Στη φύση τους δρόμους τους χάραξαν τα νερά και τα γαϊδούρια. Έτσι και στον Κάμπο μας οι δρόμοι ήταν η φυσική απορροή των νερών της βροχής.
Για να μπορούν να χρησιμοποιούν τους δρόμους χωρίς πρόβλημα οι πρόγονοί μας, δεξιά και αριστερά είχαν φτιάξει κανάλια [τα χαντάκια λέγαν] και με επιμέλεια τα καθάριζαν κάθε χρόνο, για να κυλά εύκολα το νερό μέχρι τον ποταμό. Είχαν μάλιστα και τούνελ, από το χαντάκι του δρόμου μέχρι το πηγάδι,
έτσι όταν καθάριζε το νερό [στη δεύτερη βροχή] άνοιγαν το τούνελ και οδηγούσαν το νερό από το χαντάκι στο πηγάδι.
Σήμερα ασφαλτοστρώσαμε τον δρόμο απ’ άκρη σ’ άκρη και εξαφανίσαμε τα κανάλια στο πλάι, το νερό απλώνει σε όλο τον δρόμο και είναι δύσκολο να περπατήσει κάποιος όταν βρέχει. Σε δρόμους στενούς που δεν έφτανε το πλάτος για κανάλι στο πλάι έφτιαχναν υπερυψωμένο πεζοδρόμιο, ακόμα και πάνω στον περιβολότοιχο. Οι παππούδες μας έφτιαξαν και κανάλια ανάμεσα στα κτήματα, τις νεροδιαβασιές που λέμε και από εκεί έκαναν αποστράγγιση των κτημάτων.
Εμείς ούτε αυτά σεβαστήκαμε, όχι μόνο δεν τα καθαρίζουμε αλλά αρκετοί τα πήραν μέσα στις ιδιοκτησίες τους και άλλοι τα έκλεισαν. Με αποτέλεσμα μόλις ρίξει λίγο πιο πολύ βροχή τα νερά μένουν κάτω από τα δέντρα με όλες τις βλαβερές συνέπειες για τα δέντρα.