Έτσι καλείται η κατάσταση που συνυπάρχουν το γέλιο και το δάκρυ την ίδια στιγμή στο ίδιο πρόσωπο, στον ίδιο τόπο. Μια τέτοια στιγμή έζησα και εγώ σε κάποιο πρόσφατο ταξίδι μου στη Χίο.
Έτσι λοιπόν οδηγώντας προσεκτικά τη μοτοσυκλέτα μου (οδηγώ και μοτοσυκλέτα πολλά χρόνια πριν υπάρξει ο κ. Βαρουφάκης), πήρε το μάτι μου ένα αγγελτήριο κηδείας κολλημένο κάπου που να φαίνεται! Την ίδια μέρα, πεζός πλέον, διάβασα το αγγελτήριο: «Τον προσφιλή μας κλπ., θανόντα κλπ., κηδεύομε κλπ.». Το ονοματεπώνυμο του θανόντος είναι πολύ κοινό στην περιοχή που μένω (Βροντάδος-Δασκαλόπετρα). Κάποτε υπήρχαν 9 άτομα με τα ίδια στοιχεία και τα 3 εξ αυτών είχαν και το ίδιο πατρώνυμο! Για να μη σας κουράζω, ρωτώντας την αδελφή μου (μόνιμο κατοίκο Βροντάδου) έμαθα ότι ο αποθανών, πλήρης ημερών κλπ. ήταν ο… «Κοκοβιός»!... Ήταν ένας φιλήσυχος ναυτικός, πλήρωμα σε υπερπόντια πλοία και ψαράς όταν «ξεκουραζόταν» για λίγο στην Πατρίδα, που δεν είχε ποτέ πειράξει ούτε μυρμήγκι. Πάντα χαμογελαστός κα με την καλή κουβέντα στα χείλη του. Καλό ταξίδι Νικολή, εύχομαι να συναντηθούμε εκεί που πηγαίνεις.
Παλαιότερα είχε πεθάνει και άλλος γείτονας με το… καλλιτεχνικό τσούκλι (προσωνύμιο)… «Σκορπιός». Ο γιος του μάλιστα είχε βάλει στο αγγελτήριο της κηδείας του πατέρα του και το προσωνύμιο «Σκορπιός». Άκακος, ήσυχος και αυτός, όπως σχεδόν όλοι οι γείτονές μου (ψαράδες κατά το πλείστον).
Τέλος – για να συμπληρώσουμε την τριανδρία των… θαλασσινών – προ ετών πέθανε και η… «Γαρίδα». Εν αντιθέσει με τους προηγούμενους, η «Γαρίδα» ήταν φωνακλάς, τραγουδιστής και χορευτής, πάντα όμως σε κόσμια και ηθικά επίπεδα. Και αυτός δεν είχε πειράξει ποτέ ούτε μυρμήγκι!...
Όλους αυτούς που ανέφερα πιο πάνω, εμείς οι νεώτεροι τους βλέπαμε σαν δικούς μας ανθρώπους, σαν συγγενείς, κάτι περισσότερο από φίλους. Πέθαναν χωρίς να έχουν πειράξει κανέναν. Είμαι σίγουρος ότι βρίσκονται στον Παράδεισο! Άλλωστε και οι (περισσότεροι) Μαθητές του Χριστού μας, ψαράδες ήταν!...
Πάντα με ΑΓΑΠΗ,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Γιατρός και (ολίγον) ψαράς