«Μόνιμος κάτοικος μες την ψυχή η ποίηση. Κάποτε κάποτε λέμε μια καλημέρα. Η ποίηση μια σκιά δροσιάς πάνω απ΄τη ζωή κι ας πυρπολούν αλύπητα ήλιοι αμφιβολίας.
Αυτά και άλλα πολλά είναι η ποίηση, σύμφωνα με τον Αντώνη Λάρδα, και θα μπορούσαν να προστεθούν πολλά ακόμα. Είναι η κατάθεση ψυχής, με δυο λόγια έτσι απλά, από κάποιους ανθρώπους με ιδιαίτερες ευαισθησίες, προβληματισμούς, ανησυχίες, αγωνίες. Γιατί οι ποιητές μόνο αδιάφοροι δεν είναι για ό,τι συμβαίνει δίπλα τους και μέσα από τους στίχους τους παρεμβαίνουν δίνοντάς μας την ευκαιρία το ίδιο να κάνουμε κι εμείς. Για έναν κόσμο διαφορετικό και κάποιες φορές και ονειρεμένο.
Το μυαλό του Λάρδα από τα χρόνια του Γυμνασίου προσκύνησε την ποίηση και δεν έχανε την ευκαιρία να της ανάβει πάντα ένα κεράκι. Στις εννέα ποιητικές συλλογές στο ενεργητικό του (οι έξι τα τελευταία χρόνια) προστέθηκε πρόσφατα ακόμα μία με τίτλο «Δίφυλλα» (εκδόσεις Αιγέας). Στα οποία μέσα σε δύο γραμμές καταφέρνει και εντάσσει μια ολόκληρη φιλοσοφία που έχει σχέση με την καθημερινότητα και τα συναισθήματά μας.
Έξι κεφάλαια περιλαμβάνονται στα «Δίφυλλα», στο καθένα από τα οποία ο Αντώνης με ευαισθησία και τρυφερότητα υμνεί, διαμαρτύρεται, αντιδρά, αντιστέκεται. Ύμνοι στην ποίηση στον έρωτα (Φλεγόμενη βάτος η παλάμη μου στου στήθους σου το καλοκαίρι ταξιδεύει) και στην αγάπη (Στέρφο κλαδί η αγάπη μου χωρίς αροδαμούς πήγε κι αυτή και φύτρωσε μες την ξερολιθιά σου) εκφράζοντας σε κάθε στίχο και μια φιλοσοφημένη αντίληψη της ζωής.
Βρίσκεις σκηνές απείρου κάλλους μέσα σε δυο γραμμές, τις βιώνεις και τις χαίρεσαι. Φωνές ερωτικές, φωνές αγωνίας, φωνές πόνου, αναζήτησης και ουσίας. Αλλά και κραυγές αντίστασης και αντίδρασης κατά του κατεστημένου, όπως και μια ρεαλιστική ματιά στον άπονο κόσμο μας. Στον απρόσωπο κόσμο μας με την κοροϊδία και την εξαπάτηση, αλλά και την υποκρισία στην ημερήσια διάταξη. Στις ανθρώπινες σχέσεις στα επιτρέπεται και απαγορεύεται. («Τον στήσαν στο απόσπασμα κι αυτός χαμογελούσε και τώρα ακόμα μέσα του κοχλάζει η λευτεριά»). Και βέβαια στο στόχαστρο του Αντώνη Λάρδα μπαίνουν το δίκιο και το άδικο, οι καθημερινές φάσεις της ζωής μας, τα βιωματικά ερωτήματα που μας απασχολούν.
«Ίδια οχιά δίπλα στο πόδι μου σέρνεται ένα ποίημα με αλήθειες φορτωμένο». Και τα ποιήματα του Αντώνη είναι φορτωμένα με αλήθειες. Πικρές μεν αλλά πραγματικές.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
