Το παρακάτω κείμενο το έλαβα από έναν γνωστό μου στην αλληλογραφία μου, πριν από τρία χρόνια. Ο ίδιος θέλει να μείνει ανώνυμος. Το σέβομαι.
"Τι το απλούστερο, σαφέστερο, ωραιότερο από το να μη γίνει η παρέλαση, όχι όμως για λόγους ιδεολογικούς, αντιμιλιταριστικούς και πασιφιστικούς, αλλά λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης;
Δηλαδή η Περιφέρεια και το Υπουργείο και η κυβέρνηση να αποφασίσουν ότι τα λεφτά θα δοθούν σε τρία νοσοκομεία ή σχολεία, και αντί για την παρέλαση θα γίνει ένα γλέντι στο Σύνταγμα, χωρίς τανκς, αεροπλάνα και στρατά;
Αν η παρέλαση κοστίζει στην καλύτερη περίπτωση γύρω στις 430.000 (ενώ μπορεί να υπερβεί και τα 3 εκατομμύρια ευρώ), δεν είναι κρίμα και άδικο, δεν είναι αμαρτία, όταν υπάρχουν τόσες ανάγκες (στα σχολεία, τα νοσοκομεία, τους αρχαιολογικούς χώρους, τις υποδομές, για τους άνεργους, τους άστεγους, παντού) να σπαταλιούνται για παρελάσεις;...
Να πούμε ότι σεβόμαστε τις απόψεις και τις ευαισθησίες (παρότι διαφωνούμε εντελώς) αλλά, επειδή θέλουμε όλοι μαζί να δώσουμε τον αγώνα για τη δημοκρατία, την προκοπή, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια, τους ζητάμε ένα συμβιβασμό, ένα «μορατόριουμ» (όπως το έλεγε το ΚΚΕ τη δεκαετία του 1980 έναντι του ΠΑΣΟΚ;): να μη γίνει η παρέλαση φέτος, να δοθούν τα λεφτά σε νοσοκομεία και σχολεία (και σε δύο χρόνια, ας το ξανασυζητήσουμε). Τι πιο πατριωτικό άλλωστε;
Αν η κυβέρνηση κάνει κάτι τέτοιο, ποιος θα είναι αντίθετος;
Μια τέτοια κίνηση δεν εξασφαλίζει τη μέγιστη συναίνεση και ενότητα των πολιτών;
Θα έχουν πρόβλημα οι ΑΝΕΛ;
Θα διχαστεί ο λαός; Ρητορικά τα ερωτήματα, βέβαια.
Και όμως, με τέτοιους συγκερασμούς και συμβολισμούς (όπως με το στεφάνι στην Καισαριανή ή ο πολιτικός όρκος Τσίπρα, του οποίου όμως είχε προηγηθεί η επίσκεψή του στον αρχιεπίσκοπο), γίνονται οι τομές.
Σεβόμαστε τους φόβους και τις ριζωμένες πεποιθήσεις, δεν χλευάζουμε τους φορείς τους, αλλά δεν υποτασσόμαστε, ούτε παγιδευόμαστε σε αυτό το πεδίο: το υπερβαίνουμε.
Και κάπως έτσι πετυχαίνουμε τις τομές και κάνουμε ριζοσπαστική πολιτική. Και προχωράμε μπροστά.
ΕΓΩ ΛΕΩ ΤΑΠΕΙΝΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ... φαίνεται ότι υπάρχει ένα δίκιο σε μεγάλο βαθμό.