Πρέπει να το θυμόμαστε καθημερινά, αλλά ποιος δίνει σημασία…; Σήμερα, λοιπόν, είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της ερημοποίησης και της ξηρασίας. Θα μου πείτε μια παγκόσμια ημέρα, όπως και τόσες άλλες και δεν θα έχετε άδικο. Ελάτε όμως που η μετατροπή των ευφόρων εδαφών σε έρημο, με κύριο ένοχο τον άνθρωπο είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στη γη μας. Τα διαθέσιμα αποθέματα νερού εξαντλούνται και οι διαβρώσεις και κατολισθήσεις των εδαφών είναι καθημερινό φαινόμενο. Καταστρέφουμε κάθε μέρα το περιβάλλον και τη φύση και φυσικά επόμενο είναι, κάποια στιγμή, οι μελλοντικές γενιές να κληθούν να πληρώσουν τις δικές μας αλόγιστες πράξεις. Και μη νομίζετε ότι κι εμείς εδώ στη Χίο είμαστε άμοιροι ευθυνών. Όλοι βάζουμε το χεράκι μας να γίνουν τα κακά χειρότερα…
Το 35% των εδαφών σε ολόκληρη την Ελλάδα βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο ερημοποίησης με επιπτώσεις στην οικονομία και στο δημογραφικό της χώρας. Τα στοιχεία κρίνονται ανησυχητικά, καθώς προκύπτουν από μελέτες που πραγματοποιούν οι επιστήμονες γύρω από το φαινόμενο της ερημοποίησης.
Σε υψηλό κίνδυνο ερημοποίησης βρίσκονται σχεδόν όλα τα νησιά του Αιγαίου και το δικό μας φυσικά, για να μη νομίζουμε ότι το θέμα δεν μας αφορά. Μας αφορά και μάλιστα άμεσα και μάλλον δεν μπορούμε να φανταστούμε ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες…
Το κακό είναι ότι κανείς δεν δίνει σημασία. Ο καθένας από εμάς θέλει να κάνει το δικό του και ας πάει και το παλιάμπελο. Σάμπως σκέπτεται κανείς το μέλλον του νησιού από αυτή την άποψη; Όλοι κοιτάζουμε «τον άρτον ημών τον επιούσιο» και το τι θα ακολουθήσει αύριο κανείς δεν το σκέπτεται. Όχι θα κάτσουμε να σκάσουμε…
Για την ερημοποίηση που μας απειλεί άμεσα ευθύνονται η έλλειψη νερού και η κακή, αλόγιστη χρήση του, ανθρωπογενείς δραστηριότητες και λανθασμένες καλλιεργητικές πρακτικές. Εμείς το αυτοκίνητό μας να πλύνουμε για να λάμπει, τις πατατούλες μας να βάλουμε σπαταλώντας νερό και πέρα βρέχει και στ’ Αϊβαλί βροντά. Αύριο κλαίνε…
Εκείνο που χρειάζεται, σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες, είναι ξεχωριστή αντιμετώπιση για την κάθε περιοχή, μελέτη των παραγόντων που την επηρεάζουν και εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων. Είδατε εσείς καμία μελάτη γι’ αυτό τον κίνδυνο και να ληφθεί κανένα μέτρο; Όλοι τα έχουν φορτώσει στον κόκορα…
Και τι άλλο μπορεί να γίνει; Σχεδιασμός χρήσεων της γης, δηλαδή να ξέρουμε πού φυτεύουμε και τι φυτεύουμε με γνώμονα πάντα την προστασία του περιβάλλοντος και την οικονομία της περιοχής. Τώρα «φέξε μου και γλίστρησα», ε;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
