Ξέρετε, όταν επιβραβεύεται η όποια προσπάθεια κάνεις από τρίτους, εγγράφως και δια ζώσης, όπως είναι λογικό χαίρεσαι. Είναι η απόλυτη ηθική ικανοποίηση, κυρίως όσον αφορά τα βιβλία από τα οποία δεν έχεις κανένα υλικό κέρδος.
Σε ικανοποιεί το γεγονός πως ο κόπος, η έρευνα, οι ατέλειωτες ώρες, μέρες και μήνες, η αποτύπωση του πονήματός σου στο χαρτί δεν πήγαν χαμένες. Είναι ένα κέρδος που σε γεμίζει χαρά, όταν μάλιστα συμβάλλεις στην ιστορική καταγραφή γεγονότων και προσώπων ειδικά της Χίου. Και ειλικρινά τους τελευταίους μήνες έγινα αποδέκτης τόσων κολακευτικών κρίσεων και σχολίων πέρα από κάθε προσδοκία. Στη μεγάλη λίστα των φίλων που με τίμησαν, προστίθεται μία ακόμα, η παρακάτω της Μέλης Βυζανιάρη - Τσακού, για τα δύο τελευταία βιβλία μου και την ευχαριστώ θερμά:
«Καλημέρα, Δημήτρη, ο Απρίλης και ο Μάιος ήταν οι "δικοί" σου μήνες, αφού απόλαυσα τα δυο σου βιβλία.
Για τη "Ζωή στην Κατοχή" έχω να σου πω ότι εντυπωσιάστηκα από τις λεπτομέρειες της περιγραφής σου, μπαίνοντας νοερά μέσα στην τότε κατάσταση και βιώνοντας τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Από τις διηγήσεις των γονιών μου και των παππούδων μου ήξερα, βέβαια, το τι περνούσε ο κόσμος, αλλά εδώ βρήκα τεκμηριωμένα στοιχεία για τα μαύρα εκείνα χρόνια. Νομίζω πως, αν έτσι διδασκόταν η τοπική Ιστορία, τα παιδιά μας θα μάθαιναν και θα θυμόντουσαν πολλά περισσότερα απ' όσα αποστηθίζουν, χωρίς να κατανοούν.
Όσο για τις "Ανθρώπινες διαδρομές", όπως κάθε φορά, "γνώρισα" ανθρώπους με τους οποίους έτυχε να συναντηθούν οι δρόμοι μας στη ζωή, αλλά και άλλους, που αποτέλεσαν φυσιογνωμίες εξέχουσες στην κοινωνία μας, προσφέροντας, ο καθένας από το δικό του πόστο, ό,τι καλύτερο μπορούσε.
Δημήτρη, πάντα απολαμβάνω τα γραφτά σου, όπου κι αν τα συναντώ. Και χαίρομαι που μπορώ να σου μιλώ στον ενικό και να σε λέω φίλο μου.
Σε χαιρετώ, συγχαίροντάς σε, Μέλη».
Του Δημήτρη Φρεζούλη
