Θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι δεν με ενδιαφέρουν οι γνώμες των αναγνωστών μου. Άσχετα αν είναι θετικές ή αρνητικές. Μου αρέσουν, βέβαια, οι επαινετικές γιατί σου δίνουν μιαν ηθική ικανοποίηση ότι κάτι κάνεις καλά. Και οι ενδεχόμενες αρνητικές όμως, συμβάλλουν κι αυτές να διορθωθείς. Προς το παρόν οι μέχρι τώρα όλες οι γνώμες είναι καλές και δεν μπορώ παρά να τις μοιραστώ μαζί σας, να δω αν συμφωνείτε κι εσείς…
***Γιώργος Μαυρογιάννης: Γεια σου, Δημήτρη. Ήταν πολύ συγκινητική η εκδήλωση για τα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΆ. Και τι ωραία μίλησαν όλοι και εσύ. Θυμάσαι που σου είπα ότι θα έφευγα πριν το τέλος για να προλάβω την εκδήλωση στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ; Ήταν τόσο ωραία και σπουδαία όλα που δεν μπορούσα να φύγω. Σε ευχαριστώ για όλα που προσφέρεις σε όλους μας και που με τιμάς με την φιλία σου.
***Μέλη Τσακού: Αγαπητέ μου Δημήτρη, δεν μπόρεσα να είμαι παρούσα στην εκδήλωση για τα "καθημερινά" σου, λόγω ίωσης από την Τετάρτη. Επειδή, όμως, τα διαβάζω φανατικά στην εφημερίδα, είναι σαν να ήμουν εκεί. Η στήλη αυτή αντανακλά τα όσα "καθημερινά" αντιμετωπίζουμε, όμορφα, άσχημα, ευχάριστα, δυσάρεστα, εκνευριστικά και μη. Και, εν κατακλείδι, η συγκέντρωσή τους σε τόμους, είναι η καταγραφή των γεγονότων που όλοι ζούμε σε τούτη την πόλη, σε τούτη τη χώρα, άρα η μικρογραφία της ιστορίας όλων μας. Θα προμηθευτώ τον τελευταίο αυτόν τόμο για να συντροφέψει τους προηγούμενους.
***Ευγενία Κώττη: Καλημέρα Δημήτρη! Συγχαρητήρια για αυτό τον άθλο! Με ΥΓΕΙΑ χιλιάδες, χιλιάδες μέρες ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ακόμη... Αφού οι συνθήκες δεν μου επέτρεψαν να παραβρεθώ, αν μπορώ να μοιραστώ μια ολιγοήμερη εμπειρία από την στήλη σου. Όταν ακόμη ήμουν έμμισθη εργαζόμενη στην ΑΛΗΘΕΙΑ, τις ελάχιστες μέρες της απουσίας σου από τα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ... Μου είχε ζητηθεί να γράφω μερικές σκέψεις κάθε μέρα... Στη στήλη σου. Οποία τιμή και ευθύνη! Δεν μπορούσα να κοιμηθώ τις νύχτες, να ησυχάσω τις μέρες... Όχι γιατί δεν είχα ξαναγράψει. Γιατί τα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ είναι καθημερινό δόσιμο. Δεν μετριούνται απλά με λέξεις... Γιατί είναι σαν να δίνεις το αίμα σου κάθε μέρα... Αυτό κάνεις Δημήτρη! Μια "αιμοδοσία" κάθε μέρα... 4 δεκαετίες! Και συνεχίζεις! Θαυμασμός!
***Βασιλεία Λιμνιούδη: Διάβασα το βιβλίο για τους πρόσφυγες. Έξοχο. Συγκινητικό. Και για μας που δεν τα ζήσαμε Ιστορία!
Δημήτρης Φρεζούλης
