Επι πολλά χρόνια η μητρόπολη Πειραιά έχει οργανωμένα συσσίτια στους περισσότερους ναούς για αναξιοπαθείς και απόρους ….Η διακονία αυτή,.. δηλαδή προετοιμασία μαγείρεμα και διανομή, γινόταν και γίνεται από ιερείς , εθελοντές και εθελόντριες ενορίτες
Τα τελευταία χρονια με την οικονομική κριση και τα μνημόνια τα συσσίτια έγιναν καθεστως
Η εξαίρεση αρχισε να τεινει να γινει κανονας και το εργο της σίτισης τεράστιο κουραστικό και οικονομικά βαρύτερο…
Έτσι η εκκλησία όχι μόνο στον Πειραιά αλλά παντού στην Ελλάδα άρχισε κλιμακωτά να καθιερώνει μεταξύ άλλων και τα συσσίτια….
Και φυσικά το μαγείρεμα σερβίρισμα αλλά και διανομή,.. τα επιτελούν και επιλαμβάνονται , ιερείς, εθελοντές και εθελόντριες ενορίτες..
Παρατηρήθηκαν μάλιστα περιπτώσεις ιερέων που στην κυριολεξία γίνονται παρανάλωμα εξαντλητικής εργασίας παράλληλα με τα ήδη βαριά κοινωνικά και θρησκευτικά τους καθήκοντα
Αυτό που έντονα δυστυχώς παρατηρείται στις περισσότερες περιπτώσεις,.. με το πέρασμα του χρόνου… είναι η δραματική μείωση των εθελοντών και η παθητική σταση των ευεργετημένων ….Κάποιοι μάλιστα από αυτούς θα έλεγα οι πιο πολλοι μπορούν να βοηθήσουν λιγο η πολύ στην κουζινα στην προετοιμασια των εδεσματων στο μαγειρεμα στη διανομη η στο σερβίρισμα ……….Όμως παραμένουν αμέτοχοι και παθητικοί δεν κουνούν ουτε το μικρό τους δακτυλάκι…
Μερικοί μάλιστα γινονται προκλητικοι απαιτωντας να παραλαβουν τα γευματα τους ακριβως στην ωρα που θελουν και δημιουργουν σκηνες
Υπαρχουν αρκετοί που δεν εχουν αναγκη συσσιτιου αλλα επωφελουνται χωρις όμως κι αυτοι να βοηθουν σε τιποτα ….
Ετσι οι ιερεις και οι λιγοι εθελοντες οι ιδιοι και οι ιδιοι καταντανε θυματα μια εξαντλητικης κι αδιεξοδης πολλες φορες εργασιας
Εκ των πραγματων λοιπον εχουμε ένα κενο ηθικης ταξης στην κοινωνια μας
Οι ευεργετουμενοι δεν αισθανονται και δεν εκδηλωνουν προς Τον Θεό το ευεργετικό συναισθημα της ευγνωμοσυνης …Να πουνε βρε αδερφε ένα <<Δοξα σοι Ο Θεός>> και φυσικα ουτε ένα ευχαριστω από καρδιάς εστω και ψιθυριστά
Και μετα από αυτό αν μπορούν κι οσο μπορούν να προσφερθούν για λιγη η πολύ βοηθεια σε αυτούς που ηδη αγωνίζονται να τους προσφέρουν ένα γευμα η όποιαδηποτε άλλη υποστηριξη….
Το θυσιαστικό πνεύμα επομένως και ο αγώνας των εθελοντών θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε μεγάλο βαθμό πάει χαμένο…. Πέφτει στο κενό.
Η εκκλησία από τη μερια της κάνει το καθήκον να φροντίζει τους άπορους που βέβαια είναι το ένα σκέλος της ανθρωπιστικής δράσης της …μα ταυτόχρονα πρέπει να εξισορροπήσει αυτή τη δράση της και ηθικά …Πρέπει δηλαδή να περάσει και ο λόγος της ο ανθρωπιστικός και θυσιαστικός, οι χριστιανικές αξίες της ..για να μεταλλαχθούν σε κοινωνία και αγάπη ….ανεπιφύλακτη……
Στη πράξη δηλαδή να συμμερίζεται ο ένας τον άλλο κι από τις δυο πλευρές και αυτών που βοηθούν και αυτών που βοηθιούνται και σιγά σιγά να γίνουν ΕΝΑ
Έτσι ο αγώνας των εθελοντών θα καρποφορήσει σε προσφορά και αγάπη και οι βοηθούμενοι θα ευεργετηθούν πάνω από όλα με το λυτρωτικό συναίσθημα της ευγνωμοσύνης και με τη ζεστασιά της ανθρωπιάς …..Μα… κι αυτό δεν σταματά εκεί ..αλλά …συνεχίζεται καθώς καλλιεργείται το κοινωνικό πνεύμα της αλληλοσυμπλήρωσης σε όλα τα επίπεδα των αναγκών ….Και ανάγκες δεν μόνο οι υλικές,.. θα έλεγα οι πιο μεγάλες ανάγκες είναι στο χώρο τον ψυχικό εκεί που πρωταγωνιστές είναι τα συναισθήματα οι φοβίες μας οι αγωνίες μας …….τα ηθικά μας διλλήματα ….
Η κοινωνία μας είναι κατακερματισμένη άρα και ευάλωτη στην αποσταθεροποίηση στις αντιπαραθέσεις και στην κατάρρευση
Είναι επομένως απαραίτητο όσο ποτέ να ενεργοποιήσουμε τις αξίες εκείνες που μας ενώνουν
Και για να γίνει αυτό πρέπει να ενεργοποιηθούμε όλοι με ειλικρίνεια χωρίς να λέμε ανεύθυνα ψέματα στον εαυτό μας
Οι εφημέριοι οι επίτροποι και γενικά όλοι οι παράγοντες της κοινωνίας που συμπορεύονται με το ανθρωπιστικό έργο τής εκκλησίας ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να ανακαινίσουμε τις ηθικές αξίες εκείνες που δίνουν και παίρνουν όχι μόνο υλικά πράγματα και τρόφιμα.. αλλά.. και τρυφερά αισθήματα αγάπης και ανθρωπιάς
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που αναιρεί τις μεθόδους του « διαιρει και βασίλευε ¨» των σκοτεινών πολεμοκάπηλων ανθρώπων αυτού του κόσμου
Οι οποίοι σπέρνουν συστηματικά «δόντια δράκων» για να αλληλοεξοντωθούμε προκειμένου να υλοποιήσουν τα άνομα σχέδια τους