“Ειρήνη υμίν διαβόλοι”, εκραύγασε κραυγήν μεγάλην για να γίνει αντιληπτός ο αείμνηστος Παπά-Τσαπέλας των Καρδαμύλων, όταν το ευλαβές ποίμνιό του περί άλλων ετύρβαζε, διαπληκτιζόταν και φωνασκούσε ουρανομήκεις κραυγές.
Εμείς όμως που δεν είμαστε ιεροκήρυκες ή αγενέστατοι, δεν θα φωνάξουμε ούτε “ειρήνη υμίν” ούτε σκασμός. Εμείς θα κάνουμε θερμή έκκληση προς τους συμπολίτες μας, εκείνους που τρώνε τα κεφάλια τους, να σταματήσουν τις αντιδικίες τις πολιτικές και τις άλλες, να σταματήσουν και τις ύβρεις και την ιεράν εθνικήν αγανάκτησην. Αν έρθουν στην θέση των πολιτικών και κοινωνικών τους αντιπάλων θα διαπιστώσουν ότι και αυτοί διακατέχονται από τα ίσα και αντίθετα αισθήματα και την ίδια αγανάκτηση που τους ανοίγει την όρεξη για πράξεις αντιδικίας.
Το απώτερο παρελθόν μας διδάσκει ότι κανένας δεν θα βγει αλώβητος από εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις παράδειγμα οι Θηβαίοι και οι Αθηναίοι που είχαν εμφύλιο και οι Θηβαίοι κάλεσαν σε βοήθεια τους Ρωμαίους. Αυτοί είδαν το μπάχαλο της διχόνοιας, τους μπήκαν ιδέες κατοχικές που τις πλήρωσαν οι Αθηναίοι και οι “φίλοι” των Ρωμαίων οι Θηβαίοι και όλοι οι Έλληνες με κατοχή.
Πολύ πρόσφατο είναι το παράδειγμα του μεταπολεμικού εμφυλίου γι’ αυτό καθίσετε καλά και πάψετε να βρίζετε γιατί ίσα και αντίθετα πιστεύω και αισθήματα έχουν και οι αντιφρονούντες. Τους βαρείς λόγους ακολουθούν τα βίαια έργα, θα κατεδαφίσετε λοιπόν τις προσόψεις σας και θα πληρώσουν τις συνέπειες οι αθώοι. Είναι καιρός να αντιληφθείτε ότι εχθροί μας δεν είναι ο αδελφός, ο γείτονας, ο φίλος και ο συμπολίτης, αλλά ο λύκος των συνόρων που αλυχτά και περιμένει να μας γονατίσει η διχόνοια. Όχι ύβρεις λοιπόν, άναρθρες κραυγές αγανάκτησης και κηρύγματα μίσους που δημιουργούν αγεφύρωτα χάσματα σε περίπτωση εθνικών κινδύνων, αλλά ψύχραιμη επιχειρηματολογία.
Η μεγαλύτερη δημοκρατική εκτροπή έγινε στην Αυστραλία το 1968 αν θυμούμαι καλά. Η αντιπολίτευση που είχε πλειοψηφία στην γερουσία ακύρωσε το νομοσχέδιο της βουλής για τα χρήματα της δημόσιας κρατικής μηχανής και το κράτος έπαψε να λειτουργεί. Τότε επενέβη ο αντιπρόσωπος της κοινοπολιτείας ο οποίος καθαίρεσε την συντριπτικά πλειοψηφούσα κυβέρνηση και διόρισε την αντιπολίτευση. Μπροστά στην σοβαρότατη αυτή δημοκρατική εκτροπή οι πολίτες δεν επαναστάτησαν. Περίμεναν καρτερικά και όταν έγιναν εκλογές κατατρόπωσαν την διορισμένη κυβέρνηση. Ο λαός αυτός ευημερούσε, ευημερεί, και εξακολουθεί να ευημερεί και εμείς σε τέτοια περίπτωση θα είχαμε γεμίσει τον τόπο ερείπια.
H πολιτική ή η δικαστική τιμωρία δια των εκλογών ή δια των δικαστηρίων σε περίπτωση εκτροπής ή παρανομίας γίνεται από τα αρμόδια όργανα και όχι με αθέμιτες πρακτικές. Μια άλλη μορφή διχόνοιας είναι η των πολιτικών ανδρών που στις ημέρες μας παράγει το δηλητήριο της πολιτικής εκτροπής που αναβλύζει από τις οθόνες των τηλεοράσεων. Αυτό αποτελείται από ύβρεις και ευτελείς πολιτικές “εξυπνάδες” που νομίζουν ότι έχουν απήχηση στην κοινωνία. Στις οθόνες είναι εύκολο να εισπράξει κάποιος το νοσηρό κλίμα στο οποίο ελλοχεύει η διχόνοια.
Στην τοπική αυτοδιοίκηση η κατάσταση εκφράζεται με ηπιότερο τρόπο αλλά η έλλειψη ομοψυχίας κάνει τα κρίσιμα για το νησί μας προβλήματα κρισιμότερα. “Ποιος θα πάει και ποιος δεν θα πάει”, “ποιος το είπε πρώτος και ποιος δεύτερος”, ποιος έκανε το χρυσό αυγό και ποιος την καβαλίνα, καμιά ομοψυχία, καμιά συμπόρευση σοβαρή στα κρίσιμα προβλήματα που ταλανίζουν το νησί μας. Κοντά στα άλλα τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και το πρόβλημα του υπερπληθυσμού αλλά η συμπόρευση όλων των πολιτικών δυνάμεων ακόμη δεν έχει πραγματοποιηθεί αντίθετα εμφανίζονται αντιπαλότητες. Ας ευχηθούμε και ας ελπίσουμε ότι δεν θα θρηνήσουμε μια εθνική συμφορά για μια ακόμη φορά.