Θεωρώ λογικό να αρχίσει κανείς πρώτα από την ερμηνεία των παραπάνω λέξεων, όταν μάλιστα αυτές εμπεριέχουν κάποιες «αμφισημίες» για κάποιους α-πολίτικους…
Ξεκαθαρίζοντας από την αρχή, ότι η λέξη ιδιώτης σημαίνει ‘κοινός πολίτης’ ο οποίος όμως δεν συμμετέχει στα κοινά ως πολίτης που ασκεί τα πολιτικά του δικαιώματα. Αυτός είναι ο α-πολίτικος αλλά και α-πολίτιστος! είναι ο ιδιοτελής, ο στενόμυαλος που ενδιαφέρεται μόνο για το –κακώς εννοούμενο- προσωπικό του συμφέρον.
Ο Θουκυδίδης αναφέρει σχετικά (Ιστορ. Β. 40) «Τον τε μηδέ των πολιτικών μετέχοντα, ουκ απράγμονα αλλ’ αχρείον νομίζομεν…» δηλ. αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά πολιτικά πράγματα, δεν τον θεωρούμε ουδέτερο, φιλήσυχο και αδιάφορο αλλά άχρηστο και ανέντιμο… Ιδιώτης σημαίνει και ανεπάγγελτος, άτεχνος, αδέξιος, απαίδευτος, αγύμναστος, γελοίος, χυδαίος αλλά και βλάκας.
Η λέξη αυτή βέβαια έχει και άλλες ερμηνείες που σχετίζονται με λέξεις όπως, ιδιωτία και «ιδιωτεία» που σημαίνει βαριά νοητική ανεπάρκεια, αδεξιότητα, χυδαιότητα, προστυχιά ακόμα και βλακεία. Σαν ψυχιατρικός όρος (idiot) σημαίνει ηλιθιότητα, αναισθησία.
Όμως ο ίδιος συνεχίζει (βλ. Ιστορ. Β. 60) λέγοντάς μας, πως, μία πόλη (βλ. κράτος) ωφελεί τα άτομα περισσότερο, «πλείω ξύμπασαν ορθουμένην» δηλ. όταν αυτή ακμάζει εν τω συνόλω της…
Επί του θέματος λοιπόν να πούμε, πως η ελπίδα σωτηρίας τής πατρίδας δεν βρίσκεται στη δυστυχία του λαού της που οφείλεται στη συνεχή υποχωρητικότητα των συγκυβερνώντων, αλλά εις το «προσείναι αυτά πολεμείν» δηλ. εις το να πειστούμε να κάμουμε τον πόλεμο (δηλ. να αντισταθούμε) με σκοπό να ζήσουμε ελεύθεροι, παρά να υποκύψουμε στις (άδικες) αξιώσεις των γειτόνων μας (βλ. Ε.Ε) «τοις πέλας υπακούσαι» και να υποταχθούμε σε αυτούς*.
Η Ιστορία ως μεγάλος δάσκαλος μάς διδάσκει, πως σε κρίσιμες περιστάσεις είναι αναγκαίο να παίρνονται αναλόγου επιπέδου αποφάσεις. Όμως, κάποιοι ευφυείς ηθοποιοί συνεργαζόμενοι με επαγγελματίες απατεώνες, νομίζουν αντίθετα με αυτά που έλεγαν, ότι, ο λαός εκβιάζεται, γιατί πιστεύουν ότι έχει κοντή μνήμη «λόγω βλακείας» και γι’ αυτό συμπεριφέρονται σαν έξυπνοι, ενώ ουσιαστικά αποτελούν τους βαστάζους αλλά και τους χρήσιμους ηλίθιους του συστήματος. Ενός συστήματος που στηρίζει την ύπαρξή του στον φόβο και σε μια διαφορετική εκδοχή βαρβαρότητας, που αποβλέπει στον οικονομικό έλεγχο της χώρας. Και προκειμένου να προβάλουν τις «θέσεις τους» μας οδηγούν σε μια αβίωτη ζωή, που, όχι μόνο μειώνει την εθνική ανεξαρτησία των λαών, αλλά προσπαθεί να συγκαλύψει και ανομολόγητους στόχους του συστήματος, που ακούνε στο όνομα της ισοπέδωσης των εθνικών κρατών και της κυριαρχίας τους. Διαβρώνει τους εθνικούς πολιτισμούς και οδηγεί σε οπιστοδρομήσεις, αφού αφαιρεί κατακτήσεις ποτισμένες με το αίμα των εργαζομένων. Η λογική και η πείρα μάς λέει, πως στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» αλλά και της «νομιμότητας» κάποιοι ψαρεύουν σε θολά νερά μια και ως τέτοιο εννοούν το συμφέρον τους∙ καθώς είναι φανερό, πως η καθεστωτική προπαγάνδα ταυτίζει το συμφέρον αυτό με το δικό της. Γι’ αυτό ακριβώς στηρίζει την κυριαρχία της στον φόβο χαρακτηρίζοντας «ανεύθυνη» κάθε προσπάθεια για έξοδο από το βούρκο της αντιλαϊκής και υποταγμένης σε ξένα κέντρα εγκληματικής τακτικής.
Να προσθέσουμε ακόμα, πως η σημερινή πολιτικοοικονομική πρακτική οδηγεί ουσιαστικά στην διάλυση της κοινωνίας, τον ευτελισμό των λεγομένων θεσμών και οφείλεται στην Μακιαβελική συμπεριφορά των συγκυβερνώντων σωτήρων.
*δηλαδή στους εκβιασμούς και εκφοβισμούς των ευρωπαίων επικυρίαρχων εκμεταλλευτών, οι οποίοι παρεμβαίνουν στα εσωτερικά μιάς ανεξάρτητης; και κυρίαρχης; χώρας●. Και επειδή αναφέραμε τη λέξη «πόλεμος», απλώς να σημειώσω πως προηγούμενη μικρή έρευνα, έδειξε πως αυτή σχετίζεται με το α.ε ρ. πολέω με (ο) (το οποίο έγινε με έκταση του ο σε ω) που σημαίνει περιφέρομαι και έχει την ίδια ρίζα √ΠΕΛ-√ΠΟΛ του ρήματος πέλω = βρίσκομαι σε κίνηση. Θεωρώ λοιπόν με βάση τα προηγούμενα, πως «πόλεμος» είναι η κίνηση των πολιτών γύρω από την «πόλιν» («ακρόπολιν» για αμυντικούς λόγους) και στην πορεία πήρε την σημασία τής κίνησης για σύγκρουση με τον εχθρό. Όμως αυτό θα αποτελέσει το θέμα επιμελέστερης έρευνας.
●Διευκρίνιση: τα ερωτηματικά στις λέξεις «ανεξάρτητης» & «κυρίαρχης» είναι φανερό πως αναφέρονται στη σημερινή πολιτική συγκυρία. Αλλιώς θα χρειαζόταν πολύ μεγάλη ανάλυση που εκφεύγει του παρόντος. Όμως είναι εύκολο να βρεθεί σε αξιολογότατες έρευνες και γραπτά παλαιοτέρων αλλά και νεοτέρων εποχών.