
Την ερχόμενη Παρασκευή 31 Μάη, στις 8.30 μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα το έργο του Λευτέρη Βενιάδη "Individuum", από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών σε μουσική διεύθυνση του καταπληκτικού βέλγου μαέστρου Μισέλ Τιλκέν.
Θα προηγηθεί στις 7:30μ.μ και μια συζήτηση-παρουσίαση που θα συντονίσει ο Χαράλαμπος Γωγιός.
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η ΕΡΤ, η συναυλία με τίτλο “Ανατολικός – Δυτικός Άνεμος” και τιμά τα 65 χρόνια διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας - Ταϊλάνδης, προσεγγίζοντας ερμηνευτικές συνθέσεις από χώρες με διαφορετικές πολιτισμικές και κοινωνικοπολιτικές επιρροές με έργα που έχουν γραφτεί με απόσταση έναν αιώνα και κάτι εκκινώντας από τις αρχές του 20ού, φτάνοντας στο σήμερα.
Πρόκειται για έργα που εντυπωσιάζουν με τη δεξιοτεχνία και τη διεισδυτικότητά τους, ξεδιπλώνοντας ένα πρόγραμμα που αναζητά κοινούς τόπους αλλά και λεπτές διαφορές ανάμεσα σε δύση κι ανατολή. Στο επίκεντρο, το έργο του “Εθνικού Καλλιτέχνη” της Ταϊλάνδης Ναρονγκρίτ Νταμαμπούτρα.
Ο αναγνωρισμένος σε Η.Π.Α., Ευρώπη, Ασία και Αυστραλία δημιουργός, υπογράφει το Κοντσέρτο για άλτο σαξόφωνο κι Ορχήστρα. Μία σύνθεση την οποία ο διεθνώς καταξιωμένος σαξοφωνίστας Θεόδωρος Κερκέζος που θα την παρουσιάσει σε α΄ πανελλήνια εκτέλεση, περιγράφει ως «μία από τις δυσκολότερες του ρεπερτορίου». Η βραδιά ανοίγει με την παγκόσμια πρώτη παρουσίαση του Individuum του Λευτέρη Βενιάδη. Πρόκειται για ανάθεση της Young Euro Classic με τον συνθέτη να εμπνέεται από τους κατά τον Ιπποκράτη τέσσερις τύπους προσωπικότητας των ανθρώπων. Αντιστοιχώντας σε κάθε τύπο κι έναν τρόπο, μια συγκεκριμένη μουσική σκάλα. Στο πρόγραμμα κι ένα από τα πρώτα ελληνικά συμφωνικά έργα με γνήσιο εθνικό χρώμα. Η Γιορτή του Γεώργιου Λαμπελέτ, γραμμένη στις αρχές του 20ού αιώνα, θυμίζει μία παραδοσιακή εθνική γιορτή, ένα ελληνικό πανηγύρι. Ο συναυλιακός επίλογος δίνεται με ένα από τα πιο απαιτητικά, σε δύναμη και δεξιοτεχνία κοντσέρτα για πιάνο του 20ού αιώνα. Το Τρίτο Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του Σεργκέι Προκόφιεφ, γραμμένο το 1921, αγαπήθηκε από την πρώτη στιγμή όσο λίγα και αποτελεί μια συναρπαστική πρόκληση για τους σολίστ του οργάνου. Η διεθνούς αναγνώρισης πιανίστα Θεοδοσία Ντόκου αναμετριέται με το έργο, υποσχόμενη μια καταιγιστική ανάγνωση. Στο πόντιουμ, επιστρέφει ο γνωστός στο αθηναϊκό κοινό Βέλγος αρχιμουσικός Μισέλ Τιλκέν.
Εισιτήρια μπορείτε να προμηθευτείτε από εδώ:
Λίγα λόγια για το έργο του Λευτέρη Βενιάδη
Το έργο Ιndividuum βασίζεται στα κατά τον Ιπποκράτη τέσσερα ταμπεραμέντα, τέσσερεις τύπους της προσωπικότητας των ανθρώπων, τον Μελαγχολικό, τον Χολερικό, τον Αιματώδη και τον Φλεγματικό.
Σε αυτήν τη φιλοσοφία προσδίδεται και μια μουσική αντιστοιχία: σε κάθε τύπο αντιστοιχεί και ένας τρόπος, μια συγκεκριμένη μουσική σκάλα.
Για τον Μελαγχολικό τύπο, που είναι πολύ συναισθηματικός, γεμάτος άγχος και θλίψη, αντιστοιχεί ο Μιξολύδιος τρόπος. Για τον Φλεγματικό που είναι ήρεμος, ήπιος, σταθερός, αποφεύγει εντάσεις και καυγάδες δεν ενθουσιάζεται εύκολα και είναι δεμένος με το σπίτι του, ο Δώριος τρόπος.
Για τον Αιματώδη που είναι αντίθετος από τον Μελαγχολικό και προσφέρει παρηγοριά, συμπόνια, είναι εξωστρεφής και ενθουσιώδης δίνεται η αντιστοιχία με τον Λύδιο τρόπο και για τον Χολερικό που είναι φιλόδοξος, ελάχιστα συναισθηματικός, ανυπόμονος, έχει θέληση, δημιουργικότητα και ταλέντο να παίρνει αποφάσεις αντιστοιχεί ο Φρύγιος τρόπος.
Ο ίδιος ο συνθέτης δήλωσε γι' αυτό: «Όταν στα τέλη του 2019 δέχτηκα την πρόσκληση του προσφάτως αποβιώσαντος καλλιτεχνικού διευθυντή της Υoung Euro Classic Dieter Rexroth να συνθέσω ένα νέο έργο για ορχήστρα που προγραμματιζόταν να κάνει πρεμιέρα στο Konzerthaus του Βερολίνου το καλοκαίρι του 2020, η χώρα μας έβγαινε από μια μακρόχρονη κρίση και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε τους ερχόμενους μήνες σε ολόκληρο τον κόσμο εξαιτίας της πανδημίας Covid. Η περίοδος σύνθεσης αυτού του έργου συμπίπτει με την περίοδο αυτών των δύο καθοριστικών παραμέτρων στις ζωές μας που τέμνονται.
Πάνω σε αυτήν την φιλοσοφία και αντιστοιχία της ανθρώπινης προσωπικότητας σε μουσική, εργάστηκα για αυτήν τη σύνθεση για μεγάλη ορχήστρα. Μέσα από τον θόρυβο, από το φαινομενικά ανοργάνωτο αλλά απολύτως οργανωμένο χάος, γεννιέται η μελωδία η οποία στο τέλος του έργου θα ξανά χαθεί, θα διαλυθεί και θα διαχυθεί μέσα στην πολυρυθμία.
Κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτου χαρακτήρα και προσωπικών χαρακτηριστικών “δουλεύει” με τον εαυτό του, “κοιτάει” το μέσα του, καλλιεργείται ο ίδιος, βελτιώνει τον εαυτό του, πλάθει το δικό του “άτομο” τη δική του “οντότητα” το δικό του “Individuum” που εν τέλει αποτελεί μέρος μιας ολότητας ενός κοινωνικού συνόλου, ενός κόσμου, μια ψηφίδα ενός μωσαϊκού, όπως μια νότα, μια δυναμική, μια μουσική αξία, μια μουσική φράση είναι μέρη ενός ολόκληρου μουσικού κόσμου, ενός μουσικού έργου.»