
Η Τουρκία διαθέτει αυτοκρατορικό παρελθόν, όγκο μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας, στρατιωτική ισχύ και τεράστια αγορά, αποτελεί δε, προγεφύρωμα ασφαλείας της δύσης στην ανατολή και κλειδί για τη σταθερότητα της Ευρώπης, χειριζόμενη πλήθη προσφύγων/μεταναστών, την άφιξη των οποίων ενθάρρυνε η ίδια. Το τίμημα της εξαργύρωσης της «αξίας» της αυτής, είναι η ανοχή της δύσης στις κλιμακούμενες προκλήσεις της, στην Κύπρο, τη Ν-Α Μεσόγειο και το Αιγαίο, με σκοπό τη δημιουργία νέων, σκοπίμως αγεφύρωτων, διαφορών με την Ελλαδα. Ποτέ η Τουρκία δεν είχε βρεθεί σε καλύτερη θέση. Σε κανέναν ελληνοτουρκικό πόλεμο που έγινε (1897, 1912-1913, 1915-1918, 1919-1922) ή αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή (1964, 1974, 1996).
Δεν εκπλήσσει λοιπόν η «συμφωνία» με την ανύπαρκτη κυβέρνηση της Λιβύης και, μάλιστα, η άξεστη κίνηση να την ψηφίσει αμέσως μετά τη διμερή του Λονδίνου. Το έχει άλλωστε ξανακάνει. Το 2011, είχε υπογράψει ανάλογη «συμφωνία» οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας με ένα ανύπαρκτο κράτος (κατεχόμενα) και, μάλιστα, στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, χωρίς να ανοίξει μύτη.
Ο σκοπός που αγιάζει το μέσον για την Τουρκία, είναι η αμφισβήτηση της δικαιοδοσίας μας στις υφαλοκρηπίδες των ελληνικών νησιών. Η διακύβευση είναι μεγάλη. Μόνο αν αφαιρέσει από το Καστελόριζο το δικαίωμα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, θα εμποδίσει Ελλάδα και Κύπρο να αποκτήσουν -μεγάλης στρατιωτικής και αμυντικής αξίας- θαλάσσια σύνορα και, έτσι, να ελέγχουν αποτελεσματικά τις ΑΟΖ τους και, άρα, τα κοιτάσματα. Με ένα σμπάρο δυο τα τρυγόνια. Και αν μας παρασύρει σε στρατιωτικές λύσεις, τρία τα τρυγόνια, αφού υπερτερεί στρατιωτικά. Επιπλέον, μπορεί και αμφισβητεί την ίδια την ΕΕ, αφού η δικαιοδοσία μας πηγάζει από το δίκαιο της θάλασσας που αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο. Τέσσερα τα τρυγόνια.
Όλα αυτά αρκούν για να οπλίσουμε το συναγερμό της χώρας σε όλες τις ζώνες (και στην Κρήτη) και να «τρέξουμε» αμέσως λύσεις που θα επιτρέψουν να αποκτήσουμε την ικανότητα δράσης και αντίδρασης, αν όχι το πλεονέκτημα απέναντι σε έναν ξέφραγο Erdoğan. Εκθέτω κάποιες από αυτές:
(1) Αναγνώριση της κατάστασης και των κινδύνων που εγκυμονεί για την ασφάλεια και την ακεραιότητα της χώρας μας και ενημέρωση της κοινωνίας. (2) Αμυντικός σχεδιασμός που να μπορεί να υλοποιηθεί βραχυπρόθεσμα με έξυπνες λύσεις στον εξοπλιστικό τομέα και, μακροπρόθεσμα, με επενδύσεις που θα αποκαταστήσουν την ισορροπία στην ανοικτή θάλασσα και, κυρίως, στον αέρα. Κάτι ακόμη. Μια ισχυρή στρατιωτικά Ελλάδα, δεν είναι μόνον ασφαλής, αλλά θα έχει και αυξημένη επιρροή στην ΕΕ, όταν αυτή αποκτήσει αμυντικό βραχίονα. (3) Ενίσχυση του ΥΠΕΞ ώστε να ισορροπεί στις απαιτήσεις ενός διεθνούς συστήματος στο οποίο αναμετρώνται εθνικά συμφέροντα, συμβατά και μη συμβατά με τη διεθνή νομιμότητα.(4) Επιτάχυνση των παραχωρήσεων για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων - η εμπλοκή ενεργειακών κολοσσών είναι κλειδί για τη στάση των χωρών τους. (5) Ενεργοποίηση των πολλαπλασιαστών ισχύος που διαθέτουμε -ναυτιλία, πολιτισμός- υπέρ των ελληνικών θέσεων.
Τέλος, καιρός είναι να αποτυπώσουμε και εμείς επί χάρτου και να κατοχυρώσουμε τη νόμιμη οριοθέτηση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο (σωστά μου φάνηκε ότι κάθε μέλος της Τουρκικής αντιπροσωπείας στο Λονδίνο είχε στο φάκελό του τον ίδιο χάρτη;). Ας μην αποκλείουμε και πληρωμένες καταχωρήσεις στο διεθνή τύπο.