«Το μίνι- μίνι το μινάκι σου, θα γίνει μίνι-μίνι το κορμάκι σου»… Το θυμάστε αυτό το τραγουδάκι στα τέλη της δεκαετίας του ‘60; Έστω όμως κι αν το είχατε ξεχάσει, φρόντισα να σας το θυμίσω. Αρχικά έπεσε θύμα της λογοκρισίας και απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του. Φαίνεται ότι ο στίχος «το μίνι μίνι μίνι το μινάκι σου» ήταν υπερβολικά τολμηρός για τα «σεπτά» ήθη της εποχής. Πώς το θυμήθηκα κι εγώ; Από ένα δημοσίευμα που έγραφε ότι φέτος η μίνι φούστα έκλεισε εξήντα χρόνια από τότε που εμφανίστηκε. Το μίνι είχε γεννηθεί στην Αγγλία από τη Μαίρη Κουάντ, το 1966. Αλλά εκείνος που θα το απογειώσει είναι ο γάλλος μόδιστρος Αντρέ Κουρέζ. Το μίνι (και το παντελόνι) κάνουν θραύση στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην Καλιφόρνια και στη Νέα Υόρκη και αμέσως μετά γίνονται τα ρούχα του γαλλικού Μάη. Δηλαδή δυο χρόνια αργότερα.
Και ναι μεν σήμερα βλέπουμε μίνι και δεν μας εντυπωσιάζει, αφού τώρα πια «όλα βγήκαν στη φόρα», που θα έλεγε και η γιαγιά, αλλά εκείνη την εποχή ήταν μια επανάσταση στην αμφίεση των γυναικών. Κάτι σαν τη σημερινή ακάλυπτη μέση των κοριτσιών, που τη βγάζουν σε κοινή θέα, άσχετα αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι. Και, φυσικά, εκείνα τα χρόνια ολόκληρος, σχεδόν, ο ανδρικός πληθυσμός… γούρλωσε τα μάτια του. Τι θεσπέσιο θέαμα ήταν εκείνο που μας προσφερόταν, ιδιαίτερα όταν εκείνη που το φορούσε είχε ωραία πόδια. Και ας μην είμαστε ή το παίζουμε πουριτανοί. Εκείνα τα μίνι «κόλαζαν και άγιο» θα έλεγα… Αφήστε που όποια φορούσε μίνι, κατά την άποψη κάποιων οπισθοδρομικών ήταν… πόρνη!
Η μεγαλύτερη, όπως λένε, επανάσταση στο χώρο της μόδας, η μίνι φούστα, βρήκε την Ελλάδα να στενάζει κάτω από τα δεσμά μιας άλλης αυτοαποκαλούμενης «εθνικής επανάστασης», της χούντας των συνταγματαρχών. Παρά τις γελοίες προσπάθειες του χουντικού καθεστώτος και του αντιπροέδρου Στυλιανού Παττακού αυτοπροσώπως, να πολεμήσει τη νέα μόδα, η μίνι φούστα νίκησε κατά κράτος.
Πέρασαν τα χρόνια, το μίνι καθιερώθηκε, το συνηθίσαμε, πάψαμε να γουρλώνουμε τα μάτια μας όταν βλέπαμε μινιφορούσες και ποτέ δεν έπαψε να μας συγκινεί. Η ομορφιά είναι ομορφιά. Και την αποδέχονται και οι γυναίκες και θαυμάζουν κι αυτές αυτό που είναι ξεχωριστό, όταν μάλιστα δεν υπάρχει κανένα ψεγάδι. Το βλέπεις και το καμαρώνεις και μόνο αμαρτία δεν είναι. Μας έκανε βέβαια και να αηδιάζουμε κάποιες φορές, όταν το φορούσαν κάποιες παχουλές κυρίες, αλλά...
Και πιστεύω να συμφωνήσετε μαζί μου. Δεν πιστεύω να… κλείνετε τα μάτια. Έτσι δεν είναι;
Και το… επιδόρπιο:
Ντύθηκες και στολίστηκες
στην πένα, στο καντίνι
με μπότες ως το γόνατο
και με τη φούστα μίνι.
Μίνι φοράει η Ζωζώ
μίνι και η Ειρήνη,
να δούμε απ΄τα υπάρχοντα
κρυφό το τι θα μείνει.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
