“ Αιγες τα μεγάλα κύματα
εν τη συνηθεία και επαιγίζω
επί του σφορδώς πνέω ,
Και ΑΙΓΑΙΟΝ Πέλαγος το φοβερότατον”
Πριν 1600 χρόνια περίπου πριν από το Χριστό οι Μυκηναίοι , παίρνοντας τη σκυτάλη της θαλάσσιας ισχύος από τους Μηνωίτες (μετά τη καταστροφή του μινωικού πολιτισμού ), επιδίδονται μέσα από ενα σύστημα αποικιών αλλά και απλών εμπορικών σταθμών , στο να εξαπλωθούν σε όλη την κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο , από τη νότια Ιταλία ως το Δέλτα του Νείλου και την Παλαιστίνη.
Από γεωστρατηγική άποψη το σύστημα αυτό αποτελείται από πολλούς ομόκεντρους κύκλους προστασίας με τον μικρότερο κεντρικό κύκλο , στην καρδιά του συστήματος, να περιλαμβάνει τον Μυκηναϊκό κόσμο , δηλαδή το Αιγαίο .
Με στόχο την προστασία του ζωτικού για την ύπαρξή τους, αυτού χώρου , αναπτύσσουν μια εξαιρετική ναυπηγική τέχνη , που τους επιτρέπει να ταξιδεύουν και να ομογενοποιούν πολιτισμικά και οικονομικά το χώρο που έμελλε να αποτελέσει τη μήτρα που θα κυοφορούσε το έμβρυο του πολιτισμικού φαινομένου που αργότερα θα ονομασθεί Ελληνισμός.
Αλλά εκτός από την ισχύ του πολιτισμικού ρόλου ένας άλλος εξίσου σημαντικός, ο γεωπολιτικός ρόλος του Αιγαίου, στοχεύει στον πλήρη έλεγχο του Αρχιπελάγους ( οικονομικό πολιτικό στρατιωτικό).
Το ίδιο όμως αυτό πέλαγος, το διεκδικεί και η Ασία , αφού θεωρεί ότι τα παράλια του , δεν ειναι η δυτική εσχατιά της , αλλά το ορμητήριο το οποίο θα χρησιμοποιεί για την πιο πέρα εξάπλωσή της. Έτσι εδώ και 3500 χρόνια το Αιγαίο είναι το σημείο όπου διαχωρίζονται δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι πολιτισμοί.
Η Τρωική εκστρατεία που έγινε μεσούσης της περιόδου του Μυκηναϊκού πολιτισμού δεν είναι, παρά η πρώτη ιστορική αντιπαράθεση των δύο από τη βάση τους αντίθετων αυτών πολιτισμών , αλλά είναι συγχρόνως και η ουσία και η πρώτη ιστορική εμφάνιση σε γεγονός του ανατολικού ζητήματος.
Ο Στήβεν Ράνσιμαν(2) λέει για την Άλωση της Πόλης:
ΝΑ ακούσουμε και τον Στέφαν Τζβαϊκ (3) μέσα από στο βιβλίο του “ Οι μεγάλες ώρες της Ανθρωπότητας” ; Ο Τρομερός εκείνος κρότος του Σταυρού που γκρεμίστηκε από το μεγάλο τρούλο της Αγιάς Σοφιάς “βρόντηξε σαν κεραυνός και τρόμαξε την Ευρώπη”
Σήμερα η ανθρωπότητα ζει , (με την απειλή του Ισλάμ), τις μεγάλες Ώρες που θα σημαδέψουν την πορεία του πολιτισμού της,
Η Ευρώπη της ελευθερίας , και της ευημερίας , φαίνεται να ζει σε αφασία χωρίς να μπορεί να σκεφτεί και να παραδειγματιστεί από τα λάθη του παρελθόντος της.
Το Αιγαίο η καρδιά του παγκόσμιου πολιτισμού και η πατρίδα μας, ριζωμένη στο νοτιοδυτικό ακρωτήρι της Ευρώπης , που πάνω του ναυάγησαν οι καραβέλες της Δύσης, οι ορδές της Ανατολής οι στόλοι του Νότου και οι πολεμικές μηχανές του βορρά , βρίσκεται ακόμα μια φορά στο μάτι του κυκλώνα.Ο πολιτισμός της, που από τους προϊστορικούς χρόνους έφτασε μέχρι της μέρες μας , προσηλωμένος με θυσιαστικό πάθος στην ιδέα της ελευθερίας και του ανθρωποκεντρικού οράματος της Ζωής, κινδυνεύει να αφανιστεί.
Αλήθεια τι θα ήταν η Ευρώπη χωρίς τον Ελληνικό πολιτισμό;
Ας απαντήσει η ίδια αφού πρώτα ρίξει μια ματιά στα μουσεία της στις βιβλιοθήκες της, στα λεξικά των γλωσσών της, στην ιστορία των επιστημών της, στην ιδια την ιστορία της..
Η Ευρώπη Σήμερα σφυρίζοντας αδιάφορα για ότι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στα Ανατολικά της σύνορά , στο Αιγαίο μας, στο Αιγαίο της , ουσιαστικά καταργεί το παρελθόν της και υπονομεύει το μέλλον της.
1-Σούδα ή Σουίδα είναι ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά λεξικά ή εγκυκλοπαίδειες το οποίο γράφτηκε τον 10ο αιώνα. Πιθανόν Σούδας ή Σουίδας να είναι το όνομα του συντάκτη του. Περιέχει 30.000 λήμματα, πολλά από τα οποία περιέχουν στοιχεία από πηγές που διαφορετικά θα είχαν χαθεί στον καιρό μας. Το λεξικό του είναι ένα από τα πολυτιμότερα έγγραφα για την ελληνική φιλολογία, την γραμματική, και τη λογοτεχνική ιστορία.
2-Στήβεν Ράνσιμαν, είναι ένας από τους γνωστότερους Άγγλους ιστορικούς, και Ακαδημαικός, ήταν ένας από τους επιφανέστερους βυζαντινολόγους του 20ού αιώνα.
3- Στέφαν Τσβάιχ Αυστριακός συγγραφέας, δημοσιογράφος και βιογράφος. Στον κολοφώνα της λογοτεχνικής του καριέρας στις δεκαετίες 1920 και 1930, ήταν ένας από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς στον κόσμο .