Η λέξη «διαστρέβλωση» είναι γνωστή και πολυσυζητημένη ιδιαίτερα στις μέρες μας.
Όμως θεωρώ λογικό να την ερμηνεύσουμε και να βρούμε την ετυμολογική της προέλευση. Αρχίζοντας από το ρήμα να πούμε πως αυτό είναι το «διαστρεβλώνω» -ομαι δια - στρεβλώνω ˂ στρεβλός (στραβός, αλλοιωμένος) δηλ. διαστρέφω παραμορφώνω, παρατρέπω (παρά-τρέπω) = παραποιώ το περιεχόμενο λόγων, κειμένων. Απ’ εδώ έχουμε και τη διαστρέβλωση αλλά και τον ή τους διαστρεβλωτές ακόμα και όσους παραχαράσσουν εν προκειμένω τους (κυβερνητικούς) λόγους.
Και χωρίς να είμαι αιθεροβάμων, πιστεύω στη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού πως τα πολιτικά πράγματα άρχισαν επί της διαδικασίας να μπαίνουν στις ράγες, αλλά και στη συζήτηση που έγινε ότι: «Δεν πρόκειται να δεχτούμε να φέρουμε κάτι σε πέρας που ακόμα και η κυβέρνηση Σαμαρά αδυνατούσε να πράξει», ακόμα ότι, το ποιές μεταρρυθμίσεις θα γίνουν στο πλαίσιο της συμφωνίας, είναι θέμα της Ελληνικής κυβέρνησης και όχι μνημονιακή υποχρέωση, εκπλήρωση τής οποίας ήταν να οδηγηθούμε σε 27% ανεργία, μείωση του ΑΕΠ και με απλά λόγια ο λαός μας στη φτώχια και την απόγνωση. Όμως αυτά δεν την καταβάλλουν (όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις) γιατί επανέφερε την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια της χώρας και πάνω απ’ όλα την ελπίδα* στο λαό μας∙ παρά τις κλιμακούμενες απειλές εσωτερικών και εξωτερικών «ρεαλιστών» οι οποίοι είχαν μάθει να εξαργυρώνουν τη «ρεαλιστική τους πολιτική» και να γίνονται απολογητές ενός δυσωνύμου παρελθόντος προκειμένου να έχουν το ακαταδίωκτο για τις άνομες μνημονιακές πολιτικές που τους υπαγόρευαν αυτοί που «τους έχουν στο χέρι» έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων. Γιατί πιστεύουν όπως υπογράμμισε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος «ο ισχυρός είναι αυτός που έχει τα χρήματα» και όχι ο τίμιος ο ευσυνείδητος και αξιοπρεπής που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και έχει τη στήριξη του λαού. Γι’ αυτό και πανηγυρίζουν και τάσσονται με τις θέσεις των δανειστών, όχι μόνο παραποιώντας τις θέσεις της κυβέρνησης, αλλά ευχόμενοι ουσιαστικά να δικαιωθούν από μια ενδεχόμενη αποτυχία της. Υποστηρίζοντας χαιρέκακα**, ακόμα, ότι «θα υπάρχουν μνημόνια και τρόϊκα με άλλο όνομα»∙ προτρέποντας επίσης τη γερμανίδα καγκελάριο «να τραβήξει την πρίζα» από την Ελλάδα, οδηγώντας τη σε χρεοκοπία. Τι να υποθέσει κανείς: διαστροφή; εθελοδουλία; ότι και να υποθέσει, το βέβαιο είναι πως υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα υποκρισίας και «σφουγγοκωλαριακής» συμπεριφοράς(!) Πράγμα που απέχει τουλάχιστον από τον αγώνα για τον σεβασμό για τη δημιουργία ισότιμων σχέσεων μεταξύ «συμμαχικών χωρών». Όμως τί να περιμένει κανείς από υποτακτικούς, μιζαδόρους, εκμεταλλευτές & καταχραστές του ιδρώτα των εργαζομένων.
Γι’ αυτό είναι καιρός να καταλάβουν (αν μπορούν) ότι έμειναν πια τελευταίοι και τροϊκανότεροι των τροϊκανών, μια και ο λαός τούς έχει νιώσει όχι μόνο ως ψευδολόγους, βασανιστές, αλλά και υπονομευτές των συμφερόντων του ίδιου και της πατρίδας.
*ελπίδα είναι η προσμονή, η προσδοκία αλλά και η αισιοδοξία του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής. Ωστόσο αυτή δεν πρέπει να μας οδηγεί στον εφησυχασμό με τη λογική ότι κάποιοι θα φροντίσουν για ’μας και έτσι θα λυθούν τα προβλήματά μας.
** χαιρέκακος είναι αυτός που χαίρεται με την δυστυχία των άλλων προκειμένου να αποδείξει την ορθότητα των λόγων ακόμα και των πράξεών του.