Τη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής τη θυμόμουν από τα μικράτα μου, γιατί τότε μου έκανε εντύπωση η «κοσκινωτή». Ένα είδος πίτας, υπό τύπον τσουρεκιού ή κέικ, νοστιμότατης με πολλά μυρωδικά που μόνο εκείνη την ημέρα εμφανιζόταν στην εκκλησία. Στον Άγιο Δημήτρη των κτιστών, όπου και ένα από τα δύο νεκροταφεία του χωριού. Την είχαν μέσα στην εκκλησία να ευλογηθεί και στη συνέχεια μεταφερόταν στο τότε υποτυπώδες διπλανό δωματιάκι. Εκεί προσφερόταν και ο καφές μετά τη λειτουργία και βέβαια επειδή ήταν μικρό και στην εξωτερική πλευρά του.
Κόσμος και κοσμάκης τότε τιμούσε την Παρασκευή της Διακαινησίμου και ήταν ευκαιρία να βγάλει και κάνα στραβό έξοδο η εκκλησία. Οι επίτροποι της εποχής είχαν ένα μπλοκάκι με αριθμούς και φρόντιζαν να μοιραστούν όσο το δυνατόν περισσότερα χαρτάκια. Βλέπετε το κάθε χαρτάκι, αν θυμάμαι καλά, είχε τιμή μία δραχμή. Το τυχερό έπαθλο ήταν η περί ου λόγος κοσκινωτή. Αφού λοιπόν ολοκληρωνόταν το μοίρασμα των χαρτακιών με τα νούμερα, γινόταν η κλήρωση και έβγαινε ο τυχερός. Δεν την έπαιρνε, βέβαια, ολόκληρη την πίτα αλλά ένα μεγάλο κομμάτι, ενώ μικρότερα μοιράζονταν και στο υπόλοιπο εκκλησίασμα.
Χτες το πρωί λοιπόν, ανέβηκα μέχρι τον Άγιο Δημήτρη να τιμήσω την γιορτή. Μια γιορτή που έχει αλλάξει χρώμα σε σχέση με εκείνα τα χρόνια τα παλιά. Η κοσκινωτή βέβαια όλα αυτά τα χρόνια είναι παρούσα, αφού αποτελεί το σήμα κατατεθέν της ημέρας και μη με ρωτήσετε γιατί, δεν ξέρω.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στο εκκλησάκι που έχουν σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο. Κι αυτό χάρη στις άοκνες προσπάθειες κάποιων επιτρόπων, αλλά και εθελοντριών που «είδαν» το εκκλησάκι σαν δικό τους. Ο χώρος του νεκροταφείου διαμορφώθηκε κατάλληλα και μεγάλωσε, η καθαριότητα είναι υποδειγματική, οι συγγενείς των νεκρών έχουν μετατρέψει τους τάφους σε «παράδεισο» με τα ανοιξιάτικα λουλούδια που μοσχομυρίζουν. Κάνεις μια βόλτα στους διαδρόμους και τη χαίρεσαι, αν και δεν είναι δόκιμος ο όρος.
Και απέναντι, στο υποτυπώδες δωματιάκι, κτίστηκε μια μεγάλη αίθουσα υποδοχής των προσκυνητών, τέλεια στην κυριολεξία, καθώς έχει προβλεφτεί και ένα κουζινάκι. Χτες το χάρηκα το προσκύνημα στον Άγιο Δημήτρη αφού, όπως κάθε χρόνο, όπως και στη γιορτή του Αγίου, μετά τη λειτουργία στρώνεται και τραπέζι, για τα μεζεδάκια του οποίου φροντίζουν επιτρόπισσες και εθελόντριες. Και χτες έδωσαν ρέστα για μια ακόμα χρονιά. Και το πιο ευχάριστο; Η συμμετοχή της Βασούλας Βερβεράκη, μιας νέας κοπέλας που εγγυάται και το μέλλον.
Αύριο κάτι παρόμοιο θα γίνει και στον Άγιο Γιώργη στον Καρφά όπου, κι εκεί, εδώ και πολλά χρόνια έχουμε κάτι παρόμοιο. Να είναι καλά όλοι και όλες και μπράβο τους!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Στη φωτό, αριστερά οι κυρίες της υποδοχής και δεξιά η Γεωργία Διαμαντή με τον Αντώνη Κλαδιά, που ήταν ο τυχερός της κοσκινωτής. Κάτω, μια άποψη του νεκροταφείου.
