Η αθρόα προσέλευση γονέων και παιδιών στο πάρκο της Φάρκαινας πριν ακόμη παραδοθεί στο κοινό, δείχνει πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη ενηλίκων και ανηλίκων να εκτονωθούν στους χώρους του φυσικού περιβάλλοντος.
Γι’ αυτό και ήταν σφάλμα της Δημοτικής Αρχής και της Περιφέρειας που επέτρεψαν την κατάληψη του Δημοτικού Κήπου από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Με όλο το σεβασμό και τη σεμνότητα στο δράμα και τον πόνο των κατεστραμμένων αυτών ανθρώπων, δεν έπρεπε η δική τους τραγωδία να επιβαρύνει το πιο ευαίσθητο κομμάτι της διαλυμένης κοινωνίας μας που είναι τα παιδιά.
Γιατί τα παιδιά τα έχουμε κλεισμένα, καταπιεσμένα, στερημένα από ουσία (σε ορισμένες περιπτώσεις λεηλατημένα). Δεν έπρεπε να τους κάνουμε και ΕΞΩΣΗ από το μοναδικό φυσικό τοπίο της πόλης που είναι ο Δημοτικός Κήπος. Όσο δύσκολο κι αν ήταν, το πρόβλημα φαινόταν, η απουσία του Κράτους ήταν δεδομένη, οι αιρετοί μας, έπρεπε να έχουν προβλέψει και να δώσουν άλλη λύση. Δεν ήταν ανάγκη δηλαδή για ν’ αντιμετωπίσουμε μια τραγωδία, ν’ αφήσουμε το κύμα να επηρεάσει τα παιδιά, το κύμα έπρεπε να φτάσει και να σταματήσει στη δική μας πρό-νοια.
Το έχουμε συνειδητοποιήσει ότι σ’ αυτή την πόλη κατοικούν 30.000 άνθρωποι αλλά υπάρχουν ελάχιστες πλατείες; Ότι οι χώροι για τα παιδιά είναι κατεστραμμένοι και σε άθλια κατάσταση; Ότι εντός της πόλης δεν υπάρχει διέξοδος για επαφή με το φυσικό περιβάλλον; Για παράδειγμα ο κάτοικος Αμαρουσίου Αττικής μπορεί να πάει στο άλσος Συγγρού και ο κάτοικος της Νέας Ιωνίας μπορεί να περπατήσει στο αντίστοιχο άλσος. Εμείς εδώ στον ελάχιστο βιωματικό χώρο του νησιού, έχουμε κάψει τα περιαστικά δάση και παραλίγο να χτίσουμε τον Κορακάρη. Υπάρχουν μεν οι παραλίες, όμως η πρωτοφανής προσέλευση παιδιών στο πάρκο της Φάρκαινας δείχνει ότι χρειάζονται και άλλες διέξοδοι. Τα παιδιά χρειάζονται αξιοπρεπείς χώρους για να παίξουν, να εκφραστούν, να αθληθούν, να εκτονωθούν. Να τρέξουν, να φωνάξουν, να σκαρφαλώσουν, να κρυφτούν. Διότι το χειμώνα θα τα κλείσουμε στις αίθουσες των σχολείων και των φροντιστηρίων, θα τα αποβλακώσουμε υπό το χλωμό φως των led, των tablet, των τηλεοράσεων.
Όσον αφορά την καθυστέρηση παράδοσης του νέου πάρκου (και άλλων έργων) με συνέπεια τη λαθραία εισαγωγή γονέων και παιδιών σε αυτό, θα πρότεινα να κοιτάξουμε προς το λαϊκό μαχητή και πρώην καταληψία σχολείων τον κύριο Αλέξη Τσίπρα. Οι σοφιστείες του, η θρασύτατη δημαγωγία του, οι κωμικοί Υπουργοί που επέλεξε για να καταστρέψουν τις ζωές μας, απορρύθμισαν ακόμη και τις ελάχιστες δομές που βημάτιζαν οριακά. Ωστόσο, η μακροχρόνια και μεθοδική εξηλιθίωση του λαού από τη φαυλοκρατία δεν επιτρέπει να αποδοθούν ευθύνες. Σ’ αυτό το σημείο ας είμαστε τουλάχιστον περήφανοι που σε μεγάλο ποσοστό εμείς οι Χιώτες δεν κατάπιαμε το χάπι.
Βαγγέλης Μεννής