Γραμμένο απότον πεθερό μου Φ. ΣΤΑΚΙΑ
Το χίλια εννιακόσια δώδεκα συμβούλιο έγινε
οι Έλληνες σκεφτήκανε τι πρέπει να απογίνει
σκεφτήκανε τι έχουν παθημμένα
τι έχουν των παππούδων τους οι Τούρκοι καμωμένα
τα παλικάρια του Μοριά έχουν αυτοί σφαγμένα
και αναρίθμητα παιδιά έχουν ορφανεμενα
τωρα θα τα πλερώσουν και αυτοί ένα ένα
Οι Έλληνες σκεφτήκανε στον πόλεμο να βγούνε η που να βρουν
το δίκιο τους για όλοι να χαθουνε
Αγιος Μηνας αγρύπνησε τον αγιο Λευτέρη
φερε τους Έλληνες στη Χίο και ο κόσμος περιμένει
Του αγίου Μηνά την εορτή και Κυριακή ημέρα
στο μιναρέ ανέβηκαν και βαλαν την παντιέρα
Τους Εληνες σαν είδανε να βγαίνουν στο Ρουχουνι
οι Τούρκοι ολοι χαθηκαν δεν έμεινε ρουθούνι
Εγραψανε στο φρουραρχο και στον καϊμακαμη
αν θελει να παραδοθεί
για πολεμο να κάμει
Δεν ελυπηθείς το χαρτί να γράφεις γραμματάκια
μουστάκια έχομε και εμείς, δεν είμαστε παιδάκια
να παραδώσω το νησί με δυο μπαινιες μελάνι
ελα να με ΄βρεις στο βουνο να κάνεις και σεριανι
Πολίτες ακολούθησαν χιλιάδες απο πίσω
άλλοι να παν για πόλεμο και αλλοι να σεργιανίσουν
σταματησε η μουσικη και αρχινεψεν η μάχη
αναστέναζαν τα βουνα και τρέμανε τα βραχη
πολιτες που καθοτανε οπισο με τα κιαλια
εβλεπαν Τουρκους στα βουνα να τρεχουν σαν τσακάλια
Αλαχ Αλαχ φωνάζανε και που θα πα χωθούμε
σημερα ειν το τέλος μας όλοι θα χαθούμε
Οι Εληνες επαψανε δεν παν να πολεμανε
ειναι τα μερει δύσκολα και αν πανε θα χαθουνε
Οι Εληνες σκεφτήκανε τον πόλεμο να πάψουν
να ρθουν κανόνια ορεινά και εκείνα να τους κάψουν
Το Μακεδονία στάθηκε κοντα εις το Κονταρι
εφαγε την πολη Τουρκια καρσι στον Κορακαρη
Οι καμένοι οι καλόγεροι γιναν των Τούρκων μαγεροι
την ημέρα έψηναν ρύζια το βράδυ στα μετερίζια
αν έψηναν πιλάφι βάζαν και δικο τους λάδι
Μια μέρα κίνησαν για το χωριο πενε εξι Τουρκαλαδες
πηγαν να παρουνε καπνο και σπιρτα με παραδες
οσπου να ετασουν στο χωριο τους έπιασαν οι αντάρτες
έκοψαν τα κεφάλια τους και τα έριξαν στις γατες
Οι Τουρκαλαδες εις τη Χιο κάναν το παλικάρι
τωρα βρομουνε τα βουνα που κει ντε σαν γάιδαροι
Επιασανε και τον Καϊμακαμη και τον ρωτουν τα γροσα του
που ταχει αυτος κριμένα
δεν εχω μα τον πιστο μου δεκαρα εις το χερι
τα ξοδιαζα τα χρήματα και ταϊζα το ασκέρι
ευθυς βγάζει το όπλο του και το ΄κουμπα στα αυτια του
τα χρηματα θα τα βρετε εισ τους άγιους πατερες
τα μπέρδευα στο μέτρημα σαν πέφταν οι οβίδες
μα πρέπει κάπου να τανε δέκα χιλιάδες λίρες
τωρα θα γίνουμε και φιλοι
που τρωγόμαστε σαν σκύλοι