Έτσι φτάνουμε και στο τέλος του Απρίλη που είχε κι αυτός τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν απρόβλεπτος και με γεγονότα που μας σημάδεψαν ανεξίτηλα. Ένας Απρίλης που καμία σχέση δεν είχε με όσους προηγήθηκαν. Ένας Απρίλης που θα μείνει στην ιστορία, χωρίς όμως γεγονότα τραγικά, όπως ένας άλλος Απρίλης, σαν του 1941, αλλά και ο άλλος του ’45, με αφορμή και τον ομώνυμο δίσκο του Μάνου Χατζιδάκι: «Ο σκληρός Απρίλης του ‘45».
«Απρίλη μου ξανθέ» έγραφε και μελοποιούσε μια φορά κι έναν καιρό ο Μίκης Θεοδωράκης, αλλά τούτος ο Απρίλης όπως πάντα ήταν λίγο αλλοπρόσαλλος… Τη μια, μας χαμογελούσε και μας έκανε αισιόδοξους και την άλλη μας μούτρωνε. Τη μια η ημέρα ανοιξιάτικη και υπέροχη και την άλλη συννεφιασμένη και κακομούτσουνη. Κι εκεί που πηγαίναμε να πούμε, επιτέλους άνοιξη, εκεί μας ξαναγύριζε σε φθινοπωρινό σκηνικό.
Η αλήθεια είναι πως οι καιρικές συνθήκες τα τελευταία χρόνια είναι απρόβλεπτες και άκρη δεν βρίσκεις… Το διαπιστώνουμε ακούγοντας και τα δελτία καιρού… Άλλα προβλέπουν για την περιοχή μας και άλλα βλέπουμε εμείς. Βροχές και καταιγίδες προβλέπουν, λιακάδα εξαιρετική βιώνουμε…
Έτσι λοιπόν πορευθήκαμε στον Απρίλη, και άνθισαν και φέτος οι πασχαλιές και ήταν χάρμα ιδέσθαι και ευωδίαζαν. Όπως έγραψε ο Έλιοτ στην «Έρημη Χώρα» του «Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας /Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας/ Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας/ Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές…».
Πάντως φέτος δεν είχαμε τον κορωνοϊό να μας τα κάνει κουβάρι και να ψάχνουμε πώς να το ξεμπλέξουμε. Η κατάσταση εξακολουθούσε γενικά να είναι ήρεμη και να μην έχουμε προβλέψεις για τον ιό παρακινδυνευμένες. Ε, ο Απρίλης, καλός ήταν. Έκανε και «δυο» νερά που ήταν ζητούμενο. Και τώρα περιμένουμε τον Μάιο που ελπίζουμε και ευχόμαστε να είναι πραγματικά ανοιξιάτικος για να τον χαρούμε.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
