Στο πιο βαθύ σημείο της Μεσογείου, εκεί όπου η αφρικανική πλάκα βυθίζεται κάτω από την ευρασιατική, κοντά σε μια τάφρο που ξεπερνάει τα 5.000 μέτρα, ναυάγησαν στοιβαγμένα πάνω σε ένα καρυδότσουφλο τα όνειρα και οι ελπίδες εκατοντάδων ανθρώπων.
Δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ τα ονόματα και τις ιστορίες όσων χάθηκαν στο Φρέαρ των Οινουσσών, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτό το έγκλημα έγινε στο όνομά μας, όπως ξέρουμε τα ονοματεπώνυμα όλων εκείνων που το προμελέτησαν.
Στο όνομά μας και στο όνομα της πατρίδας, προς δόξαν της ασφάλειας της Ευρώπης και διά την φύλαξιν των συνόρων, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρόνια τώρα υλοποιεί πολιτικές που μετατρέπουν τη γηραιά ήπειρο σε φρούριο και τις χώρες στα σύνορά της σε φυλακές. Κουρελιάζοντας κάθε έννοια ανθρωπισμού και αφήνοντας πίσω της τη νομική παράδοση δεκαετιών, αντιμετωπίζει τους ικέτες ως εχθρούς που πρέπει να παταχθούν.
Οι πρόσφυγες επαναπροωθούνται μέχρι πνιγμού στο Αιγαίο, οι κατατρεγμένοι πέφτουν πάνω σε τείχη στον Έβρο, οι αιτούντες άσυλο γίνονται παίγνιο, οι ξεριζωμένοι στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με τις χώρες του Νότου στο ρόλο του μαντρόσκυλου στα ευρωπαϊκά σύνορα και ξοδεύοντας χωρίς φειδώ πόρους για μέσα καταστολής, η Ευρωπαϊκή Ένωση τελειοποιεί και νομοθετικά τις τεχνολογίες του εγκλήματος κι ενώ έχει κανονικοποιήσει τη φρίκη κι έχει νομιμοποιήσει την απανθρωπιά, βουρκώνει συγκλονισμένη από μια ακόμα πραναγγελθείσα τραγωδία.
Η Ελλάδα κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος για τους αδικοχαμένους, αλλά μια πράξη αληθινού σεβασμού σε όσους χάθηκαν κι όλους όσοι ετοιμάζονται για το επόμενο ταξίδι - ρωσική ρουλέτα, θα ήταν να αφήσει τα δάκρυα και να σταματήσει από σήμερα κιόλας να παριστάνει το μαντρόσκυλο που σαλιαρίζει προς τους ισχυρούς πάτρονες και δαγκώνει τους φτωχοδιάβολους αυτού του κόσμου.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Y.Γ.: Η άποψη της Εφημερίδας των Συντακτών που με εκφράζει.
