Από τότε που μπήκαν τα κινητά και οι υπολογιστές στη ζωή μας άλλαξαν πολλές από τις συνήθειές μας. Η αλήθεια είναι ότι μας εξυπηρετούν σε πάρα πολλές περιπτώσεις άσχετα ότι κάποιοι από εμάς κάνουν αλόγιστη χρήση.
Με όλα αυτά τα λεγόμενα έξυπνα, που μπορεί να θεωρούνται τέτοια, αλλά σε αποβλακώνουν κιόλας, αφού κάποιοι έχουν γίνει σκλάβοι τους… Ο ένας πάει στην ταβέρνα να πιει ένα ούζο, ο άλλος είναι με παρέα και «παλεύουν» με τα κινητά τους. Σε πολλές περιπτώσεις μας λύνουν τα χέρια, αλλά από αυτό μέχρι το σημείο να τα ισοπεδώνουμε όλα υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Τι σε πείραξε πάλι, θα αντιτάξετε κάποιοι από εσάς. Με πείραξε ότι την παραμονή, την ημέρα και την επαύριο των Χριστουγέννων σε μία συνεχόμενη ροή, το κινητό μου γέμισε με ευχετήρια μηνύματα. Και ποιο το κακό, θα επιμείνετε. Ίσα-ίσα που θα έπρεπε να είσαι ευτυχισμένος και χαρούμενος που σε θυμήθηκαν τόσοι άνθρωποι. Μωρέ και το ένα είμαι και το άλλο, αλλά μου τη «βίδωσε» όταν κατάλαβα ότι αυτές οι ευχές δεν απευθύνονταν μόνο σε μένα αλλά και σε πολλούς άλλους.
Βλέπετε ο μοντέρνος τρόπος επικοινωνίας με τα κινητά και τους υπολογιστές είναι ότι γράφεις ένα ευχετήριο μήνυμα και στη συνέχεια το στέλνεις μαζικά σε πολλούς αποδέκτες. Νέους, γέρους, φίλους, εχθρούς, πλούσιους, φτωχούς, άντρες, γυναίκες και σε όσους άλλους.
Ευχές καρμπόν, ψυχρές, απρόσωπες, απλά και μόνο για να βγάλεις μία υποχρέωση χωρίς την ιδιαιτερότητα που απαιτείται για τον κάθε παραλήπτη. Ευχές των καιρών που ζούμε, χωρίς τη ζεστασιά και τη στοργή που απαιτεί η καθεμία από αυτές. Οι ευχές όμως είναι προσωπικές και όχι γενικές. Όπως όλα τις ισοπεδώσαμε και αυτές.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
