Κοκοροβιλιά είναι ο ωραίος ναός της Παναγιάς στη γειτονιά μου, στο νότιο μέρος του Κάμπου, το όνομα κατά το θρύλο το πήρε από τα σαυράκια [κροκοδειλάκια στα Χιώτικα] που βρέθηκαν κοντά στην εικόνα. Εκεί έζησα τη ζωή μου και έχω τις πιο ωραίες αναμνήσεις που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας.
Από την Βαγιανή Βδομάδα αρχίζαμε την προετοιμασία για το Πάσχα. Στο κελί της εκκλησιάς στηνόταν εργαστήρι κατασκευής σταυρών από φύλλα φοίνικα, όπως και σε μερικά σπίτια. Τα κλαδιά τα είχαμε κόψει πριν μέρες και τα είχαμε θάψει στο χώμα για να ασπρίσουν.
Την Κυριακή των Βαΐων η λειτουργία γινόταν στο παρεκκλήσι του Άι Γιώργη όπως και το απόγευμα η ακολουθία του Νυμφίου.
Στην εκκλησιά της Παναγιάς πηγαίναμε την Μεγάλη Τρίτη και μετά όλη την Μεγάλη Εβδομάδα.
Το πανηγύρι για τα πιτσιρίκια άρχιζε την Μ. Πέμπτη, αφού είχαμε μυρωθεί το προηγούμενο βράδυ.
Όταν τελείωνε η πρωινή λειτουργία παίρναμε πανέρια και ξαμολιόμασταν στις γειτονιές να μαζέψουμε λουλούδια για τον επιτάφιο (τούτη την εποχή οι αυλές και τα μπαλκόνια ήταν ολάνθιστα).
Έτσι γρήγορα, με την αυθόρμητη προσφορά των νοικοκυρών, τα πανέρια γρήγορα γέμιζαν.
Το απόγευμα όλοι μαζί, σπρώχνοντας ένα καρότσι με ρόδες αυτοκινήτου που δανειζόμασταν από τον ιδιοκτήτη του, μαζεύαμε ξύλα για τον φανό της Ανάστασης.
Την Μεγάλη Παρασκευή στολίζαμε τον επιτάφιο μαζί με τα κορίτσια μια και ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία για αθώο φλερτ.
Το Μεγάλο Σάββατο οι τελευταίες προετοιμασίες για την Ανάσταση.
Φτιάχναμε φιτίλι για τις αυτοσχέδιες κροτίδες, τα μπουμπάκια όπως τα λέγαμε, με μαύρη μπαρούτι τυλιγμένη με χαρτιά και σπάγκο, δουλειά που μας έπαιρνε πολλές ώρες τη σαρακοστή.
Από νωρίς το βράδυ της Ανάστασης ήμασταν όλοι στην αυλή της εκκλησίας, στοιβάζαμε τα ξύλα για το φανό και δοκιμάζαμε τα μπουμπάκια [αυτοσχέδιες κροτίδες].
Με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ του παπά, γινόταν χαμός, όχι μόνο τα μπουμπάκια, χτυπούσαμε ασταμάτητα και την καμπάνα.
Στο τέλος της λειτουργίας, γύρω στις 2 το πρωί, τσουγκρίζαμε τα αβγά που είχαμε βάλει μπροστά στο ιερό για να τα ευλογήσει ο παπάς και ανταλλάσσαμε ευχές πίνοντας κρασί που προσέφερε η εκκλησιά.
ΓΛΥΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΤΙΣ ΕΖΗΣΑΝ.
ΕΛΑΤΕ ΦΕΤΟΣ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
(από την σελ. 183 του βιβλίου μου “Καμπούσικες Ιστορίες ης Βεγγέρας”)