Τα ακούμε, τα βλέπουμε στις ειδήσεις και στα κοινωνικά Μέσα Δικτύωσης τόσο συχνά πια ώστε να μην μας αγγίζουν και να μην είναι πια εντυπωσιακά τα κρούσματα Ενδοοικογενειακής Βίας, όπως και του Εκφοβισμού και επιθετικότητας μεταξύ Ανηλίκων. Μοιάζουν σαν να συμβαίνουν εκτός του δικού μας περιβάλλοντος, σε κάποιον απόμακρο ή φανταστικό πλανήτη!
Δεν είναι όμως το ίδιο όταν αυτό συμβαίνει στην ίδια την Γειτονιά μας με γνωστά μας άτομα και οικογένειες.
Τότε είναι άλλα τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν και συγχρόνως μας τρομάζουν σαν να βλέπουμε πια τα κύματα της λάβας να μας περικυκλώνουν.
Το χειρότερο είναι ότι τα εμπλεκόμενα ανήλικα άτομα και οι οικογένειές τους δεν πληρούν τα στατιστικά και επιστημονικά κριτήρια που συνήθως υπάρχουν σε τέτοιου είδους οικογένειες και παιδιά. Είναι καθημερινοί άνθρωποι με βασικές αρχές και αξίες που κατατάσσονται σε μια υγιή Κοινωνία, τουλάχιστον φαινομενικά!
Και μάλιστα σε μια γειτονιά μικρού χωριού, όπου οι γονείς – οικογένειες τα εμπιστεύονται να βρίσκονται στις πλατείες και στους δρόμους ,χωρίς φόβο στην χωριάτικη γειτονιά , όπως συνήθως έχουν στις πόλεις. Και τα παιδιά απολαμβάνουν αυτήν την ελευθερία να παίζουν άφοβα στο χωριό και χωρίς επίβλεψη. Κάτι τόσο οικείο σε όλους εμάς που είχαμε την τύχη διακοπών στο χωριό.
Πως εξηγείται όμως αυτό που συνέβει στην μικρή μας κοινωνία όπου τα παιδιά έκαναν ομαδική βία και εκφοβισμό δένοντας ένα παιδί στα κάγκελα της Εκκλησίας και ταυτόχρονα να το ‘βασανίζουν΄ με κλωτσιές, τσιμπήματα και χτυπήματα στο σώμα του; Δεν πιστεύω ότι τα παιδιά ή οι γονείς τους τους διηγήθηκαν τους βασανισμούς των Αγίων μας. Ούτε θα τα υπέβαλαν οι γονείς τους σε τέτοιου είδους τιμωρίες. Κα εμείς στα παιδικά μας χρόνια δεν είμασταν τα επί Γης αγγελούδια. Θα άξιζε να μελετήσει και να συγκρίνει τις τότε και τις τωρινές ‘κατσκανίες’ όπως τις λέγαμε, των παιδιών.
Τότε τι άλλαξε; Μήπως το νερό, ή τα αναψυκτικά και τα φαγητά μας;
Θα τολμήσω να στρέψω την προσοχή μας από τα υλικά, χωρίς να τα αγνοούμαι βέβαια, στην άυλη τροφή που καταναλώνουν τώρα τα παιδιά μας στα ΜΜΕ και μάλιστα συχνά ακηδεμόνευτα και ανεξέλεγκτα.
Οι έρευνες και μελέτες καταξιωμένων Ψυχολόγων, Ψυχιάτρων και Κοινωνικών επιστημόνων τα έχουν βρεί και τα ανακοινώνουν και τα έχουν καταγγείλει προς κάθε αρμόδιο παγκοσμίως. Προσωπικά έχω μιλήσει σε Σχολεία, σε Συλλόγους και ακόμα σε Πρωθυπουργούς και Υπουργούς μεταφέροντας αυτήν την γνώση που είναι βγαλμένη από πολύχρονες μελέτες καταξιωμένων επιστημόνων και Πανεπιστημίων. Και οι αρμόδιοι έκαναν αυτά που έκαναν τόσα χρόνια για την επερχόμενη Κλιματική αλλαγή και τώρα πανικόβλητοι προσπαθούν με σπασμωδικά μέτρα να την αντιμετωπίσουν. Ακριβώς το ίδιο κάνουν και για την Ενδοοικογενειακή, την Εμφυλη και την Παιδική Βία. Αλήθεια πιστεύουν ότι με εισαγγελικές και αστυνομικές παρεμβάσεις θα αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα φαινόμενα;; Πλανώνται πλάνην οικτράν. Το έχω ξαναφωνάξει: Οι Γονείς και τα Παιδιά δεν χρειάζονται αυτόφορο και αστυνομικού τύπου τιμωρίες και νουθεσίες. Αντίθετα, χρειάζονται επιμόρφωση και στήριξη των γονιών και των Εκπαιδευτικών στο δύσκολο, αλλά σημαντικότατο Εργο της Διαπαιδαγώγησης των Παιδιών μας και της Κοινωνίας.
Εκεί θα φανούν οι πραγματικοί Ταγοί. Ας αφήσουν Εισαγγελείς και Αστυνομικούς να μας προστατεύουν από τους εγκληματίες και όχι να εμπλέκονται στην διαπαιδαγώγηση και την Παιδεία. Υπάρχουν Κοινωνικοί επιστήμονες και εκπαιδευτικά Προγράμματα έγκυρα και δοκιμασμένα που όμως χρειάζονται χρόνο και επένδυση στις όσο γίνεται νεαρότερες ηλικίες. Εχομε γραπτές και προφορικές κραυγές ακόμα και από Νηπιαγωγεία. Τα έχω δημοσιεύσει σε αρμόδια Υπουργεία και ΜΜΕ, αλλά χωρίς απολύτως καμία ανταπόκριση. Αυτοί τα ξέρουν ΟΛΑ και είναι Πανεπιστήμονες, όπως και με την Κλιματική Κρίση. Καμαρώστε τους! Απορώ πως δεν την έστειλαν ακόμα στο Αυτόφορο!
Παντελής Πρώιος, Ψυχολόγος
APA/ACT Master Trainer, Act/ Raising Safe Kids Program
pproios@hotmail.com, 6976643588