητα της νέας κοινωνίας που οραματίζονταν «χτίζαμε τη δική μας ζωή που τη γέμιζε η δράση, η μόρφωση και η ψυχαγωγία», διηγείται ο Γιώργης Κούνουπας και ο Αργύρης Ζερβούδης. «Κάθε λόχος ή μοίρα ή πλοίο ήταν φυτώριο μιας καινούριας αντίληψης για τη ζωή».

   Στο κεφάλαιο Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, οι πρόσφυγες με το τέλος του πολέμου επέστρεψαν στη γλυκιά πατρίδα, όπου όμως νέοι κατατρεγμοί περίμεναν όσους στιγματισμένοι επέστεψαν από τα «Σύρματα». Αφού οι Έλληνες, αντί να δρέπουν τις δάφνες και να διεκδικούν τα οφέλη από τις τόσες θυσίες και την πολύτιμη αναγνωρισμένη προσφορά τους στην πλευρά των νικητών συμμάχων, αλληλοσπαράσσονταν στον άγριο εμφύλιο με τις τραγικές συνέπειες για τη χώρα μας.

   Με στίχους βγαλμένους από την καρδιά των δημιουργών τους, στο τέλος του βιβλίου, συμπληρώνονται οι διηγήσεις, όπως τις κατέγραψε ο συγγραφέας, που μας χάρισε αυτό το σπουδαίο έργο, που με την αμεσότητα, τη ζωντάνια και τον όμορφο τρόπο παράθεσης κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον.

Ο καθένας πρέπει να το διαβάσει. Θα ωφεληθεί σε γνώση, θα γεμίσει συναισθήματα, θα πάρει διδάγματα.

Δημήτρη Φρεζούλη σε ευχαριστούμε».

Του Δημήτρη Φρεζούλη

dimfre@yahoo.gr

Σχετικά Άρθρα