Σαν σήμερα πριν από 21 χρόνια έφυγε αιφνίδια από την ζωή ο πρώτος αιρετός Νομάρχης Χίου Γιώργης Καλουτάς, σε ηλικία μόλις 45 χρόνων.
Στις 15 Δεκεμβρίου 2001 για λόγους που δεν θα εξηγήσει κανείς, η ιστορία στέρησε από την Χίο ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά της κεφάλαια και από την κοινωνία έναν χρήσιμο πρώτο πολίτη.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής αναδημοσιεύουμε δυό χαρακτηριστικά άρθρα για την προσωπικότητα του. Τα υπογράφουν οι συμπατριώτες μας Χρ. Μπελλές και Αιμιλιανός Ευαγγελινός:
«Ακατάβλητος οδίτης, οραματιστής, αμετάπειστος μεταρρυθμιστής, νεωτεριστής και νεωτερικός (όπου το επέβαλαν οι συνθήκες), πάσχισε μ’ όλες του τις δυνάμεις να βάλει καινούργιους οδοδείκτες στην ποικιλώνυμη οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική ανάταση του νησιού μας και να αφήσει έναν κόσμο καλύτερο απ’ ό,τι τον βρήκε…
Ηγετική φυσιογνωμία ολκής, με απαύγασμα πανελλήνιο και όχι μόνο, ευαγγελίστηκε τη σύγκλιση της κοινωνίας και την πέτυχε. Ένωσε όλους τους Χιώτες παραμερίζοντας και απαλείφοντας το κομματικό κριτήριο, με το να πείσει πως: τα προβλήματα δεν έχουν «χρώμα», αλλά συνέπειες. Περίαπτο, άρωμα και στάση ζωής: το ήθος, οι γνώσεις, η μόρφωση, η παιδεία, η κουλτούρα, η καλλιέργεια, η ευγένεια, η αξιοπρέπεια, η φιλαλληλία, η ευθύνη, η υπευθυνότητα. Εκλέχθηκε από την πρώτη Κυριακή στη δεύτερη θητεία του, το 1998 και αυτό, από μόνο του, λέει πολλά…
Νάνοι ασύστολοι του λαϊκισμού και της μικροπολιτικής – ελάχιστοι προς επαλήθευση του κανόνα – δεν δίστασαν να προβούν σε κατασυκοφάντηση, ιεροσυλία, ακόμα και τυμβωρυχία, αγνοώντας πως η ζωή μιμείται συμπεριφορές, πως η ζωή είναι ζωή και εκδικείται… «Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι, Υποκριταί»…
Καθώς περνούν τα χρόνια και τούτο το νησί που προίκισαν αφειδώλευτα και ο Θεός (φυσικές καλλονές, Ιωνικά αταβιστικά χαρακτηριστικά κλπ) και η Ιστορία, γίνεται συνώνυμο της ποικιλώνυμης υπανάπτυξης και μαρασμού, το κενό της απουσίας του Ανδρός γίνεται ερεβώδες και η αγάπη του λαού στο πρόσωπό του εγγίζει όρια λατρείας, παραμυθίας και «φετίχ»…
Αναρωτιέμαι, αν ο Πρωτομάστορας, Βιγλάτορας Θεός είχε έλλειμμα από Ηγέτες, Οραματιστές, Μεταρρυθμιστές και Νεωτεριστές ή αν υπερίσχυσε το: «ους οι θεοί φιλούσι αποθνήσκουσι νέοι»… Ήταν μόλις 45 χρόνων, όταν άνοιξε πανιά για το αμετάκλητο ταξίδι στη γειτονιά των Αγγέλων…
Έχουν περάσει ήδη αρκετά χρόνια από τον αδόκητο χαμό του αείμνηστου Γιώργου Καλουτά, κι όμως κάθε χρόνο στις 15 Δεκεμβρίου η συγκίνηση και οι αναμνήσεις πλημμυρίζουν τις σκέψεις και τις καρδιές στη Χίο…
Ο πρώτος αιρετός Νομάρχης Χίου, με εκλογή από την πρώτη Κυριακή στη δεύτερη θητεία του το 1998, χάθηκε πρόωρα χωρίς να ολοκληρώσει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του για το νησί μας.
Δεν είναι τυχαίο ότι ως σήμερα είναι συνεχείς οι αναφορές στο πρόσωπό του, τα οράματά του, τους σχεδιασμούς του για έργα μακράς πνοής για την κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της Χίου. Το γεγονός αυτό από μόνο του αποδεικνύει το μέγεθος της απώλειας και την αξία του ανθρώπου αυτού.
Το μεγάλο του όνειρο ήταν η μετατροπή της Χίου σε κέντρο υπηρεσιών με αναβαθμισμένο ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και η παροχή υψηλής ποιότητας τουριστικών υπηρεσιών. Αυτό θα ήταν εφικτό μέσω ενός ολοκληρωμένου σχεδίου συνδυαστικών δράσεων σε έργα υποδομών (στην συγκοινωνία, την υγεία, την πρόνοια, τον πολιτισμό, τη διαχείριση των υδάτινων πόρων κ.λπ.), την αναβάθμιση του στελεχιακού δυναμικού και των παρεχομένων υπηρεσιών στις αυτοδιοικητικές υπηρεσίες για τη βέλτιστη εξυπηρέτηση των πολιτών και την ενθάρρυνση και προσέλκυση επενδύσεων και επιχειρηματικών δράσεων με παράλληλη αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων της Ε. Ε.
Δυστυχώς το νήμα της ζωής αυτού του τόσο σημαντικού ανθρώπου κόπηκε πρόωρα αφήνοντας το όνειρο να ξεθωριάζει… Ως σήμερα παραμένουν εκκρεμότητες από το όραμα που δεν ολοκληρώθηκε. Ευχόμαστε να βρεθούν άξιοι συνεχιστές του έργου του αλλά και μιμητές του ήθους και της ευγένειας του Γιώργου Καλουτά. Του ανθρώπου που, κατά γενική ομολογία, κατόρθωσε να ενώσει τους Χιώτες, να παραμερίσει την κομματική ιδιότητα και να αναζητήσει τη σύγκλιση με όλους, γιατί ήξερε καλά ότι τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα, είναι κοινά.
Ο Γιώργος Καλουτάς θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας και τη σκέψη μας. Ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του, οφείλουμε να δώσουμε σάρκα και οστά στο ανεκπλήρωτο όνειρό του για το καλό της αγαπημένης μας Χίου»…
