Πώς ήταν η Χίος τη δεκαετία του ‘50 και του ‘60 τη νύχτα και βέβαια χωρίς να το θέλετε οι περισσότεροι μεγαλύτεροι από εσάς θα θυμάστε το περίφημο “θηρίο”, που έβγαινε στην προκυμαία και στους άλλους δρόμους μας, αμέσως μετά από την αναχώρηση του πλοίου της γραμμής για τον Πειραιά.
Και θα θυμάστε ακόμη, όσοι έχετε γερή μνήμη, ότι τον καιρό εκείνο το πλοίο δεν αναχωρούσε στις 10:00 το βράδυ, όπως σήμερα, αλλά στις 8. Και ακόμα, όχι μόνο τη δεκαετία του ’50, αλλά και τα χρόνια που ακολούθησαν, μέχρι τουλάχιστον τα τέλη της αντίστοιχης του ‘60, η νυχτερινή ζωή στη Χίο ήταν κάτι το άγνωστο. Όπως σημειώνανε οι χρονογράφοι της εποχής «όλοι ξέρουν ότι ο φιλήσυχος καθώς είναι ο κόσμος μας αποσύρεται ενωρίς εις τα σπίτια του. Ακόμα και τις Κυριακές η κίνηση των δρόμων είναι ελάχιστη μετά τις 11.»
Και επειδή οι νεότεροι δεν ξέρουν τι ήταν το «θηρίο» να σημειώσω ότι η ερημιά που παρατηρούταν στους δρόμους μας, μόλις έφευγε το βαπόρι, ήταν τέτοια που λες και έβγαινε ένα θηρίο και οι άνθρωποι αναγκάζονταν από φόβο να κλείνονται στα σπίτια τους.
Και να που ύστερα από τόσα χρόνια φτάσαμε στο εντελώς αντίθετο. Η έξοδος των νεαρών, όχι μόνο τις Παρασκευές και τα Σάββατα, γίνεται γύρω στα μεσάνυχτα και φυσικά η διασκέδασή τους κρατά μέχρι τις πρωινές ώρες. Λέτε και αν βγουν νωρίτερα και δεν γυρίσουν στο σπίτι άγρια χαράματα κάτι τέτοιο δεν είναι διασκέδαση. Και έχουν και όλους τους γονείς τους στην τσίτα να μην κλείνουν μάτι μέχρι να γυρίσει το κλειδί στην πόρτα, αφού η αγωνία φτάνει στο κατακόρυφο. Άσχημα ήταν τότε που έβγαινε το «θηρίο»;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
