Eξεμέτρησε το ζην, λοιπόν, και ο αγαπητός Κώστας Χαβιάρας και απήλθε από τον κόσμο τούτον. Και έγραψα αγαπητός, γιατί πραγματικά ήταν αγαπητός. Με την ευγένεια, τη συμπεριφορά του, τη νοοτροπία του, την καλοσύνη του, την πνευματικότητά του. Χαρίσματα που τα συναντάς δύσκολα όλα μαζί σε έναν άνθρωπο. Και δεν ήταν μόνο τα παραπάνω. Ήταν και όσα όλα κάνουν έναν «καλό κ’ αγαθό» άνθρωπο. Γιατί ο Κώστας Χαβιάρας ήταν, ή πλησίαζε αν θέλετε, το πρότυπο του τέλειου ανθρώπου. Ευθυτενής και χαμογελαστός μια ολόκληρη ζωή ακόμα και οδεύοντας προς το τέλος, όταν τυχαία τον είχα συναντήσει σε κάποιους περιπάτους του…
Το μοιραίο τέλος ήταν φυσιολογικό πως θα ερχόταν κάποια στιγμή, καθώς τα χρόνια βάραιναν τις πλάτες του. Όμως η παρουσία του σε αυτό τον κόσμο όχι μόνο δεν πέρασε απαρατήρητη, αλλά άφησε το δικό της αποτύπωμα στην ιστορία του νησιού… Στην ιστορία του ποδοσφαίρου (παίκτης στον Αετό και διαιτητής), στην ιστορία των βιβλιοπωλείων, στην ιστορία των εκδόσεων, στην αντίστοιχη του πνεύματος, στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή της Χίου. Μπορεί οι όποιες δράσεις και δραστηριότητές του αλλά και οι περγαμηνές του, να μην είναι γνωστές στις νέες γενιές, όμως για όλους εμάς, που είχαμε παρακολουθήσει την αεικίνητη πορεία του όλα αυτά τα χρόνια, έχουν μείνει ανεξίτηλες στο μυαλό μας.
Το βιβλιοπωλείο του αείμνηστου Νίκου Χαβιάρα έγραψε ιστορία στα γράμματα και τον πολιτισμό της Χίου. Το μεγαλύτερο της Χίου με μια μακρόχρονη δημιουργική πορεία που συνέχισε ο Κώστας και την επέκτεινε.
Δεν θα ξεχάσω την εντύπωση που μου έκανε όταν πήγα για πρώτη φορά στο Γυμνάσιο και πέρασα μπροστά του. Μου φάνηκε μαγικό γιατί από τότε είχα μια έφεση στο βιβλίο. Και καμιά φορά συμπληρώναμε και κανένα Προ-πο καθώς ήταν από τα μοναδικά πρακτορεία. Με έναν κυρ - Κώστα χαμογελαστό και καταδεκτικό που γινόταν από την πρώτη στιγμή αγαπητός. Το βιβλιοπωλείο Χαβιάρα ήταν ένας πνευματικός φάρος που δεν απομάκρυνε αλλά αντίθετα προσέλκυε όσους ήθελαν να βρουν το πραγματικό νόημα της ζωής με εκδόσεις και βιβλία. Σε ευχαριστούμε κυρ - Κώστα!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Στη φωτό ο Γιώργος Πολυχρονόπουλος (αριστερά) και ο Κώστας Χαβιάρας (δεξιά) όπως τους απαθανάτισα σε συνέλευση του Φιλοτεχνικού το 2013. Και οι δύο έγραψαν ιστορία!
